Zoals u weet schrijf ik – naast misdaad en rechtspraak – over complotdenkers. Het is mijn specialiteit geworden sinds ik de complotwereld twintig jaar geleden ben gaan volgen (en zij mij). Waar ik nog niet veel over geschreven heb is de slachtofferkaart, die onlosmakelijk verbonden is met de meeste complotdenkers. Niet zelden strijden ze in hun hoofd chronisch tegen de boze buitenwereld en juist daardoor ontsnappen ze nooit meer uit hun bubbel. En dat is oprecht treurig.
Noem een – min of meer bekende – complotdenker uit het wappiewereldje en je ziet meteen waar ik op doel. Vrijwel altijd hebben ze het uitgebreid over de ‘roverheid’ die ervoor zorgt dat ze in een ‘dictatuur’ leven, vol ‘censuur’. Ze worden opvallend vaak getroffen door ‘machtsmisbruik’, ‘corruptie’ en ‘gerechtelijke dwalingen’, waardoor uitgerekend de complotdenker in al haar of zijn onschuld en pure ziel wordt getroffen. Het lijkt wel of werkelijk helemaal niemand met ze meewerkt en ze overal maar nul op het rekest krijgen.
Een mens kan toch wat pech hebben in het leven.
MSM
Overal waar de complotdenker opduikt, gaat het mis. De mainstreammedia liegen en bedriegen en vertellen de waarheid (lees: hun waarheid) niet en worden betaald door de Staat. De politie wil aangiftes niet opnemen of komt niet in actie, politici werken in opdracht van duistere krachten.
Ook de rechtspraak is natuurlijk door en door corrupt, want geheel toevallig lopen akelig veel complotdenkers met regelmaat tegen veroordelingen aan, of dat nu in het strafrecht is of civiel. Op de een of andere manier trekken complotdenkers altijd en overal aan het kortste eind.
Koning
Zo is de ongekroonde koning van het gekkenhuis Micha Kat al minstens tien keer veroordeeld door een rechtbank. Hoeveel pech kan een mens hebben?
Maar u snapt het al: dat wil natuurlijk niet zeggen dat Kat asociaal en crimineel is. Dat hij lastert, bedreigt, een Joodse advocaat lastigvalt of bommeldingen en vernielingen pleegt. Nee, nee. Het is de rechtspraak die hem volledig ten onrechte het zwijgen wil opleggen, aangestuurd door kindermisbruikende en moordende pedofiele machthebbers.
Dat begrijpt u.
Bosman
Kat staat zeker niet alleen. Over een kleine twee weken staat complotdenker Alice Bosman voor de Meervoudige Kamer in Zutphen. Op verdenking van mishandeling (slaan en spugen), belediging, smaadschrift (over meerdere mensen) en opruiing tegen het gezag.
Al eerder werd ze civiel veroordeeld voor haar kwaadaardige leugens in de Bodegraven-casus.
De gemiddelde mens met een klein beetje geweten en iets van een moreel kompas zou zich toch op zijn minst een beetje schamen voor een dergelijk cv, maar niet Bosman. Zij is natuurlijk zelf niet fout bezig, maar het grote slachtoffer van immens onrecht. Omdat zij dingen ‘weet’ over vreselijke satanische sektes vol bloeddorstige en in het rond neukende kindermoordenaars, moet ze monddood worden gemaakt.
Als uiterst belangwekkende klokkenluider en strijdster voor weerloze kinderen is ze haar leven zelfs niet zeker.
Aanslag
Zo zet de overheid drones in boven haar woonboerderij in Doetinchem (hoewel ze al jaren niet werkt, heeft de vechtscheiding met haar ex heeft haar geen windeieren gelegd) en toen haar paard een keer in het bos in een kuil stapte en zij tamelijk onbeholpen pardoes van de bokkige knol viel, was dat natuurlijk geen ongeluk, maar een zorgvuldig geplande aanslag op haar leven. Bovendien was ze ook al slachtoffer van ‘vergiftiging’ en kreeg ze een ‘aanslag’ op haar schuur te verwerken.
U snapt het. Geheime diensten zijn internationaal dag en nacht bezig met het werkloze paardenmeisje uit het Oosten. Zoals de onderzoekers van het UMCG al ontdekten: ‘ze voelen zich het persoonlijk doelwit van de veronderstelde samenzwering’.
Waar u ook kijkt in de complotwereld, overal duiken de slachtoffers op.
Hoekman
Zo is de agressieve en geradicaliseerde complotvader Niels Hoekman (hotelketen Van der Valk is een cover-up voor grootschalige kinderhandel en bij Jeugdzorg werken vooral pedofielen, dat werk) inmiddels gevlucht naar Zuid-Spanje, naar eigen zeggen omdat hij niet meer tegen de ‘corruptie’ in Nederland kan (Nederland staat wereldwijd op de 9e plek van minst corrupte landen, Spanje scoort een heel stuk minder, het land vinden we pas terug op plek 59).
Hoewel het Hoekman civielrechtelijk verboden is om over zijn kinderen en ex te praten (op straffe van forse dwangsommen), oreert hij op TikTok volop over zijn slachtofferschap met betrekking tot zijn gezin. Hij heeft zijn kinderen naar eigen zeggen maar opgegeven, omdat hij ze ‘toch niet mag zien’.
Verdrietig
Voor mensen die niet weten hoe deze zaak in elkaar zit, klinkt het allemaal best aannemelijk. Een verdrietige vader, hoe kan de overheid dit doen? Waarom faalt de hulpverlening? Waarom doet niemand iets?
Tot je weet dat Hoekman ondanks zijn stalkgedrag naar de moeder van zijn kinderen en letterlijke doodsbedreigingen aan het adres van de betrokken hulpverleners (waar hij enige tijd voor in voorarrest zat), al die tijd gewoon zijn kinderen mocht zien.
Terwijl Hoekman vanaf zijn vakantieadres beloofde de hulpverleners één voor één de nek te breken, stuurden diezelfde hulpverleners hem beleefde mailtjes om het contact met zijn kinderen goed te laten verlopen.
Loco
In een recent filmpje klaagt Hoekman opnieuw dat hij het maar opgeeft omdat hij zijn kinderen niet mag zien, dit letterlijk een paar dagen nadat hij zelf helemaal loco is gegaan tijdens een kinderbezoek en hij notabene zelf aangaf dat hij geen omgangsregeling meer wilde…
Een beter voorbeeld van gespeeld slachtofferschap is bijna niet denkbaar.
Hoekman is door zijn eigen (jarenlange) agressieve gedrag recent het gezag over zijn kinderen kwijtgeraakt (gezag is iets anders dan omgang) en zowel een kinderrechter als de raadkamer stellen dat hij onderzocht moet worden om inzicht te krijgen in zijn zorgelijke psyche, maar alsnog heeft de hele wereld schuld en niet meneer Hoekman.
Veel narcistischer ga je het niet krijgen. Een beter voorbeeld van de slachtofferkaart is lastig te vinden.
Brinkerink
En zo kennen we veel voorbeelden. De wegens omvangrijke PGB-fraude veroordeelde Yvonne Brinkerink bijvoorbeeld, die met haar kinderen naar Turkije vluchtte om zo te ontkomen aan het terugbetalen van het door haar gestolen en deels in casino’s vergokte geld.
Sinds die tijd is Brinkerink ineens ‘klokkenluider’ (welke klokken ze luidt, weet niemand) en geeft ze iedereen de schuld van haar veroordeling en haar situatie, behalve zichzelf.
Brinkerink krijgt het zelfs voor elkaar om zich op te werpen als onvermoeibaar strijdster voor kwetsbare en misbruikte kinderen, terwijl ze er door haar frauduleuze praktijken letterlijk de oorzaak van is dat tientallen ouders werden veroordeeld en kwetsbare kinderen jarenlang geen PGB-gelden meer konden aanvragen.
Iedere maand bedelt ze weer schaamteloos om geld voor de driehonderd ziektes waar ze aan zegt te lijden – omdat instanties haar zogenaamd niet willen helpen – terwijl ze gewoon alle recht had gehad op gratis gezondheidzorg als ze niet lafjes met kinderen en al was weggerend voor haar eigen verantwoordelijkheden.
Paranoïde
Het is allemaal te triest voor woorden, maar de slachtofferkaart in de complotwereld is helemaal niet zo gek als je er even over nadenkt.
Uit eerder onderzoek bleek al dat complotdenkers niet alleen veelal een paranoïde insteek hebben (onderzoek UMCG), maar doorgaans ook sterk anti-overheid en anti-media zijn. Daar komt nog eens bij dat deze groep veelal zelf ergens in hun leven in de problemen zijn gekomen en daar de verantwoordelijkheid niet voor willen dragen.
Complotdenkers zijn mensen die zichzelf bij voortduring in de problemen brengen. Met een werkgever (Bosman, Kat), hun eigen vriendengroep (Marlies van Muiswinkel), de Belastingdienst (Youri Plate) of de zorg/hulpverlening (Hoekman). Er zijn hele duidelijke factoren aan te wijzen waarom ze – ook rationeel gezien – met frustraties en onmacht kampen, waar ze maar moeilijk mee om kunnen gaan.
Tel daarbij op dat complotdenkers in de regel niet erg uitblinken in zelfinzicht en zelfreflectie en je hebt de perfecte ingrediënten voor een schier oneindige slachtoffertaart. Het is de eeuwige, zelfgekozen strijd tegen alles en iedereen.
Geweld
Dit slachtoffer-denken gaat zelfs zo ver en is zo hardnekkig dat de complotdenkers verbaal (en soms zelfs fysiek) hard uitvallen tegen mensen die hun lasterlijke praktijken ontmaskeren en laten zien dat ze helemaal geen slachtoffer zijn, maar dader.
We hebben helaas al heel veel voorbeelden gezien: mijn collega Willem Groeneveld die een molotovcocktail door zijn voordeur kreeg bijvoorbeeld. Maar ook raadsleden, advocaten en wethouders die worden bedreigd en zelfs groepen soevereinen en complotdenkers die een gewapende strijd voorbereiden.
Andersomland
Het zijn allemaal voorbeelden van iets dat onvermijdelijk vast is geklonken aan de slachtofferkaart en ik ook wel eens ‘andersomland’ noem. In plaats van zelf te erkennen dat ze crimineel bezig zijn, plakken ze dat etiket op hun criticasters.
Alsof de confrontatie met het eigen gedrag zo pijnlijk is, dat de spiegel meteen omgedraaid moet worden.
Zo ben ik als criticaster inmiddels een ‘leider van een crimineel netwerk’ (al dan niet pedofiel) dat zich bezig wenst te houden met smaad, laster, doxing en zelfs foltering en geestelijke mishandeling.
Een fraai staaltje van het omkeren van de werkelijkheid, gepleegd door mensen die ironisch genoeg of al veroordeeld zijn voor hun kwaadaardige leugens in groepsverband (Micha Kat, Laurens Buijs, Max van den Berg, Wouter Raatgever, Joost Knevel) of nog zullen worden veroordeeld in de aankomende tijd.
Complotbubbel
Door het bij voortduring trekken van de slachtofferkaart zullen de complotdenkers nooit uit hun eigen onzorgvuldig opgebouwde bubbeltje kunnen ontsnappen. Ze zullen – als ze niet zelf hulp gaan zoeken – als een moderne Don Quichot blijven strijden tegen de hele wereld en iedereen die hen onwelgevallig is aanvallen.
Het maakt daarbij niet uit om wie het gaat: rechters, advocaten, journalisten, agenten, belangenorganisaties, de voltallige rechtspraak, het OM, familieleden: allemaal dienen ze te vuur en te paard bestreden te worden.
De complotdenker lijdt bovendien ook nog eens vrijwel altijd aan het Main Character Syndrome (MCS), ze spelen zelf de heldhaftige hoofdrol in hun eigen bij elkaar bedachte speelfilm.
Tragiek
En daarbij komen we bij de tragiek van het complotdenken.
In hun voortdurende strijd en weerstand tegen de hele wereld, realiseren ze zich geen moment dat die strijd en die weerstand louter henzelf in de weg staat. Bij iedere actie zinken ze dieper in het moeras van leugens en fantasie. Ze verzenden kansloze aangiftes en klachten (die allemaal worden afgewezen omdat ze evident kansloos zijn), waardoor de frustratie en het gevoel dat de hele wereld tegen hen is, alleen maar toeneemt.
Het is een treurig oneindige cirkel waar ze in blijven draaien, terwijl de wereld rustig verder draait.
Haat
Ze zeggen weleens dat haat louter de verzender weet te verteren en zo is dat ook met complotdenkers die onafgebroken vol op de weerstand zitten. Door de haat, de frustratie en de onmacht komen ze niet toe aan het opbouwen van een normaal leven, aan een zinvolle dagbesteding, aan het opbouwen en onderhouden van een vriendengroep en aan een beetje lol en ontspanning in het leven.
En hoewel complotdenkers al jaren proberen om mij op allerlei manieren te beschadigen, voel ik daar ook nog steeds empathie voor.
De wereld is namelijk van zichzelf al hard genoeg, maar als je ook nog eens jezelf als vijand hebt en in iedereen een tegenstander ziet die bestreden moet worden omdat jij het grote slachtoffer bent, dan wordt het wel heel zwaar allemaal.
En dat gun je niemand.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
Petje af voor al je inzet.
Hoop dat de complotdenkers vooral ook je laatste stukje lezen.
Er zijn nu eenmaal mensen die behoefte hebben aan desinformatie en leugens. Vaak door hun gebrekkige kennis van de realiteit zoeken ze hun toevlucht tot hapklare informatie die eigenlijk nonsens is. Hoe smeuïger het verhaal, hoe geloofwaardiger het voor hen overkomt. Populisten als Poetin en Trump spinnen er garen bij. Als je al de rotzooi en braaksel op de sociale media ziet dan vraag je je af: “Wat doet dat met een mens?”. Probeer maar eens een gesprek aan te gaan met iemand voor wie de feiten er niet toe doen. De strijd tegen onzin is vermoeiend en de vraag is of je die strijd kan winnen.