De impact van lastercampagnes

Onlangs schreef ik een verhaal over de ‘jacht’ op complotdenkers. Over onze inzet om kwaadaardige lasteraars aan te pakken en waarom we doen wat we doen. Die ‘jacht’ heeft inmiddels in korte tijd drie mensen op het politiebureau gebracht. Hier en daar zijn er echter ook mensen die mij vragen wat de impact eigenlijk is van de voortdurende kwaadaardige laster van een handjevol mensen. Bij deze het antwoord.

Voor de goede orde: ik slaap er geen seconde minder om. Dan is dat alvast maar even gezegd. Met meer dan vijftien jaar ervaring in het schrijven over complotdenkers weet ik inmiddels heel goed hoe de hazen lopen.

Ik leerde al snel dat het verweer van wappies doorgaans bestaat uit schrijnende onmacht en dat 99% van de haters in het echte leven je niet eens durven te benaderen.

Peter R. de Vries

Dat wil niet zeggen dat lastercampagnes geen impact hebben en voor die stelling verwijs ik wel eens naar een gesprek dat ik ooit had met misdaadverslaggever Peter R. de Vries. Een man die wat mij betreft onterecht het stempel van ‘arrogant’ of ‘moeilijk mens’ heeft.

In werkelijkheid was hij namelijk buitengewoon vriendelijk, betrouwbaar en integer en had hij altijd aandacht voor de mensen om hem heen.

Op de rechtbank in Amsterdam hadden we ooit de tijd voor een praatje en al snel kwam het onderwerp op complotdenker Wim Dankbaar. Hoe die man mensen het leven zuur probeerde te maken, tot zelfs het leggen van beslag op de AOW van een rouwende moeder.

Ik zei tegen De Vries dat hij te maken had met heel wat grotere vijanden, maar De Vries verraste mij door te zeggen dat hij liever de georganiseerde misdaad achter zich aan had, dan complotdenkers.

Wrang

Hoewel die uitspraak met de kennis van nu helaas tamelijk wrang is uitgepakt, had hij wel een punt. Complotdenkers zijn diep rancuneus en zwaar geobsedeerd en ze hebben vanwege een gebrek aan zinnige dagbesteding alle tijd van de wereld om je dagelijks te bestoken met hun evidente onzin.

In deze moderne tijden gebruiken ze daarvoor diverse sociale media-accounts en eigen websites om zo veel mogelijk schade aan te kunnen richten.

Het zijn allemaal kleine stalkers in de dop. Daders van famacide, zoals dat onlangs pijnlijk duidelijk werd in een rapport.

Complotmalloot

Ik heb daar zelf in ruime mate ervaring mee, want een complotmalloot als Micha Kat stalkt mij al zeker vijftien jaar, tot aan valse aangiftes aan toe. Zelfs nadat hij mede dankzij mij uit Noord-Ierland werd overgeleverd aan Nederland en een celstraf kreeg van 20 maanden met een lange proeftijd.

En hij is niet de enige.

Nog niet zo lang geleden schakelde complotdenkster Alice Bosman uit Doetinchem de voormalige lijfwacht van Henk Kuipers (No Surrender) in om mij lastig te vallen. Deze Ayhan B., meerdere keren veroordeeld voor geweldsdelicten, liet mij telefonisch op niet al te genuanceerde wijze weten dat ik Bosman met rust moest laten.

Na wat over en weer gepraat liet de man mij echter met rust en sinds die tijd heb ik nooit meer last van hem gehad. Ondertussen blijft complotdenkster Alice Bosman wel met mij bezig.

Dat is nou het verschil tussen zware jongens en complotmalloten.

Impact

Goed, dat is een beetje het kader. Maar wat is daar nou de impact van? Complotdenkers in Nederland zijn zo kwaadaardig dat ze op een gegeven moment het thema ‘kindermisbruik’ van QAnon hebben gejat. Oftewel: zeg dat je (politieke) tegenstander een pedofiel is en je krijgt de meute vanzelf wel mee.

Veel mensen reageren namelijk op emotie, zeker als het gaat om kindermisbruik.

Omdat de complotdenkers niet in staat zijn om mij op rationele gronden te bestrijden, gaan ze over op het frame van kindermisbruiker. Omdat het mijn werk is om strafbare feiten – en dus ook kindermisbruik – op een correcte manier te duiden, ben ik zelf een pedofiel.

De logica van een halve doppinda.

Bedreigingen

En het werkt, want mede hierdoor ontvang ik wekelijks – en soms dagelijks – bedreigingen van mensen. Telefonisch, maar ook op Facebook, TikTok, Instagram, X en zelfs LinkedIn.

Een kleine bloemlezing van de afgelopen week:

‘Tot snel, kinderverkrachter’

‘Kom aan mijn kankerdeur, doe iets laffe kankerhond’

‘Binnen een week heb ik je gevonden’

‘Bel mij kinderkankerneuker’

‘Ben je nu geen kleine kindjes aan het neuken ouwe staatskanker pedofiel’

‘Vieze kankerhond, ik vind jou wel’ (telefonisch)

Op de een of andere manier gaat pedofilie kennelijk vergezeld met kanker in de ogen van mensen met een afstand tot het verstand. Wellicht kan de medische wetenschap daar eens onderzoek naar doen.

Recherche

De onlinewereld vloeit ook over in het echte leven. De recherche in Rotterdam en in Groningen heeft inmiddels tot drie keer toe erger moeten voorkomen door stopgesprekken te voeren met zeer agressieve mensen (waarvan er eentje als gevaarlijk in de politiesystemen stond) en in 2019 is er een baksteen door mijn keukenraam gegooid.

De dader of daders plakten ook een briefje op de voordeur met de eis dat ik van sociale media moest gaan (gaat niet gebeuren). Door alle ontwikkelingen bood de Nederlandse Vereniging van Journalisten mij een noodknop aan.

Ondertussen toetert roddelpad Jan Roos voortdurend rond dat ik die baksteen zelf door mijn ruit heb gegooid, waarbij hij dat kwalijke frame nog weer eens op een hele laffe manier een podium geeft. Toen ik hem ooit daarmee confronteerde op de stoep van de rechtbank in Zwolle, piepte de ‘stoere’ mediapersoonlijkheid geschrokken dat ik te hard in zijn hand kneep.

De held op sokken.

Real life

Het zijn dus bepaald niet alleen berichten op sociale media of telefoontjes.

Nog dit jaar kreeg ik op de stoep van de rechtbank in Rotterdam te maken met een hele boze man, die mij een pedofiel noemde en verbaal tekeerging. Ik moest maar even met hem meelopen naar een rustigere plek en dan zou ik wel zien hoe het af zou lopen.

Toen ik hem netjes om zijn naam vroeg, was hij te bang om deze te geven.

Bij een andere gelegenheid werd ik notabene in de rechtszaal door een complotdenker een vieze pedofiel genoemd. Ironisch genoeg was deze man net veroordeeld omdat hij iemand neer had gezet als pedofiel.

Tijdens een kort geding tegen een complotdenkster in Zutphen werd ik vanaf de stoep door tientallen mensen uitgescholden. Een wat verwarde vrouw vertelde mij dat ik het werk van de duivel deed.

Rekening

Ik heb al eens eerder uitgebreid opgeschreven waarom mensen tot dit soort bizarre gedragingen komen, dus dat zal ik hier niet opnieuw doen. Het resultaat is wel dat ik in mijn leven met een aantal zaken rekening moet houden. Omdat je namelijk nooit weet wie tot die 99% laffe en onmachtige toetsenbordridders behoort en wie tot de 1% gevaarlijke gekken.

Zo zal ik ten eerste nooit foto’s of locaties plaatsen van waar ik op dat moment letterlijk ben. Er zit een speciale aandachtsvestiging van de politie op mijn adres en ik zal nooit op sociale media aangeven waar ik naartoe ga (tenzij het een rechtszaak is).

Als ik foto’s plaats moet ik altijd opletten of er niet iets herkenbaars op staat.

Kinderen

Herkenbare foto’s van mijn kinderen plaats ik niet. Ik heb een videodeurbel en mijn voormalige woning in Amsterdam was praktisch een vesting, met een floodlight, meerdere camera’s en extra vergrendeling op de voordeur.

Inmiddels ‘woon’ ik op het adres van de NVJ. Het zijn voor mij inmiddels hele normale zaken, maar het is natuurlijk eigenlijk te gek voor woorden dat het zo moet allemaal. Dat je in het openbaar altijd alert moet zijn omdat een paar droeftoeters willens en wetens proberen om je met evidente leugens te beschadigen.

Van der Pols

Ze gaan daarbij ook heel erg ver. De onlangs aangehouden Fleur van der Pols bijvoorbeeld toeterde nog niet zo lang geleden omstandig rond dat ik een like had gegeven aan een 15-jarig meisje op Instagram. Toen ik haar vertelde dat dit mijn eigen dochter is, rectificeerde ze niet, maar gaf ze haar volgers de opdracht om foto’s van mijn dochter op te sturen.

Al eerder toeterde ze een van A tot Z verzonnen verhaal rond dat ik een kind heb misbruikt in een zwembad.

Veilig Thuis

In diezelfde periode deed complotdenker Max van den Berg een laffe oproep op Facebook om mijn kinderen aan te melden bij Veilig Thuis, iets waarvoor hij inmiddels ook al in verhoor is geweest.

Ik ga hier niet beweren dat ik hier allemaal onder gebukt ga, want ik ben en blijf een nuchtere Groninger, maar feit is wel dat je dagelijks alert moet zijn. Dat ik mijn auto niet parkeer in de directe nabijheid van een rechtbank en altijd een paar keer over mijn schouder kijk als ik op weg ben naar mijn huis.

Je weet immers nooit wie het in zijn botte harses haalt om mij eens te gaan volgen.

Gestrekt

En voor de goede orde: ik ga er zelf op sociale media ook wel eens met gestrekt been in, dus ik klaag niet over bizarre kritiek of beledigingen, dat laat ik allemaal gaan. Maar de voortdurende laster rond kindermisbruik is voor mij inmiddels een risico geworden waar ik gedwongen naar moet leven.

Dat complotdenkers weinig tot geen empathie en geweten kennen en nooit zullen stoppen, is inmiddels wel genoegzaam bekend. Zij zullen dan ook strafrechtelijk worden aangepakt.

Ramptoeristen

Maar wellicht is het voor de faciliterende ramptoeristen eens een idee om stil te staan bij de gevolgen van wat je in de openbare ruimte allemaal uitkraamt en welke potentiële schade je daarmee aan kan richten.

Want ook de mensen die de lastercampagnes online steunen, doorgaans omdat mijn mening hen niet aanstaat, zijn onderdeel van het probleem.

Waardeer dit artikel!!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt me ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.