Ik heb vorige week met stijgende verbazing gekeken naar de eerste dag van het proces tegen Geert Wilders.
De eerste dag was ingeruimd voor een zogenaamde regie-zitting. Dat zijn zittingen van huishoudelijke aard. De deelnemers mogen naar voren brengen wat ze nog wensen en hoe de rest van het proces naar hun mening ongeveer zou moeten verlopen.
Normaal zijn regie-zittingen bijzonder kort, meestal komen verdachten zelf niet eens opdraven. Een advocaat prevelt vanaf een lijstje wat wensen en klaar is Kees.
Maar uiteraard is dat bij Wilders anders. De politicus kreeg van de rechtbank uitgebreid de gelegenheid om zijn standpunten naar voren te brengen en hij koos er voor om zijn politieke strijd tegen de Islam zelfs tijdens zijn eigen rechtszaak voort te zetten.
En dat is gek.
Overal roept Wilders dat hij het slachtoffer is van een politiek proces, terwijl hij degene is die er juist een politiek proces van maakt.
Ook de reactie van derden heeft mij onaangenaam getroffen. Wilders kon overal vrij kritiekloos zijn zegje doen en overal verklaren dat het toch vooral om de vrijheid van meningsuiting gaat waar wij met zijn allen toch pal voor moeten staan.
Sterker nog: deze rechtszaak is volgens Wilders van essentieel belang voor DE WAARHEID. Prachtige teksten, natuurlijk. Want wie is er nu tegen de vrijheid van meningsuiting en tegen de waarheid?
Waarbij Wilders voor het gemak maar even vergeet dat de vrijheid van meningsuiting alleen in ons hoofd onbeperkt is. In werkelijkheid is die vrijheid beperkt door regels en nationale en internationale wetten.
Uiteraard kun je het Wilders niet aanrekenen overal een podium van te maken. Dat is immers zijn werk.
Maar de hele gang van zaken is voor mij wel weer bewijs voor een ongewenst fenomeen dat al jaren aan de gang is. Na het Fortuyn-tijdperk is Nederland bang geworden om echt te zeggen wat men denkt. Wilders werd en wordt geen strobreed in de weg gelegd. Hij krijgt tijd, ruimte en gelegenheid om te doen wat hij wil. Slechts een enkeling durft te zeggen wat Peter R. de Vries onlangs durfde te zeggen. De angst regeert.
Columnist Bas Heijne zei daar onlangs het volgende over:
‘De intellectuele wegbereiders van Wilders, de islamcritici die dag en nacht gebeten zijn op het „linkse” establishment dat onwelgevallige stemmen zou willen smoren, halen Voltaire er weer eens bij. Zo druk hebben ze het met het vaststellen dat Wilders het recht heeft te zeggen wat hij vindt, dat ze steeds weer vergeten te zeggen wat zijzelf nu eigenlijk van Wilders vinden.’
En zelfs een rechtbank is niet in staat om Wilders duidelijk te maken dat een rechtszaal geen politiek toneel is.
Wat Wilders in de rechtszaal beweert, is namelijk complete lariekoek.
Zijn zaak draait helemaal niet om de waarheid. Het gaat om belediging en haatzaaien.
En je kunt nu eenmaal heel goed iemand beledigen of oproepen tot haat door de waarheid te vertellen. Dat maakt de strafbaarheid er niet minder om.