Het was natuurlijk bepaald geen hogere wiskunde, complotdenkster Alice Bosman moet van de rechter per direct stoppen met uitlatingen over een vermeend satanisch-pedofiel netwerk in Bodegraven. Zoals wel vaker leest het vonnis in de zaak als een heldere uitleg over hoe de vrije meningsuiting beperkt mag worden als de rechten van anderen worden geschonden.
Voor ik het vonnis en de bizarre persoonlijke reactie van Bosman bespreek, eerst maar eens wat algemene duiding.
Het is immers nog altijd een wijdverbreid misverstand. Akelig veel mensen denken dat het recht op vrije meningsuiting onbeperkt is. Als je maar zeg dat je iets ‘vindt’ mag niemand je een strobreed in de weg leggen.
Dat is dus niet zo.
Drukpers
Ons recht op vrije meningsuiting is in beginsel bedacht om ons te beschermen tegen een overheid die niet wil dat bepaalde zaken naar buiten komen. Daar hebben we dan ook onder meer de ‘vrije drukpers’ voor bedacht. Een overheid mag niet op voorhand bepalen wat je wel en wat je niet mag ‘afdrukken’.
Die vrije meningsuiting is echter al in onze Grondwet beperkt. Door de toevoeging: behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
Met andere woorden: het grondrecht van de vrije meningsuiting kan achteraf ingeperkt worden als wetten dat voorschrijven. In dit geval bijvoorbeeld de wetten rond laster, smaad, bedreiging, opruiing en belediging.
Rechten
Dit is ook niet bedacht om mensen de mond te snoeren, maar juist om de rechten van anderen te kunnen waarborgen. Je vrijheid om te zeggen wat je wil houdt als het ware op als je aan de vrijheid van anderen komt.
Het vonnis in de zaak tegen Alice Bosman (ik gebruik vanaf nu haar meisjesnaam omdat haar ex last had van de vermelding) is daar een uitstekend voorbeeld van. De voorzieningenrechter staat namelijk ook stil bij het recht op vrije meningsuiting, maar koppelt dat direct aan de schending van het recht van anderen:
‘Nagegaan moet worden of het belang dat Bosman met haar uitlatingen en oproepen stelt te dienen, namelijk het belang dat misstanden aan de kaak worden gesteld, rechtvaardigt dat daardoor de belangen en rechten van anderen worden geschonden’
Satanisch
Als jij mensen met naam en toenaam publiekelijk neerzet als satanische kindermoordenaars en – misbruikers, dan rust er een zware plicht op je om dat ook te kunnen bewijzen. Het zou immers een mooie boel worden als iedereen een ander maar kan betichten van de meest walgelijke strafbare feiten zonder daar de consequenties van te dragen. Complotdenkers weten dat ook dondersgoed, want ze lopen met enige regelmaat rood aan omdat ze in hun ogen ten onrechte complotdenker worden genoemd.
Micha Kat
In deze specifieke casus verwijst de rechter naar een eerdere civiele procedure, waarin complotdenkers Micha Kat, Wouter Raatgever en Joost Knevel voor vrijwel dezelfde aantijgingen werden veroordeeld tot forse dwangsommen. De voorzieningenrechter:
‘Allereerst geldt dat ook in de vier jaar die inmiddels verstreken zijn na de veroordelingen van [naam 1] geen feiten of omstandigheden aan het licht zijn gekomen, die ook maar enigszins steun zouden kunnen bieden aan de beweringen over het bestaan van dergelijke netwerken of over de door [gedaagde] gestelde kindermoorden of -verdwijningen. Voor de juistheid van de uitlatingen van eerder [naam 1] en nu van [gedaagde] over de kindermoorden en het bestaan van satanische-pedofiele netwerken zijn geen aanwijzingen te vinden in objectief bewijsmateriaal. Hun uitlatingen zijn nog steeds uitsluitend gebaseerd op herwonnen herinneringen van Joost Knevel’
Oftewel: Bosman uit zware verdenkingen, maar kan die niet bewijzen.
Demoniseren
Daar zijn we er echter nog niet mee. Volgens de voorzieningenrechter is het ook niet zo dat ze bijdraagt aan een debat of een maatschappelijk probleem.
‘Maar niet alleen ontbreekt ieder bewijs, ook valt niet in te zien hoe de uitlatingen en oproepen van Bosman op enigerlei wijze zouden kunnen leiden tot het door haar gewenste onderzoek. Daarvoor staan andere wegen open dan het intimideren en demoniseren van de inwoners en medewerkers van de gemeente’
Dan de rechten van anderen. Want hoe worden die hier geschonden? Ook daar is de voorzieningenrechter heel helder over:
‘Het onrechtmatige karakter van de uitlatingen en oproepen van Bosman, de schade die zij daarmee toebrengt en de ernstige schending van de persoonlijke levenssfeer van (oud-)inwoners en medewerkers van de gemeente bezien in het licht van de opstelling van Bosman in deze zaak zijn aanleiding de door de gemeente gevraagde maatregelen te treffen. Uit haar opstelling blijkt dat Bosman niet van zins is uit eigener beweging haar uitlatingen te staken’
400.000
Uiteindelijk stelde de rechter vast dat Bosman al haar uitlatingen over de zaak Bodegraven, waar ze namen van daders, slachtoffers, verhullers en locaties noemt, weg moet halen. En ze mag ook niet opnieuw dergelijke uitlatingen doen. Als ze daar geen gehoor aan geeft, verbeurt ze 5000 euro per overtreding, met een maximum van 400.000 euro. Als de dwangsommen volgelopen zijn en het vonnis wordt nog steeds niet gerespecteerd, volgt lijfsdwang tot maximaal zestig dagen.
Detentie dus.
Woede
Wat de rechter niet zegt, maar wel waar is: in het verleden moesten mensen beveiligd worden tegen de woede die de lasterverhalen met zich meebrachten. Mensen kregen letterlijk dreigbrieven in de bus gepropt en telefoontjes en mails ‘waar de honden geen brood van lusten’. Bosman, die voortdurend zegt in het Licht te staan en uit liefde te handelen, is dit moment verantwoordelijk voor die dynamiek. Willens en wetens maakt ze mensen zwart met aantoonbare leugens en daarmee brengt ze ook nog eens mensen in gevaar.
De zo vaak uitgesproken ‘liefde’ van Bosman is een ordinaire schaamlap. In werkelijkheid zit er weinig liefde in haar. Ze is een brok wraaklust en rancune. Zelfs tijdens de zitting viel ze de advocaat van de gemeente aan en stelde ze dat hij lid is van een criminele organisatie, iets wat de rechter in haar nadeel meewoog in de beslissing.
Wederhoor
In een door mij gevraagde reactie op het vonnis stelt Alice Bosman het volgende:
‘Ik heb geen enkel officieel vonnis ontvangen. Met natte handtekening naam/nummer. Die verantwoordelijkheid neemt voor dit media-vonnis. Niet rechtsgeldig dus volgens de wet. Of is de media tegenwoordig degene die voor rechter speelt? CIA-journalistje Chrisje Klomp. Ik mag niet over Bodegraven spreken. Ook niet met jou. Ieder contact met mij zie ik als stalking en zal ook doorgegeven worden aan mijn volk. Ik verzoek jou op geen enkele manier contact met mij op te nemen ook niet via bijvoorbeeld politie. Anders stuur ik bescherming op jou af. Kusje van Alice, Chrisje en kiss my ass’
Kwaadwillend
De zaak Bosman is een goed voorbeeld van hoe het uit de hand kan lopen als kwaadwillenden hun pijlen ongeremd richten op onschuldigen die zich niet kunnen verdedigen. Aangejaagd en met laffe ondersteuning van rancuneuze mensen die met ‘liefde’ olie op het vuur gooien en de ‘klokkenluider’ onbeschaamd en gewetenloos op het schild hijsen.
En dat is iets wat we hier niet mogen vergeten.
Bosman is slechts een rancuneuze pion. Haar warrige en tegenstrijdige verhalen zouden nooit enig bereik hebben gehad als de laffe meelopers er niet mee aan de haal zouden zijn gegaan. De roeptoeters die haar verhalen kritiekloos rondstrooien, de gewetenloze geldkloppers van complotsite Ninefornews en De Andere Krant, de mentaal uitgedaagde leden van Silent Warriors en de opportunistische Max van den Berg, maar ook de talloze onbekende mensen die ‘waar rook is, is vuur’ riepen.
Ironie
De personen die – gedreven door sensatie, frustratie en maatschappelijke leegte – twijfel zaaien en overal beweren dat iets wel waar moet zijn als slachtoffers naar de rechter stappen.
Waarbij het ironisch genoeg meteen opvalt dat deze mensen net zo makkelijk schreeuwen om rectificatie en aangifte als het niet uitkomt wat er geschreven wordt.
De door haar merkwaardige levenswandel (ontslagen, geradicaliseerd en haar eigen gezin gebroken door vreemd te gaan) tot op het bot gefrustreerde Alice Bosman zou zonder deze mensen slechts een verward en rancuneus paardenmeisje zijn geweest, eenzaam ‘strijdend’ in een hoekje van het internet. Meewarig aangekeken.
Gevolgen
De gevolgen voor haar kunnen nu groot zijn als ze niet stopt. Met 5000 euro per overtreding kan de teller razendsnel oplopen tot 400.000 euro (daar weet complotdenker Wim Dankbaar alles van, die zag maar liefst 700.000 euro verdampen) en die zestig dagen celstraf doemen daarna ook buitengewoon rap aan de horizon op.
Het zijn gevolgen die de laffe meelopers niet hoeven te ondergaan. Zij zullen niet huis en haard verliezen en uiteindelijk hun vrijheid. Straffeloos hebben zij iemand op het schild gehesen. Iemand die verblind door de adoratie en het warme bad van de narcistische aandacht steeds verder is gegaan. Opgejaagd door ‘strijders’ die haar net zo snel weer zullen laten vallen als consequenties wel hun kant op komen.
Marionet
Bosman was en is een marionet van hun grote onbehagen, een moderne Pinokkio die steeds wilder om zich heen begon te slaan naarmate haar volgelingen woester aan haar touwtjes trokken. Ze danst naar de grillen van Micha Kat en Wouter Raatgever, die in haar een willoos vehikel hebben gevonden voor hun eigen rancune.
Feitelijk een katvanger.
Dat werd eens te meer duidelijk toen ze in een schorsing van haar rechtszaak met haar hartsvriendin Tamara Dummer – onbewust van de lopende camera – sprak over de opdracht die ze van Micha Kat had gekregen. Kat wilde een onderzoek.
Spiegel
Ik verwacht er zelf verder helemaal niets van, maar misschien dat die mensen ook eens in de spiegel kunnen kijken. Heel misschien kunnen ze eens nadenken over hoe het moet zijn als je online volledig ten onrechte ineens te boek staat als satanische kindermoordenaar. En als je de verspreider van die walgelijke lasterverhalen als een ware heldin onthaald ziet worden op de stoep van een rechtbank.
En als we dan toch bezig zijn: denk eens na over hoe je in hemelsnaam de echte slachtoffers van kindermisbruik kunt beschermen als je met je in elkaar geknutselde spandoekje op een zonnige dag de rechtspraak belast met een zaak waarvan je bij voorbaat al de uitkomst weet.
Lachen
Ik heb het wel vaker gezegd en ik zal het herhalen: de strijders voor misbruikte kinderen strijden helemaal nergens voor. In hun frustratie en rancune naar de overheid, verzinnen ze verhalen die zo gestoord zijn dat 99% van de populatie er alleen maar om kan lachen. Verhalen waar – hoe toevallig – altijd topambtenaren en politici bij betrokken zijn.
Nooit eens een keer loodgieter Gert uit het naburige dorp.
Het enige wat ze bereiken met hun onbewezen geruchten is dat de echte slachtoffers van seksueel misbruik minder snel zullen worden geloofd en daadwerkelijk machtsmisbruik door mensen op vooraanstaande posities makkelijk weggelachen kunnen worden.
Lekker gewerkt, mensen.
Beeld: JDTV
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
Onze Lieve Heer heeft een paar heel merkwaardige kostgangers.