Is argumenteren eigenlijk een voorwaarde om bij het Openbaar Ministerie in Groningen te mogen werken? Ik hoop het wel. Maar het lijkt er de laatste tijd niet op.
Ik hou van argumenten. Prettig in een volwassen discussie. Maar bittere noodzaak als je bij justitie werkt. Omdat je daar in het openbaar en heel stellig meent dat een verdachte dader moet worden. Voor langere tijd achter de deur. Exit vrijheid.
Dan mag je op zijn minst iets van een gedegen stelling verwachten.
Nog niet zo lang geleden vond een officier van justitie in Groningen dat enkele slachtoffers van een schietpartij niet waren voorzien van bivakmutsen. Die waren immers nooit door de politie gevonden. Punt.
Diezelfde officier bracht naar voren dat de verdachte met een wapen in zijn hand klaar moet hebben gestaan. Dat er mede daarom sprake was van moord. Omdat de man louter een boxershort aan had. En dan heb je het vuurwapen natuurlijk in je hand. Kan niet anders. Achttien jaar celstraf geëist. Punt.
De moordverdachte werd door de rechtbank zonder straf naar huis gestuurd.
Ontslag van alle rechtsvervolging. Hij mocht zich verdedigen toen hij ineens te maken kreeg met gewapende en waarschijnlijk gemaskerde mannen in zijn huis. ‘Zijn’ vuurwapen was waarschijnlijk door de overvallers zelf meegenomen en tijdens hun woeste aanval op de grond gevallen.
Een verdachte in een zedenzaak kreeg dit jaar ook een aardige voor de kiezen. Uit het strafdossier dook bijvoorbeeld het beeld op dat hij verliefd was op het minderjarige slachtoffer. Ja, en dan moet hij haar ook wel misbruikt hebben. Dat is logisch.
Het werd een vrijspraak.
Vandaag was het weer raak. Een verdachte die naar voren bracht dat hij zichzelf wel moest verdedigen toen hij bij het openen van een schuurdeur meteen klappen kreeg, werd even achteloos als nonchalant in de hoek gezet. Niet geloofwaardig. Want dronken mensen die meteen beginnen te slaan. Dat is gek. En dus niet geloofwaardig. Punt.
En waren het maar incidenten. In talloze verhalen van officieren duiken stellingen op waar een normaal mens met een beetje gevoel voor argumentatie kippenvel van krijgt.
‘Het slachtoffer heeft een gedetailleerd verhaal en dus klopt het’.
‘Wat de verdachte zegt te hebben gedaan, is niet logisch. Dat doe je niet.’
‘Eerst zegt hij dit en daarna zegt hij dat, dat moet een leugen zijn’.
Uiteraard is het geen enkel probleem om in het ‘normale leven’ een discussie te voeren met behulp van allerlei losse opmerkingen en vage constateringen. Van een officier van justitie mag je echter meer verwachten. Dat iets wat gek klinkt, niet meteen onwaar hoeft te zijn. Dat details niets hoeven te zeggen over betrouwbaarheid. En dat menselijk gedrag tijdens heftige momenten niet altijd logisch is.
Strafrecht is in essentie een vrij simpel systeem. Een officier van justitie komt met een verhaal. Zijn versie van de waarheid. Dat verhaal is op zich een gekleurde schets van de werkelijkheid.
Met een goede onderbouwing haal je de kleur uit het verhaal. Waardoor er voor de rechter een overwegend zwart/wit beeld rest.
Ik zie de laatste tijd veel te veel kleur.
Ik zie de laatste tijd veel te veel kleur.
Schrijft de man die alles om zich ingekleurd wil hebben met zíjn kleur?
Voor de rest klopt het aardig, tegenwoordig ziet men te vaak inschattingen/inkleuringen die door de officier of rechter worden gegeven.
Alleen….. niemand klaagt, zolang het aan het eigen inkleuringsgevoel voldoet.
De OvJ hoeft zich in ons strafproces ook niet erg in te spannen; de rechter moet immers zelfstandig de feiten vaststellen en het recht toepassen. Zolang de telastelegging niet raar in elkaar steekt en het dossier compleet is, kan de strafrechter het in feite ook zonder requisitoir af. Een luie officier krijgt daarom niet per se meer vrijspraken aan zijn broek dan een goede OvJ. De rechter breit het wel recht.
Dit geldt trouwens ook voor luie advocaten! Dikwijls volgt vrijspraak ondanks de advocaat.
In het civiele proces heeft intellectuele luiheid veel meer consequenties. Wanneer je tegen een goed onderbouwde stelling van je wederpartij onvoldoende inbrengt, wordt die wederpartij in het gelijk gesteld omdat jij die stelling ‘onvoldoende (gemotiveerd) hebt weersproken’.
Ik vrees alleen dat de samenleving die ‘civiele’ procesvoering in strafzaken niet zou accepteren. Ik zie de koppen al: “vrijspraak door lui OM”.
@Hans:
Ben ik het niet mee eens, het beste verhaal wint.
En dat geldt juist misschien nog wel meer bij het strafrecht dan bij civielrecht.
Omdat de strafrechter veel meer mogelijkheden en vrijheden heeft.
Ik lees een dringend beroep op professie, vakmanschap. De gekozen woorden van een Officier van Justitie liggen altijd in een weegschaal en mogen niet voor twee-erlei uitleg vatbaar zijn. Zwart of wit. Geen ruimte voor suggestie of andere interpretatie. Woordkeuze is doorslaggevend. Ik begrijp, aan de hand van de quotes van OVJ’s, de stelling. En ben het er mee eens.
Het requisitoir van een OVJ zal ‘knutselproof’ moeten zijn. Net als het PV van Bevindingen van een politieagent.
Gereedschap van een OVJ: een potlood. Een ballpoint met zware inkt. Een typemachine met zwart lint. Een inktjetprinter met alleen een zwarte cartridge. Een laserprinter met alleen een zwarte tonercartridge. In elk geval geen kleurpotloden of kleurencartridges in de printer.
Leuk stuk…
Het blijft een spel tussen kant A en kant B, waarbij kant B de rechter(s) is (zijn) en kant A de OvJ/advocaat is. Men moet de rechters doen geloven dat JOUW verhaal, al dan niet onderbouwd, het juiste moet zijn. De uitleg moet “logisch in de oren klinken” zogezegd.
Neem het verhaal van je collega’s blog (Rob), over de steekpartij in de Rengersstraat, met het verhaal van de advocaat van die vrouw. Noodweer. En het betoog van de OvJ. Welke partij had het “beste argument”?
Een argument kan voor de één zeer begrijpelijk klinken en op instemming kan rekenen waar het zelfde argument voor de ander kant noch wal raakt.
De uitkomst van een proces kan dus afhankelijk zijn van de interpretatie van de rechter(s)…
Nu teruglezend, lijkt het systeem van strafrecht makkelijk, maar de invloed van “het verhaal van” is van groot belang.
Zo Chris, deze blog is voor mijzelf wel een nadenkertje geworden….
Ik heb trouwens ooit live in de rechtzaal meegemaakt dat een OvJ zei dat pedofielen altijd ontkennen, dat de verdachte ontkent en dat verdachte daarom pedofiel is. 🙂
Niemand van de aanwezigen die er iets over zei.
En dan te bedenken dat pedofilie niet eens strafbaar is.
Volgens mij is het onderliggende probleem dat het OM zo langzamerhand getransformeerd is van ‘waarheidsvinder’ naar ‘crimefighter’.
Er moet tegenwordig gescoord worden en het lijkt er steeds meer op dat ze liever een onschuldige veroordeeld zien dan nog even door te zoeken naar de echte dader.
Dat er bij het OM net zoals in elk bedrijf een aantal miskleunen rondlopen die verdacht lang op hun plaats kunnen blijven zitten is natuurlijk evident.
Dat het een goede zaak is dat dergelijke figuren ontmaskerd moeten worden zodat ze een andere baan mogen zoeken lijkt me ook evident.
Maar om als voorbeeld die rechtzaak uit Groningen naar voren te brengen is natuurlijk uiterst hilarisch en toch wel een beetje ironisch.
http://rechtbankverslaggever.wordpress.com/2010/08/26/ik-laat-de-moordenaar-alleen-met-zijn-geweten/
@wilhelm T. ik zie een typering aan het einde van uw reactie (hilarisch/ironisch), maar de argumentatie bij die stelling is weggevallen. Wellicht heeft u te snel op de verzend-knop gedrukt.
@Henk
Ik zie niet op welk punt je het niet met me eens bent.
@Hans: als je daarmee bedoelt dat je ook vind dat uiteindelijk het beste verhaal wint, dan laat ik het hierbij 🙂
Ik dacht: laat ik ook eens wat kleur aan dit verhaal geven. Hilarisch en ironisch leken me wel toepasbaar.
Ik ben en ieder geval blij dat je argumenteren niet alleen van de OvJ verwacht, maar ook van mensen die hier reageren. Nog een paar stapjes verder en we kunnen verwachten dat journalisten ook nog eens hun werk fatsoenlijk doen. Ik kan niet wachten.
Wat betreft het ‘slachtoffer vergeeft dader verhaal’; het kan natuurlijk zijn dat ik een soort van stijlfiguur enorm over het hoofd heb gezien, maar ik heb toch een zeer zwaar vermoeden dat dat verhaal toch wel erg met de klassieke linkse slag geschreven was onder het motto: dader is slachtoffer, en natuurlijk andersom.
Maar misschien is dat verhaal bestempelen als gekleurd niet zo toepasselijk. Het kan ook zijn dat hier een journalist veel te vroeg zijn conclusies heeft getrokken. Inplaats van respect te hebben voor de moeder is waarschijnlijk meer verontwaardiging op zijn plaats vanwege het geen excuses aanbieden voor het op de wereld zetten van een gangster.
@wilhem T.: dat is idd iets wat we van de moeder van een doodgeschoten jongen zouden moeten verwachten.’Sorry, meneer de rechter. Het is mijn schuld. Het spijt me. Ik had hem niet op de wereld moeten zetten’
Dat ik dat toch over het hoofd heb gezien.
chris,
Ik vind je niet alleen een typische vent maar ook een slechte journalist!!!!!!!!!misschien wordt het voor jou tijd om opzoek te gaan naar een andere baan 😉
rechtbankverslaggever zegt:
oktober 24, 2010 om 11:15
@wilhem T.: dat is idd iets wat we van de moeder van een doodgeschoten jongen zouden moeten verwachten.’Sorry, meneer de rechter. Het is mijn schuld. Het spijt me. Ik had hem niet op de wereld moeten zetten’
‘Dat ik dat toch over het hoofd heb gezien.’
Das een goeie…af en toe kan ik hier ook eens heerlijk lachen….kort maar krachtig!!
@wilhem T.: dat is idd iets wat we van de moeder van een doodgeschoten jongen zouden moeten verwachten.’Sorry, meneer de rechter. Het is mijn schuld. Het spijt me. Ik had hem niet op de wereld moeten zetten’
idd, mss, wss, iig en zo kan ik er wel meer uit m’n mouw schudden zijn uitdrukkingen in de msn- en sms-taal.
Niet iedereen begrijpt die dus 🙂
Was het per ongeluk of raakt het ingeburgerd? 🙂
Ok.
@Hans: je zei dat een luie OvJ die geen aandacht besteedt aan het requisitoir evenveel kans heeft om een zaak te ‘winnen’ dan een actieve OvJ heeft.
Dáár ben ik het dus niet mee eens.
Deze reactie omdat ik nu denk dat mijn vorige reactie op jouw vraag onbegrijpelijk was.