Zoals velen wellicht weten hebben wij grofweg een jaar geleden besloten om de laster, smaad, bedreigingen en stalking van een aantal lieden niet meer te pikken. En met resultaat. De politie heeft in verschillende regio’s mensen aangehouden (soms met een arrestatieteam) en het OM heeft besloten om te vervolgen. De komende maanden staan dan ook vijf mensen voor de rechter. Dit verhaal gaat over wat je tegenkomt als je eenmaal hebt besloten om het niet meer te pikken.
Om meteen maar met de deur in huis te vallen: ik weet eigenlijk niet of ik het mensen wel aan kan raden om deze strijd te voeren. Los van dat het een bult werk en energie kost, levert het ook behoorlijk wat frustratie op.
Laten we zeggen dat niet iedereen goed meewerkt.
Begin
Eerst maar eens terug naar het begin. Ik schrijf zelf al zeker vijftien jaar over complotdenkers en iets minder lang over radicaalrechts. Twee groepen die nou niet meteen bekend staan om hun incasseringsvermogen en vermogen tot constructieve zelfreflectie.
Daarnaast is het zo dat mede-aangever Norbert Dikkeboom (die van de massa-aangifte tegen Willem Engel) en ondergetekende zo’n anderhalf jaar geleden besloten hebben om wappies en ander asociaal tuig op sociale media tegen te spreken.
Omdat wij van mening zijn dat dit nodig is, zeker omdat je kunt constateren dat de informatieoorlog op volle sterkte is. Wappies gaan wij beslist niet overtuigen, maar wij willen meelezers wel de gelegenheid bieden om kennis te nemen van de vele kwaadaardige leugens.
En een alternatief geven.
Haat
Natuurlijk zijn wij niet gek of naïef. Dikkeboom heeft ruime ervaring met de haat die op hem afkwam nadat hij opstond tegen Willem Engel, ik ken die haat al zeker vijftien jaar door waar ik over schrijf. Dat wij kritiek krijgen is ook helemaal niet het probleem.
Kom maar op.
Maar dit gaat veel verder dan kritiek en ver buiten de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Wij werden in die periode letterlijk honderden keren ernstig bedreigd, idioten schreven op dat wij kinderen misbruikten en pedofielen de hand boven het hoofd hielden, er werden pedojagers ingeschakeld en er volgden vele oproepen om ons iets aan te doen.
Onze gegevens werden online gekwakt en onze kinderen erin betrokken (onder meer door Fleur van der Pols en Max van den Berg). Er volgde in mijn geval ook een regen aan kansloze klachten bij diverse instanties en de inmiddels standaard geworden valse aangiftes.
Nu kun je daar de schouders over ophalen, maar zo zitten wij niet in elkaar. Het moest maar eens afgelopen zijn met deze walgelijke pogingen om mensen te beschadigen.
En dus gingen wij aan de slag.
Systeem
Het doen van een aangifte is inmiddels niet meer zo lastig, daarvoor hoeven wij niet meer naar het politiebureau. Door goede contacten kunnen wij onze eigen aangifte gewoon thuis opstellen, de politie schuift het dan in het systeem. Wat dat betreft kan ik niet anders dan vaststellen dat het begin heel goed geregeld is. In onze zaken hebben we al het bewijs zelf aangeleverd, op verschillende manieren.
Maar dan begint het.
Op de een of andere manier krijg ik de indruk dat veel korpsen gewend zijn aan aangevers die na het doen van een aangifte lijdzaam afwachten op wat er gaat gebeuren. Bel ons niet, wij bellen u wel. Zo zitten wij niet in elkaar. Zeker als het gaat om ernstige en herhaalde doodsbedreigingen hebben wij de neiging om aan de bel te trekken als het stil blijft vanuit de opsporing.
Met uiteraard alle begrip voor capaciteitsproblemen, maar wel vastberaden om in ieder geval informatie te krijgen over de voortgang van een zaak.
En dan zie je dat er nogal wat verschil zit tussen de verschillende opsporingsdiensten. Eerst maar eens het goede nieuws.
Amsterdam
Toen ‘meesterdief’ Okkie Durham – mattie van Niels Hoekman – online de meest walgelijke doodsbedreigingen begon te uiten (wij moesten levend aan een brug hangen, in de fik worden gestoken, tientallen keren op mijn geslacht geslagen) begon de recherche in Amsterdam aan een indrukwekkend onderzoek. Niet alleen werden alle in het openbaar uitgesproken uitingen op papier gezet (nogal een karwei), maar de recherche besloot ook om ons de contactgegevens te verschaffen van de rechercheurs die de zaak draaiden.
Hierdoor waren wij in staat om heel snel te schakelen als er weer eens een stroom aan bedreigingen onze kant op kwam.
Erg fijn.
Digitaal
Maar het ging verder. Ik kan mij bijvoorbeeld nog herinneren dat ik voor een gesprek met de recherche over de voortgang van de zaak op het bureau in Amsterdam was en er live bedreigingen binnen kwamen van Durham. De rechercheur snelde meteen naar de digitale recherche en kwam terug met de mededeling dat de bedreigingen al waren opgemerkt en het filmpje veiliggesteld.
Uiteindelijk werd verdachte Octave Durham op 2 juli 2025 met een arrestatieteam uit zijn woning geplukt en zat hij vrijwel de hele zomer in detentie. De walgelijke stroom aan bedreigingen is inmiddels gestaakt, de immer zich als stoere jongen presenterende Durham is stilgevallen. Online een grote mond hebben is toch iets anders dan in het echte leven de consequenties ondervinden van je eigen agressie-probleem.
Maar niet alleen de politie in de hoofdstad verdient een pluim. In meerdere zaken worden wij letterlijk door de zaaksofficier van het OM in Amsterdam gebeld en op de hoogte gehouden van de stand van zaken. Een buitengewoon waardevol instrument, omdat we het hier vaak hebben over strafbare feiten die niet zijn gestopt (zoals bijvoorbeeld bij een inbraak), maar die vrijwel doorlopend worden gepleegd.
Dan is het buitengewoon prettig en effectief om nieuwe ontwikkelingen meteen te kunnen bespreken waar het besproken moet worden.
Oost
Maar niet alles is koek en ei.
Wij hebben buitengewoon slechte ervaringen met het Openbaar Ministerie in het parket Oost. Ik ga daar nog een keer een apart verhaal over maken, maar voor nu volstaat een korte beschrijving. Hoe ze het doen, weet ik niet, maar met name het Openbaar Ministerie in die regio blinkt uit in het niet nakomen van beloftes en het verschuilen achter een hele dikke muur.
Waar Oost-Nederland in de afgelopen jaren nog adequaat optrad – toen Dikkeboom een kogel kreeg opgestuurd en poederbrieven – en ze voor zijn veiligheid zelfs de ME hadden ingezet om demonstranten bij zijn huis te weren, lijkt arrogantie in die regio nu hoogtij te vieren.
Voegen
Zo hadden wij in een specifieke strafzaak meerdere malen dringend verzocht om dossiers te voegen en ons op de hoogte te houden van de stand van zaken. Bovendien vroegen wij beleefd om een onderhoud met de officier belast met die zaak.
Juist om eventuele misverstanden te voorkomen.
En wat gebeurde er? We kwamen er pas na maanden achter dat dossiers – ondanks de belofte – helemaal niet gevoegd waren en dat de politie letterlijk een groot deel van het onderzoek helemaal niet had gedraaid, omdat ze van mening waren dat een ander korps in een andere regio dat maar moest doen.
Waarbij dat andere korps uiteraard helemaal niet op de hoogte was van die nogal merkwaardige opstelling.
Pedofiel
Dit was bepaald niet mijn eerste teleurstellende ervaring met het parket in Oost. Nadat een recidiverende complotwappie vlak na zijn veroordeling mij in de rechtszaal een ‘vieze pedofiel’ noemde, besloot het OM aldaar mijn aangifte te seponeren, geheel tegen de afspraken in die zijn gemaakt in het kader van PersVeilig.
De letterlijke woorden van de gebiedsofficier (die mij daarvoor helemaal naar Arnhem liet komen) waren: ‘daar ga ik de politie niet mee belasten’.
De verdachte in die zaak staat binnenkort weer voor de rechter en heeft al aangekondigd dat hij mij dan persoonlijk en met geweld uit de rechtszaal zal slaan, waardoor de rechtbank inmiddels heeft aangegeven maatregelen te zullen nemen.
Bedankt, OM. Lekker gewerkt weer. Dit had voorkomen kunnen worden. En dat zijn geen loze woorden: want vandaag viel deze man mij voor de rechtbank in Arnhem aan met een paraplu.
Arrogant
Ik kan natuurlijk niet in de organisatie van het OM in Oost kijken, maar de hele gang van zaken komt op mij als zeer arrogant en gesloten over. In de zin van: wie denken die aangevers wel niet dat ze zijn? Wij zijn het OM en als wij niets zeggen, dan moeten jullie maar gewoon met de handjes over elkaar wachten tot wij eens een keer een beslissing gaan nemen.
En dat begrijp ik dus gewoon echt niet.
Wij vragen niet voor niets een onderhoud met de officier en eisen helemaal niet dat dit op stel en sprong zal gebeuren. Maar wij doen ook niet zomaar wat. We wilden juist dit soort toestanden voorkomen in een zaak met een lange voorgeschiedenis en dan is een – eventueel kort – onderhoud wel zo effectief.
Als andere parketten dit heel goed snappen, dan zou ik niet weten waarom Oost dat niet kan begrijpen. Waarom ze niet inzien dat contact met aangevers juist werk kan schelen en de kans op vervolging een stuk groter maakt.
Klachten
Er zijn inmiddels klachten ingediend over de werkwijze in Oost, zowel bij het Openbaar Ministerie als het Parket-Generaal. Ik verwacht er niet heel veel van, maar wij kunnen dit ook niet zomaar laten passeren.
Terug naar de strafzaken die op de rol staan.
Aanstaande dinsdag zou de eerste zaak in Amsterdam beginnen, die tegen fakkeldreiger Max van den Berg. De rechtbank heeft echter besloten om die zitting door te schuiven naar de zwaardeMeervoudige Kamer. Van den Berg is een min of meer bekende werkloze beroepsactivist die het maar niet kan laten om Norbert en ondergetekende volstrekt ten onrechte te koppelen aan kindermisbruik.
Daarna volgen Octave Durham, Laurens Buijs, Niels Hoekman en Fleur van der Pols. Het Openbaar Ministerie buigt zich bovendien nog over twee aangiftes tegen het naar Brazilië gevluchte opperhoofd van de mentaal beperkte complotgekkies Micha Kat.
Over de schuldvraag en de eventueel op te leggen straffen ga ik niet, dat is een zaak van de rechters die belast zijn met het vormen van een oordeel over de verschillende dossiers. Waar ik wel over ga is het spreekrecht dat wij in enkele zaken hebben.
Effect
Tijdens dat spreekrecht zullen we vooral inzoomen op het effect van de ernstige laster en de doodsbedreigingen die wij ontvangen. Want om het maar eens heel duidelijk te zeggen: wij zijn allebei zeker niet bang aangelegd. Persoonlijk meng ik mij met enige regelmaat tussen de wappies en de radicaalrechtse lieden waar ik over schrijf, doorgaans tijdens demonstraties en als ik verslag doe van rechtszaken.
Ze maken mij de pis echt niet lauw.
Maar de dynamiek die dit soort gestoorde lieden in gang zet, is wel ronduit gevaarlijk. Omdat er nou eenmaal altijd mensen zijn die het voortdurende volstrekt onzinnige verwijt van pedofilie en kindermisbruik daadwerkelijk geloven. Ik ben al eens zeer agressief benaderd voor de ingang van de terroristenzaal in Rotterdam, omdat een bullebak echt van mening was dat ik kinderen misbruikte.
En dat is een verwijt waar je je simpelweg niet tegen kunt verdedigen. Je kunt niet bewijzen wat je niet bent.
Duiding
Ook op wappie-demonstraties krijg ik regelmatig de vraag of ik een pedofiel ben. Een bizarre vraag als je het mij vraagt, met een zeer agressieve lading. Kennelijk val je op kinderen als je vanuit je eigen vakgebied kindermisbruik weet te duiden. Zoals ik natuurlijk ook een moordenaar ben als ik stel dat de meeste voltooide levensdelicten helemaal geen moorden zijn.
Dat is logisch.
Natuurlijk: met de komende strafzaken en – hopelijk – de nodige veroordelingen, zal deze dynamiek niet stoppen. De verdachten in deze zaak hebben doorgaans weinig meer in hun leven dan het rondstrooien van onzin. Het is hun dagbesteding geworden.
Maar voor ons was en is de grens bereikt en ook wij zullen niet stoppen. Als er opnieuw strafbare feiten worden gepleegd, doen wij opnieuw aangifte. Als mensen menen dat ze gewoon door kunnen gaan, zullen we civiele procedures gaan starten.
Niet omdat we dat zo graag doen (het kost tijd, geld en energie), maar omdat we de heilige overtuiging hebben dat het gedrag van deze mensen niet alleen walgelijk is, maar ook nog eens gevaarlijk en ongewenst.
En ik durf de stelling wel aan dat onze adem langer is dan die van de mensen die ons belagen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
Beste Chris,
Heel veel sterkte in het juridisch aanpakken van deze lasterende mensen met een verknipte persoonlijkheid, zeer gestoorde mensen.
Hierbij een kleine financiële bijdrage, alle beetjes helpen.
(Mijn dochter wordt na 10 jaar geleden vluchten voor huiselijk geweld nog steeds gestalkt en schriftelijk bedreigd door haar ex met dwingende “vriendelijke woorden” (meestal niet lezen in aparte e-mailaccount, volgens de wet moet zij de andere ouder maandelijks op de hoogte houden over de kinderen), het is een nare belastende situatie – ook al is door Jeugdzorg/jeugd”bescherming” 6 a 7 jaar geprobeerd of begeleid contact tussen vader en de kinderen mogelijk is: dat heeft hij zelf verknald – gelukkig helpt de politie en Blijfgroep haar goed, maar het blijft beangstigend voor haar en de kinderen).
Ik begrijp dus goed hoe zwaar de psychische belasting kan zijn voor jou en je gezin met dit soort stalken en bedreigen door complotdenkers.
Bepaalde pathologisch narcistische personen hebben geen zelfreflectie en kunnen niet accepteren dat een ander niet van hun (gevaarlijke of beledigende) acties gediend zijn.
Blijf sterk en vertrouw op je eigen rechtvaardigheidsgevoel.
Hanneke
Ik heb 17 jaren voor het Ministerie van Justitie gewerkt door heel Nederland en ken alle parketten. Ik herken me eigenlijk niet in de vermeende arrogantie of het gebrek aan samenwerking van het parket Oost Nederland. Wat me wel opvalt is dat jij een nogal directe en toch wat lompe manier van benaderen hebt. Daarmee zeg ik niks over de waardevolle inhoud die je doorgaans deelt, want inhoudelijk ben je ongelooflijk scherp en moeilijk te weerleggen. Maar misschien is het wel de Oostelijke mentaliteit waar je mee geconfroneerd wordt. In het Oosten zijn we wat indirecter en minder gecharmeerd van rap van de tong Randstedelingen. Daar kun je van alles van vinden, maar zie het dan maar als een mogelijke verklaring. C’est le tone quie fait la musique immers.
Zowel Norbert als ik komen niet uit de Randstad
Bijzondere mentaliteit dan in het “Oostelijke” als de politie en OM alleen hun werk willen doen als hen op de juiste toon gevraagd wordt. En een hekel hebben aan “randstedelingen” (wat Chris dus niet is) en ze op grond daarvan maar niet helpen is ook niet iets dat binnen de taakopvatting hoort. Ik mag hopen dat dit alleen de mening van Pieter Hof is en niet de realiteit.