Ik heb eerder op dit weblog en in het Dagblad van het Noorden geschreven over het gevaar van autisten.
Dat werd me bepaald niet in dank afgenomen. Sterker: het leverde zelfs een boze ingezonden brief op in de krant.
Er zijn zelfs mensen die menen dat je überhaupt niet mag schrijven over psychiatrische patiënten.
Dat zal mij er niet van weerhouden opnieuw aandacht te vragen voor deze kwestie.
Op 23 februari 2009, zo rond lunchtijd, loopt manager Frits even een blokje om. Hij wil een frisse neus halen.
Als hij op straat langs een jonge jongen loopt, voelt hij plotsklaps een hevige pijn in zijn nek. Frits valt op de stoep en voelt in zijn nek het koude staal van een mes. Onder zijn rechteroor zit een gapend gat.
Als hij het scherpe wapen uit zijn nek trekt, blijft een deel van het metaal in zijn keel steken. Onder het hoofd van Frits ontstaat een steeds groter wordende plas bloed.
De jonge jongen met het mes heet Ralph en is achttien jaar jong. Ralph kan niet bij zijn gevoel en daar kan hij niets aan doen. Hij heeft het syndroom van Asperger. Een autistische stoornis.
De stoornis van Ralph zorgt ervoor dat hij niet goed mee kan komen in de maatschappij. Hij heeft moeite om anderen te doorgronden. Het sociale verkeer is voor hem een grote poel van tegenstrijdige signalen. Alles wat niet te verwachten valt, is eng. Problemen kan hij zelf niet oplossen.
Ondanks zijn stoornis gaat Ralph wel gewoon naar school en dat is voor hem een bron van spanning. Zijn voorliefde voor geweldsfilms maakt het er ook niet beter op. Hij raakt gefascineerd door het idee om zelf iets heel ergs te gaan doen. Misschien dat hij dan eens een keer iets voelt. Misschien dat hij dan iets van zijn spanning kwijtraakt.
Op 23 februari 2009 slaat hij toe. Gewoon op straat. Een willekeurige voorbijganger.
Zonder emotie.
Het is tijdens de rechtszaak niet prettig om te luisteren naar de slachtofferverklaring van Frits. Wat hem is overkomen, is met geen pen te beschrijven. Doodsangst, sondevoeding, doorgesneden zenuwen, een litteken van twintig centimeter. Het waarom. Die steeds maar groter wordende plas bloed op de stoep. Stemverlies.
Nog niet zo lang geleden publiceerde het Algemeen Dagblad een verhaal over de toename van psychiatrische patiënten in de maatschappij. De politie in de Randstad heeft er de handen vol aan.
De Randstad is Groningen niet.
Maar ik weet zo wel een handvol ernstige incidenten met autisten in de stad.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroom_van_Asperger
”In werksituaties zijn het vaak gedreven en harde werkers. Men zal niet of weinig kletsen met collega’s en zich niet af laten leiden door het (sociale) gebeuren om zich heen. Wanneer het werk vooral fysieke of motorische of veel wisselende handelingen betreft, kan soms inertie of onhandigheid optreden.
Sommige mensen met het syndroom van Asperger ’trainen’ voortdurend zichzelf om hun zwakke plekken te verbeteren en te verbergen. Dit trainen kost hen vaak meer tijd en moeite dan neurotypischen. Veel mensen met een aspergersyndroom streven naar kwaliteit en perfectie en minder naar kwantiteit en snelheid.”
Over het algemeen vormen autisten en asperger patiënten helemaal geen gevaar voor de samenleving al zal het ze mankeren aan bepaalde sociale vaardigheden. De reactie hierboven raakt dan ook kant noch wal en is alleen maar typerend voor de vooroordelen van de schrijver zelf. Stel je eerst op de hoogte van de feiten voor je een hele bevolkingsgroep ophangt aan de daden van één enkele stakker.
Het benoemen van iets valt niet onder een vooroordeel. Er ligt hier een duidelijk aanwijsbaar causaal verband tussen een stoornis en bepaald agressief gedrag. Ik stel nergens dat alle autisten gevaarlijk zijn, wel dat deze groep een verhoogd risico vormt.
Door de jaren hebben we kunnen zien dat het hier bepaald niet om incidenten gaat.
Wel een beetje doorzichtig Chris, om de aandacht maar te vestigen op de gehandicapte medemens, om die van onze ‘medelanders’ af te leiden. Pak eens een pen en papier en bereken het aantal criminele marokkanen en zet die af tegen het aantal criminele autisten.
Iets soortgelijks mag je ook wel eens proberen op het aantal alcoholgebruikers die een ongeluk hebben veroorzaakt tegenover het aantal buitenlanders in de cel.
Je richt je pijlen echt op de verkeerde groep, maar blijkbaar is alles geoorloofd om het aantal criminele buitenlanders minder te doen lijken.
Mag jij raden wie ik liever tegenkom: Een autist, een bestuurder met een glaasje teveel op of een buitenlander. Overigens komen afwijkingen als autisme statistisch gezien vaker voor bij buitenlanders, en we weten allemaal hoe dat komt: Hoe vaak trouwen die lui wel niet met hun neef/nicht? O sorrie, maar dat mag je niet zeggen: Dat is een vooroordeel en voor je het weet ben je extreem-rechts.
WB: een collega van mij heeft dat eens nagezocht. Van de 1900 vonnissen van de rechtbank in Groningen sinds 2004, gaan er 30 over Marokkanen. We kunnen dus wel spreken van een minderheid.
Zoals ik al vele malen eerder heb gezegd: criminaliteit is een sociaal-economisch probleem en heeft niets te maken met ras of afkomst.
Gelukkig zijn er een aantal mensen die gedegen onderzoek doen. Deze onderzoeken zijn o.a. te vinden op de website van het tijdschrift voor de psychiatrie en in de wetenschappelijke onderzoeksbanken.
Het is met name bij gewelds- en zedendelicten zo dat het helaas (erg) vaak voorkomt dat een pleger ook gediagnosticeerd is met een stoornis in het autistisch spectrum.
Dit neemt niet weg dat het een selecte groep is en je daar geen conclusies aan kunt hangen voor wat betreft de gehele populatie en dat doet Chris volgens mij niet.
Of men autochtoon of allochtoon is, is hier niet van belang.
We hebben de neiging mensen met A.S.S. te betitelen als ‘speciaal’, dit zijn ze ook, maar dat neemt niet weg dat deze kinderen of volwassenen ook in staat zijn tot ernstig grensoverschrijdend gedrag.
Hoe kun je spreken van een causaal verband waar je slechts 1 geval benoemt? Het verband en het verhoogde risico is absoluut niet aangetoond. Zo’n verband kun je alleen statistisch aantonen, maar daarvoor kan ik in dit stukje geen gegevens terugvinden.
Ik noem dat uitermate slordige journalistiek, waarbij tussen haakjes een niet onaanzienlijke, volkomen onschuldige bevolkingsgroep in zijn geheel wordt gedemoniseerd. Ik vind dat nogal wat.
Ik kan me voorstellen dat als je bij zo’n zinloze daad van dichtbij betrokken raakt, je objectiviteit daar even onder te lijden heeft, maar dat mag zich niet uiten in een dermate discriminerend krantenartikel. Afstandelijkheid blijft altijd van cruciaal belang voor een verslaggever.
”Het autistisch spectrum”.
Een nogal losse benoeming van een grote groep mensen. Zelfs Balkenende en Verhagen vallen daaronder.
DE groep alcoholisten vormt ook een verhoogd risico. En de junks. Vergeet ook de psychopaten niet, de sadisten, de schizofrenen, de neuroten, antisociale persoonlijkheids gestoorden, de paranoïden en de borderline gestoorden. Is er iemand die zich nog niet aangesproken voelt?
Indrukwekkend stuk Chris, het meest angstaanjagende idee vind ik de volstrekte willekeurigheid waarmee het slachtoffer is uitgekozen. Een bizarre loterij. Ik ben nog wel benieuwd naar de toestand van Frits, is hij volledig hersteld of is er blijvend lichamelijk letsel? Ik heb wel eens gehoord dat doorgesneden zenuwen niet herstellen. Zijn geestelijke schade zal in elk geval wel permanent zijn.
Bos: een causaal verband tussen A en B is heel goed uit een enkel incident te halen. Gebeurt dagelijks in de rechtbank. Ik heb al eerder aangegeven dat het veel vaker voorkomt dat autisten ineens exploderen.
Ik ben en blijf objectief en stel objectief vast dat een autistische stoornis, voor zover mijn rechtbankervaring reikt, soms vreselijke incidenten tot gevolg heeft. Het is juist aan de journalistiek om dat te benoemen.
Preces. En er wordt ook bijvoorbeeld volop onderzoek gedaan naar de rol van alcohol in geweldsdelicten.
@W.B. Hulskemp (reactie november 2, 2009 at 14:09):
Ik quote:
“Mag jij raden wie ik liever tegenkom: Een autist, een bestuurder met een glaasje teveel op of een buitenlander.”
Einde quote.
Mag ik u vragen wat een buitenlander in dat rijtje doet? Bij de eerste twee is duidelijk een psychisch probleem, dat beiden onberekenbaar kan maken aangaande hun (sociaal) gedrag. Dit is dus niet het geval voor een buitenlander. Dus waarom haalt u die erbij?
Aangaande het artikel:
Ralph is 18 jaar, maar mentaal gehandicapt. Ergo, niet volledig verantwoordelijk voor zijn daden. Correct?
Zijn in casu dan ook niet de ouders/voogd verantwoordelijk, omdat ze deze jongeman onbegeleid over straat lieten gaan?
Maar zoals Jaap al zegt: “Een angstaanjagend idee, een bizarre loterij”. Op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd, de verkeerde tegenkomen. Dan blijf je dus zitten met een vraag waar nooit een antwoord op zal of kan komen. Waarom?
Het meest beangstigend vind ik het bericht dat het aantal mensen met psychische afwijkingen, gedragsstoornissen etc toeneemt.
Autisme in een individu staat niet los van wat ik maatschappelijk autisme noem, collectief autistisch gedrag, waarbij mensen langs elkaar heenrennen en elkaar niet begrijpen en geen tijd voor elkaar hebben, instituten, onpersoonlijk, afstandelijkheid als norm.
Overigens lijdt de dader in kwestie aan impulsief agressief gedrag, ik ben er niet van overtuigd dat zijn diagnose Asperger, de juiste was. Er zijn heel veel psychische afwijkingen die een rol kunnen spelen bij het plegen van criminaliteit, waarvoor hierbij deze link:
http://www.e-psychiater.nl/index.html
Ook beangstigend is de rechter die op de stoel van de dokter gaat zitten, een doodzieke man met justitionele middelen gaat bewerken en de artsen niets kunnen genezen.
Over de aard van causale verbanden zijn de meningen verdeeld. Sommigen denken dat het slechts producten zijn van onze verbeeldingskracht. Dat terzijde.
Als iemand met een pistool op zak gaat stappen, kun je spreken van een causaal verband zodra hij er daadwerkelijk iemand mee neerschiet.
In dit geval is voor het dragen van het mes een causaal verband aan te voeren met de gepleegde daad, niet de vermeende afwijking, die causaliteit spruit nmm. voort uit fantasie. Veel bange mensen dragen een wapen bij zich als ze van huis gaan, dat is niet specifiek voor autisme.
Ook in het geval van alcoholmisbruik is een causaal verband met normverlies niet moeilijk aan te tonen. In zo’n toestand begaan mensen allerlei daden waar ze zich later voor doodschamen. Oorzaak en gevolg zijn duidelijk vast te stellen. Normverlies -> wandaad. Het is bijna een natuurwet.
Ik sluit me aan bij Antonius die zegt: ”Overigens lijdt de dader in kwestie aan impulsief agressief gedrag, ik ben er niet van overtuigd dat zijn diagnose Asperger, de juiste was.” Het komt regelmatig voor dat mensen verkeerd worden gediagnosticeerd en dat zo’n stempel jarenlang blijft hangen. Ik vraag me af wat een herevaluatie in dit geval op zou leveren.
Simpel. Het zijn alledrie groepen met een verhoogde kans op crimineel gedrag. Waar de buitenlander met kop en schouders boven de andere twee uitsteekt.
leuk die ervaringen, ik hou het liever bij de feiten:
http://www.refdag.nl/artikel/1371842/Marokkaan+en+Antilliaan+relatief+vaak+crimineel.html
en
http://www.refdag.nl/artikel/1371842/Marokkaan+en+Antilliaan+relatief+vaak+crimineel.html
Beste Bos,
Meerdere geraadpleegde deskundigen alsmede het Pieter Baan Centrum in Utrecht stellen vast dat het delict in deze gepleegd is als direct gevolg van de autistische stoornis. Het advies is dan ook een TBS met dwangverpleging op te leggen. Een dergelijk advies kan wettelijk alleen als het strafbare feit een direct causaal verband heeft met de stoornis.
Noem het naief, maar in deze zaak verkies ik de met argumenten aangedragen professionele mening van deskundigen boven die van een reageerder.
Dit zegt de vakgroep KAN ervan: “Speculaties in de media over de relatie tussen ASD en criminaliteit zijn niet gewenst”
http://www.autismeoverijssel.nl/files_cms/bestand/46874.pdf
Aan het eind van zijn voordracht noemde prof. dr. Van der Gaag een aantal voorzichtige conclusies:
• Asperger stoornis (ASD) en criminaliteit is geen één op één associatie.
• Niet iedereen die een misdaad pleegt heeft ASD.
• Er is vooral behoefte aan wetenschappelijk onderzoek. Speculaties in de media over de relatie tussen ASD en criminaliteit zijn niet gewenst
• Professionals moeten alert zijn op diagnostiek.
• Er zou veel aandacht aan behandeling en begeleiding moeten worden besteed.
Zijn we niet allemaal buitenlanders? Verhoog ik mijn kans op crimineel gedrag als ik in het buitenland ga wonen?
Statistieken zeggen niets. Je moet kijken naar wat deze cijfers daadwerkelijk zeggen. Waarom zien we een oververtegenwoordiging?
Ben ik het helemaal mee eens. Speculaties zijn niet gewenst. Het gaat hier echter niet over speculaties, maar over een man die uitgebreid door een leger aan deskundigen is gehoord. Gevolg: diagnose Asperger en duidelijk causaal verband tussen stoornis en agressie.
Mijn bezwaar is niet zozeer gericht tegen de diagnose in dit specifieke geval, maar tegen de voorbarige conclusie die je trekt ten aanzien van de hele bevolkingsgroep met autisme of een aan autisme verwante afwijking, een groep die naar voorzichtige schattingen zo’n 90.000 mensen bedraagt, maar die mogelijk nog veel groter is.
Autisme is een vaak misbruikt begrip waar iedereen die contactgestoord is tegenwoordig maar mee wordt beschreven.
Het lijkt een beetje op de vaststelling dat iemand gek was. Elke vorm van afwijkend gedrag viel daar vroeger onder.
Ik trek geen conclusies over de hele bevolkingsgroep. Ik zeg alleen dat de aard van autisme (oplopende spanning, beperkt probleemoplossend vermogen) een zeker risico met zich meebrengt.
Ik citeer:
”Ik heb eerder op dit weblog en in het Dagblad van het Noorden geschreven over het gevaar van autisten.”
”Om heel eerlijk te zijn krijg ik na vijf jaar rechtbankwerk inderdaad sterk het gevoel dat deze groep inderdaad een verhoogd risico vormt voor de maatschappij.”
Niet omdat ze slecht zijn, maar omdat een aantal niet om kan gaan met conflicten. Ze krijgen letterlijk de kolder in de kop en kunnen dan rare dingen gaan doen. Van brandstichting tot doodslag.
”Ik vraag mij oprecht af of deze mensen zonder begeleiding wel te vertrouwen zijn.”
Als dat geen speculaties zijn over een hele groep, wat zijn het dan wel? Nogmaals, de diagnose in dit enkele geval kan ik en wil ik niet bestrijden, wel de conclusies die je er aan verbindt.
”Over het gevaar van autisten” ( de groep)
”sterk het gevoel dat deze groep” (de groep)
”of deze mensen”(opnieuw de groep)
Tsja, dan is het bijna een semantische kwestie aan het worden. Bij voetbalrellen hebben we het over supporters, bij Marrokkaanse criminelen over de Marokkanen enz enz.
Ik zeg nergens dat alle autisten gevaarlijk zijn. Ik stip slechts een gevaar aan en dat gevaar is nu eenmaal specifiek van toepassing op de groep. Dat wil niet zeggen dat alle leden van de groep ook gevaarlijk zijn.
Bij voetbalrellen hebben we het over hooligans. Dat is een deelgroep van de groep supporters. Geen misverstand mogelijk.
Bij Marokkanen zijn de vooroordelen wel meer uitgesproken, maar daar wordt vrijwel altijd tegen geageerd omdat het een onjuiste kwalificatie is.
Je zegt het niet met zoveel woorden, maar je zegt het impliciet, ook al heb je dat misschien niet bedoeld. Je hebt het in je vorig artikel over ”een aantal” en daaruit zou je kunnen lezen dat niet de hele groep wordt bedoeld, maar ik blijf de andere verwijzingen slordig vinden.
OK, een laatste quote dan:
”Twee dingen vallen me echter altijd op in de reacties:
1) mensen graven zich diep in in hun eigen gelijk”
En daar wil ik het bij laten. Bedankt voor de discussie, het was mij een genoegen.
Mensen mogen zich ook ingraven als ze gelijk hebben….
Het vertrouwen in het Pieter baan centrum lijkt mij niet op zijn plaats. Het Pieter Baan centrum getuigt regelmatig van slechte kwaliteit en heeft een heel slechte reputatie als het om diagnoses gaat.
Door hun diagnoses zitten aardig wat mensen onschuldig vast of werden genezen verklaard terwijl ze later weer in de fout gingen. Veel patienten zijn in staat de psychiaters te manpuleren.
Er wordt gewerkt met symptoom onderdrukkende synthetische medicijnen. Het genezings percentage bij psychische aandoeningen ligt onder de 5%.
Kreeg de dader medicatie en werd daardoor de aard van de aandoening anders? Diagnoses maken bij patienten die synthetische neuroleptica gebruiken is link en de medicatie kan de aandoening ( tijdelijk ) veranderen.
Je zou verwachten dat een rechtbank verslaggever iets meer thuis zou zijn in statistieken… Maar helaas.
Heb je er al bij stil gestaan dat de kans dat je bij een rechtbank misdadige autisten tegen komt veel groter is dan de kans dat je ze op straat tegen komt?
Zo is de kans dat je in het ziekenhuis zieken tegen komt ook een stuk groter dan de kans dat je ze op straat tegen komt.
Doktoren staan er over het algemeen bij stil dat zij een vertekend beeld van de wereld krijgen. Dat zij erg veel zieken zien, wil niet zeggen dat de hele wereld ziek is.
Je zou mogen verwachten dat rechtbank verslaggevers dat ook door zouden hebben…
Verrek Henk,
Je hebt gelijk. Dat is een hele opluchting. Dan bestaat het probleem dus gewoon niet!
Ook weer opgelost!
…….
P.S. dus als de rechtbank Rotterdam veel Antillianen in de zalen ziet, dan is dat slechts een verhoogde kans door de aard van de locatie??
Hulskemp je hebt voor 1000% gelijk. Alleen is het niet juist om van de afkomst een berekening te maken. Veel Antillianen en Marokkanen werken hard en zijn Nederlander.
Mijn voorstel is eigenlijk, peil de criminaliteit op religie in Nederland en verbied die religie. Dan zal Nederland meteen christen vrij zijn.
Hulskemp ik vind het schandalig dat jij je eigen zusje bent getrouwd, wat een trieste lafaard ben jij zeg. Man zonder ballen!!