Instagram your advocatenleven #lawyerlife

Het moet mij toch van het hart, omdat het mij opvalt en fascineert tegelijkertijd. Sinds enige tijd hebben advocaten (niet in de laatste plaats vrouwen) het platform Instagram (en andere sociale media) ontdekt. Superleuk natuurlijk, maar waar begint narcisme en ijdelheid en eindigt het belang van verdachten?

Eerst maar eens de hand in eigen boezem. Niets zo dubbel als de mens immers. Ik beschouw mijzelf als iemand van de oude stempel (doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg) en tegelijkertijd probeer ik mijzelf ook te profileren op sociale media en ben ik bij vlagen zo impulsief als een dronken kolibrie die nog zestig kilo nectar moet hamsteren.

Dat gezegd hebbende moet ik toch kwijt dat ik mij ook ergens wel stoor aan alle heren en dames die op Instagram een beeld neerzetten van een tof, succesvol, tot in de puntjes verzorgd en oh zo hardwerkend leven. En ja, ik zei dames. Op het gevaar af in deze hypercorrecte maatschappij weer eens voor seksist te worden versleten (I don’t care, deal with it).

Kijk mij eens succes hebben, de ene na de andere vrijspraak scoren en ook nog eens een fantastisch sociaal netwerk hebben van Ibiza tot Dubai en van Jipsingboermusselkanaal (want we zijn zo ‘gewoon’ gebleven) tot dure auto’s, klokjes, kleding. En zie mij hier eens zitten bij Op1/RTL Boulevard/Beau/Jinek/Pauw/Mens/etcetc.

Je vraagt je toch bijna af waar de heren en dames de tijd vandaan halen om een vol en rijk leven te leiden en daarnaast ook nog eens (zoals ze zelf meer dan eens verklaren) tot in de late uurtjes de vuistdikke dossiers op tafel hebben liggen. Vroeg in de ochtend aan de yoga (insert de hipste variant die ze tegenwoordig hebben) en afsluiten met een borrel na afloop bij Boulevard. Niet te lang blijven, want het vliegtuig naar een zonnig oord vertrekt de volgende dag al.

#lovemylawyerlife

Begrijp mij goed. Eenieder moet vooral doen wat hij of zij goeddunkt. Al ga je poedelnaakt met een kwart toga aan en zes masturberende cavia’s op je hoofd op Instagram staan. Leef je eigen leven, doe wat je moet doen, vaar je eigen koers, blablabla… chocoladevla. En ik snap ook wel dat aanwezigheid op sociale media en enige bekendheid ook weer inkomsten genereert. Verdachten en potentiële verdachten kijken ook naar RTL Boulevard immers. Op sociale media kun je bovendien uitleggen waarom je doet wat je doet en waarom dat van belang is. Ook voor de maatschappij.

Maar toch zit er een spanningsveld in.

Ik weet dat advocaten keihard werken (maar niet allemaal). Ik heb kennis van de stress van pleiters over deadlines, het oneindige gezeur van verdachten en gedetineerde verdachten, de frustraties over het OM en de rechterlijke macht, de tamelijk eenzame strijd tegen de soms tergende onkunde en onwil bij politie en aanklagers. Ik weet het allemaal.

Maar de oude stempel in mij vraagt zich ook af: kan het niet zo zijn dat het belang van de verdachte en verdachten wellicht een ietsjepietsje op de achtergrond verdwijnt als er zoveel energie en inzet in sociale media wordt gepompt?

Is het wellicht zo dat iedereen het recht heeft om te feesten (work hard, play hard) maar dat er ook een best wel grote verantwoordelijkheid rust op een strafpleiter om het vuur uit zijn of haar sloffen te rennen om die verdachte (die immers meer dan eens volledig op jou rust) alle aandacht en bijstand te geven?

Kan het niet zo zijn dat een echt goede advocaat vooral heel vaak op de achtergrond werkt? En minder op de voorgrond treedt met allerlei gekkigheid en materiële zaken, die goed beschouwd misschien wel geen enkel belang spelen in het leven? Anders dan het geven van een goed, maar zeer persoonlijk gevoel?

Het zijn maar vragen die ik stel. Het zijn maar gedachten.

Misschien ben ik wel een oude lul die nog hangt in de tijd dat advocaten wat shabby waren en met een goedkope plastic zak vol dossierstukken de rechtszaal betraden. Wellicht zie ik een beetje over het hoofd dat een nieuwe generatie natuurlijk buitengewoon extreem en zeer kundig fantastisch goed is in het multitasken van hun leven en het oneindig turen naar een scherm of schermpje.

Dat kan natuurlijk allemaal.

Maar is het heilige multitasken van deze tijd ook niet gewoon een excuus voor het niet willen focussen op wat echt belangrijk is?

Waardeer dit artikel!!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt me ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

Mijn gekozen donatie € -
Delen