De motie van GroenLinks over een wapenembargo tegen Israël doet nogal wat stof opwaaien. Terwijl een regen aan raketten vanuit Iran werd afgeschoten op Tel Aviv en Jeruzalem stelde GroenLinks voor geen onderdelen meer te leveren aan het luchtverdedigingssysteem Iron Dome. De ophef over de motie is voorstelbaar en begrijpelijk, maar ook enorm hypocriet.
Laat ik vooropstellen dat ik de motie van Kati Piri buitengewoon onhandig vind. Zeker de koppeling met een systeem om burgers te beschermen komt hardvochtig over en stuit terecht op weerstand. Hoewel een eventueel wapenembargo van ons kleine landje weinig tot niets uit zal maken, torn je wel degelijk aan een systeem dat is bedoeld om onschuldige burgers te beschermen.
En laten we van Iran ook beslist geen vreedzaam hippieland maken, zou ik daaraan willen toevoegen.
Maar:
Haverkist
Met name de radicaal rechtse politici, opiniemakers en ‘journalisten’ sprongen – zoals verwacht – meteen als een hitsige bok op de haverkist.
Ook zij kijken natuurlijk naar de peilingen en zien dat links oprukt en virtueel min of meer net zo groot is geworden als de PVV. Tegelijkertijd verschrompelen de bondgenoten van de PVV, waardoor de invloed van radicaal rechts lijkt te verdampen.
Alle reden dus voor de actiekrant aan de Basisweg om de chocoladeletters klaar te leggen. Soms lijkt het wel alsof de journalisten die daar worden aangenomen eerst aan moeten tonen dat ze links tot in alle vezels van hun lichaam haten.
Doodvonnis
In de Telegraaf, nooit te beroerd om schaamteloos een kant te kiezen, werd zelfs gesteld dat de motie van Piri ‘het doodvonnis’ zou zijn voor Israël.
Laat ik dat bijzonder noemen. Uit de cijfers blijkt namelijk dat Israël veel meer wapens levert aan Nederland, dan andersom het geval is. We kunnen dus bepaald niet spreken van een afhankelijk land.
Daar komt nog bij dat de motie rept van een ‘volledig wapenembargo’, dus niet alleen ziet op luchtverdediging. De gedachte dat je een land dat oorlogsmisdaden pleegt en genocidaal handelt niet dient te bewapenen is op zich natuurlijk helemaal niet zo raar ook. Bovendien is al lang uitgelegd dat de linkse partijen niet tegen Iron Dome zijn, maar wel als dat systeem wordt misbruikt om zelf andere landen aan te vallen.
Links gevaar
De motie van Piri kwam als geroepen in de strijd tegen het ‘linkse gevaar’ en ‘het einde van links’ was op sociale media al snel een feit. De inmiddels chronisch in campagnestand verkerende Wilders toeterde vals op X rond dat de linkse partijen ‘Jodenhaters’ zijn en het verwijt van antisemitisme was niet van de lucht.
U kent hem wel, de voor de tweede keer weggelopen Geert Wilders, die ieder jaar opnieuw in Boedapest trots het podium deelt met echte antisemieten.
#nietmijnoorlog
Ik moest tijdens de ophef ook meteen denken aan de hashtag #nietmijnoorlog. Vele Nederlanders ageerden (en ageren) tegen de militaire steun aan Oekraine. We hebben immers helemaal niets te maken met een oorlog op ongeveer 2000 kilometer afstand van ons landje. De steun is ook allemaal veel te duur en we hebben in Nederland al genoeg problemen. Laten we daar eerst eens een oplossing voor zoeken.
Plotseling is de hashtag #nietmijnoorlog de laatste weken een heel stuk minder populair. Kennelijk is de ene verre oorlog de andere niet.
Pluisje
Als het gaat om de ophef, spreken we ook niet over de minste Nederlanders en dan kom je iets vreemds tegen, de eerdergenoemde Wilders is namelijk lange tijd bepaald geen voorstander geweest van militaire steun aan Oekraine. Sterker nog: vlak na zijn verkiezingswinst eind 2023 gaf hij aan dat hij de financiële steun aan en het sturen van F-16’s naar het bezette land wilde stoppen.
In die tijd zei een buitengewoon populaire politicus, tevens baasje van de poezen Pluisje en Snoetje, het volgende over de steun aan het bezette land:
‘Nederland kan niet de hele wereld helpen. Laat andere landen, die meer middelen hebben, die meer militair materieel hebben, helpen’
Genocide
Laat dat even op u inwerken: de steun aan een land dat bewezen onder de voet is gelopen door een grootmacht stoppen versus een land dat bewezen Iran als eerste aan heeft gevallen (ja, ik ken de nuances) en onder verdenking van genocide ligt steunen.
Een aanval overigens onder de premisse dat Iran kernwapens aan het bouwen is. Waar kennen we die argumenten ook alweer van? Iets met massavernietigingswapens en een inval van Amerikanen in den vreemde.
Wie de ophef volgt is bijna ook geneigd te denken dat de motie van Kati Piri het doodvonnis is van links. Ze weten immers totaal niet wat er onder het volk leeft, zo is de gedachte. Ze hebben zichzelf volledig buiten de werkelijkheid van Het Volk gesloten.
Maar is dat wel zo?
Onderzoek
Ongeveer een jaar geleden deed Ipsos I&O onderzoek en toen bleek dat een (nipte) meerderheid van de Nederlanders tegen het leveren van wapens aan Israël is. In februari 2024 oordeelde het gerechtshof in Den Haag dat Nederland moet stoppen met het leveren van onderdelen voor F-35 gevechtsvliegtuigen aan Israël, vanwege het risico op schendingen van het oorlogsrecht.
Nog vorige week liepen – naar schatting van de organisatie – 150.000 Nederlanders in protest door Den Haag, de grootste demonstratie in twintig jaar tijd. Waren die mensen voor het leveren van wapens aan Israël?
Nou nee, ze protesteerden juist tegen het genocidale handelen van het land en eisen dat de regering in Nederland maatregelen neemt om het bloedvergieten te stoppen.
Grifters
Je zou op basis van deze informatie bijna denken dat Nederland wel een beetje klaar is met de oorlogsmisdaden van de regering in Israël. Hoe hard radicaal rechtse grifters daar ook van wegkijken.
En dan heb ik nog wat.
Het is toch op zijn minst bijzonder om te zien dat met name radicaal rechts zich enorm druk maakt over de hypothetische kans dat Israël van de kaart geveegd wordt, maar zich gedwee aan de voeten van Netanyahu vleit bij een daadwerkelijke slachting onder Palestijnse burgers.
De beelden van stervende en kapotgebombardeerde kinderen waren en zijn voor die mensen nooit aanleiding om militair materieel te sturen als steun, maar drie verdwaalde raketten op Israël zijn genoeg om het land bijkans een heldenstatus te geven en de eeuwige slachtofferkaart toe te bedelen.
‘Zelfverdediging’
Maand na maand hebben we het nu aan moeten horen: Israël doet slechts aan zelfverdediging en daar hebben ze alle recht toe. We keken weg van tienduizenden burgerdoden en de vrijwel volledige verwoesting van de Gazastrook. Maar op het moment dat het land een buurland aanvalt en kerngeleerden vermoord op basis van een niet bewezen narratief over kernwapens (die ze zelf overigens wel hebben), roepen diezelfde mensen in koor dat het buurland zich niet mag verdedigen.
Ik blijf erbij: een oproep om geen onderdelen meer te sturen aan een verdedigingssysteem steun ik niet. Simpelweg omdat je eigenlijk indirect stelt dat burgers geen verdediging verdienen tegen hun oorlogszuchtige leiders. Als een raket inslaat in je huis, doet het er niet toe wie als eerste begon. Dood is dood.
Hypocrisie
Maar de ophef over de motie van Kati Piri legt wel degelijk een enorme hypocrisie bloot. Omdat die ophef voor een groot deel komt van mensen die er geen enkele moeite mee hebben dat burgers in Oekraine worden vermoord of kinderen in de Gazastrook.
Wat mij betreft – en dat schreef ik al eerder – gaat het radicaal rechts helemaal niet om het wel of niet steunen van een oorlog. Ze hebben een dubieuze agenda, voelen de hete adem van links in hun nek en reageren buitengewoon selectief op steun aan een ander land.
Het is niet meer of minder dan onversneden verkiezingsretoriek.
Waarbij het bepaald geen toeval is dat landen die islamitisch zijn in hun ogen dood mogen vallen en een land dat zich bewezen schuldig maakt aan oorlogsmisdaden en een nakende genocide gesteund moet worden.
Hypocrieter ga je het toch echt niet krijgen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.