Afgelopen weekeinde zagen we allemaal tijdens de zoveelste optocht van de ontevredenen een galg opdoemen. Kennelijk was het de bedoeling dat bepaalde mensen op een middeleeuwse wijze afgestraft dienden te worden. Er is helaas in Nederland al langer een onzalige trend gaande van grote woorden en veel te grote gebaren.
Ik ben een zoon van een vakbondsman. Mijn vader trok in zijn beste dagen met veel enthousiasme en strijdlust ten strijde tegen het grootkapitaal. Hij zorgde op die manier voor betere arbeidsomstandigheden, meer veiligheid, loon en rechten. Een hok in de garage van onze drive-inwoning in de stad Groningen deed dienst als opslagplek voor de spandoeken en ander actiemateriaal.
Bevroren
Ik weet nog goed wat er op die spandoeken stond. Hoewel mijn vader naast zijn gewone werk vastberaden en onvermoeibaar was in zijn strijd voor de immer onderdrukte arbeidersklasse, ging hij nooit te ver. Toen de lonen van personeel van de milieudienst bevroren dreigden te worden, vond ik in het opslaghok een spandoek met de tekst: ‘Bevroren bezems vegen niet’.
Een creatieve, maar beschaafde tekst, te vergelijken met de massale protesten tegen kernbommen in Nederland: ‘Liever een Rus in mijn keuken, dan een raket in mijn tuin’. Toen wij als leerlingen in actie kwamen tegen de plannen van toenmalig onderwijsminister Wim Deetman scandeerden we rebels, maar aandoenlijk: ‘Deetman, flikker op’
Doodskist
Natuurlijk ging het er vroeger ook wel eens heftig aan toe tijdens stakingen en demonstraties. Maar toch, wat een verschil met sommige van de huidige generatie door en door verwende demonstranten. Een doodskist voor Jesse Klaver, Jodensterren op kleding, NSB-vlaggen, grove teksten en bedreigingen: het lijkt er tegenwoordig bijna wel bij te horen bij de zoveelste demonstratie van weer een boze randgroepering.
Een onzalig fenomeen dat overigens gelijk opgaat met het gebruik van veel te grote woorden. Er zijn geen conflicten meer tegenwoordig of verschillen van inzicht; alles is een ‘vreselijke crisis’ geworden waarin alleen een bloederige burgeroorlog en militaire tribunalen korte metten kunnen maken met een ‘door en door corrupte en dictatoriale’ regering. En zo hobbelen we van ‘grof schandaal’ naar ‘enorm onrecht’. Een deerniswekkende devaluatie van onze prachtige taal.
Inhoud
Complotrapper, oproerkraaier en belastingontduiker Kafka uit Deventer reageerde deze week tamelijk verbolgen op de kritiek van mensen op de meegesjouwde galg in Amsterdam. Die kritiek leidde volgens hem immers maar af van de inhoud.
Hoewel de praatzanger het zelf waarschijnlijk niet door zal hebben, vatte hij perfect samen wat precies zo af weet te leiden van de inhoud; de vorm en de toon. Wie met een galg op de Dam gaat staan, erkent geen argumenten meer te hebben. Die is alleen nog maar uit op loos provoceren. Het botte wapen van de intimidatie. Niet eens met beleid? Dan moeten de beleidsmakers maar dood of voor een tribunaal. Het is de taal van de lompe onmacht, de botte bijl van de asociale tokkie.
Oprecht
De vele coronademonstraties trekken ongetwijfeld ook mensen die oprechte zorgen hebben over de veronderstelde tweedeling in de samenleving door wat nog rest van de corona-maatregelen. Mensen die niet willen leven in een controle-staat en bang zijn dat de overheid te veel invloed en macht krijgt over ons dagelijkse leven.
Helaas voor die mensen sneeuwen ze vrijwel volledig onder omdat gekken en dwazen tegenwoordig geen toon meer kunnen houden. Een verschil van inzicht wordt niet meer op de inhoud bestreden, de verantwoordelijke politici dienen afgestraft, beschimpt, vernederd en bedreigd.
Maatregelen van de overheid zijn niet langer vervelend of ongewenst, ze worden meteen vergeleken met concentratiekampen en het tragische lot van zes miljoen Joden. Dat zagen we al tijdens het boerenprotest, waar sommige boeren zichzelf onbeschaamd vergeleken met de slachtoffers van de grootste misdaad aller tijden, en nu bij de coronahooligans duiken de verbaal gehandicapte onverlaten weer net zo makkelijk op.
Ridiculiseren
Ik zal het maar meteen duidelijk stellen: er is geen beleidsmaker in Nederland die wetten en regels aan zal passen omdat een clubje onverlaten op vrijdagmiddag na werktijd gniffelend een houten galg in elkaar timmert in de schuur. Om die de volgende dag trots te tonen aan het publiek.
Sterker nog: het meezeulen van een galg, het dragen van Jodensterren of het bedreigen van politici maakt het voor beleidsmakers alleen maar makkelijker om niet te luisteren naar de wensen van de mensen. Ridiculisering gaat immers een stuk makkelijker als mensen zich ridicuul gedragen.
Nederland bestaat voor het grootste gedeelte uit gematigde en verstandige mensen die heel erg goed begrijpen dat je niet in debat gaat met asocialen die dreigen en intimideren. Het zal geen enkele politicus verweten worden simpel niet te luisteren naar de taal van de lompe onmacht. Met dreigers, haters en dreinende kleuters ga je niet in discussie. Die negeer je.
Wansmaak
Met andere woorden, beste galg- en Jodensterdragers; jullie bereiken helemaal niets met jullie vertoon van wansmaak. Het enige dat jullie doen is het jullie mededemonstranten onmogelijk maken om hun punten naar voren te brengen. Zij gaan verloren door jullie geschreeuw. Zij halen de berichtgeving niet of nauwelijks omdat jullie zelf geknutselde galg in de volle aandacht staat. Jullie briesende en ongepaste toon verdringt de inhoud.
De mensen die zich oprechte zorgen maken worden weggedrukt door de woeste coronahooligans, jullie kapen het debat en veroorzaken louter ophef om de ophef.
Het lijkt mij dan ook verstandig dat de oprechte demonstranten afstand nemen van de ongewenste indringers. De asociale kapers van het debat. Laat je niet gebruiken door de onbeschofte galg- en Jodensterdragers. Door de extreemrechtse oproerkraaiers die iedere demonstratie tegenwoordig aan lijken te grijpen om hun bruinrechtse zooi ongegeneerd te openbaren. Al dan niet opgejut door populisten die helaas inmiddels ook in politiek Den Haag zetelen en opzichtig weigeren afstand te nemen van de walgelijke en zwaar ongepaste vergelijkingen met nazi-Duitsland.
Onzin
Gehoord worden vergt wat van de luisteraar én de zender. En wie alleen maar onzin en intimidatie weet uit te zenden, zal niet gehoord worden. Nu niet en nooit niet.
Je kunt van alles vinden van de beschaafde spandoekteksten van mijn strijdbare vader. Maar hij kreeg samen met zijn collega’s wel daadwerkelijk wat voor elkaar. De omstandigheden van arbeiders zijn tegenwoordig stukken beter dan vroeger, er werd uiteindelijk na hard werken en actievoeren concreet resultaat geboekt.
Strijdlust is niet hetzelfde als domme intimidatie. Het vergt creativiteit en vasthoudendheid en een heilig geloof in betere tijden. Met rechtvaardigheid als je beste en scherpste wapen.
Wie met een galg of een doodskist zeult voor een ander draagt alleen zijn eigen geloofwaardigheid ten grave.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.