Open brief aan Raisa Blommestijn

Daar zat je dan. Als producent van een eindeloze stroom aan giftige tweets. Over ‘negers’ die zich schuldig maken aan zwart racisme, over ‘negroïde primaten’ die door de linkse elite bij bosjes binnen worden gehaald en gruwelijk geweld plegen. En over een strafrechtadvocaat die kleuters neukt. Achter je toetsenbord een felle strijder voor het vrije woord. Maar eenmaal in de rechtszaal had je het allemaal niet zo bedoeld. Wie ben je nou eigenlijk echt?

In de opbouw naar je strafzaak gebruikte je zoals altijd grote woorden. Als ‘politiek dissident’ was je het slachtoffer geworden van de vreselijke cancelcultuur. Je vertelde al je volgers pathetisch dat kritiek op massamigratie niet meer kan in deze woke-wereld. Dat je de mond werd gesnoerd. En dat je eenmaal in de rechtbank samen met je advocaat (een moslim van Turkse komaf) een vuist zou maken. Uit alles bleek dat je die ‘linkse rechters’ wel eens even de oren zou wassen.

Gloedvol

Beste Raisa, ik ben benieuwd hoe je nu terugkijkt op je optreden. Want van de felle strijdster bleef eenmaal in de rechtszaal niets meer over. De rechter moest je zelfs in het begin even aansporen om dichter bij de microfoon te gaan zitten, omdat je bedeesde stem anders voor niemand te verstaan was.

Ik geef het eerlijk toe, ergens had ik verwacht dat je met een gloedvol betoog je bekende standpunten kracht bij zou zetten. Dat je de felle strijd – die zo langzamerhand je levensdoel is geworden – ook in deze arena onverdroten voort zou zetten.

En dat je je vele donateurs waar voor hun geld zou geven.

Omvolking

Ik had verwacht dat je eens haarfijn uit de doeken zou doen wat je al in je tweets zo vaak uitspuugt. Dat de massamigratie een groot en levensgevaarlijk probleem is, dat we worden omgevolkt door inferieure woeste volkeren en dat de overheid willens en wetens de blonde bloem der natie verkracht met de ongecontroleerde invoer van ongeremde bloeddoorlopen testosteronbommen. Van weerzinwekkende negroïde primaten, van ‘dat volk’ tegen ‘ons volk’.

Maar dat deed je niet.

Toen de rechters je ook maar een klein beetje kritisch benaderden, veranderde je in het kleine meisje dat je nog niet zo heel lang geleden was. Je zei enigszins bedremmeld dat je het helemaal niet zo bedoelde. Dat je niemand wilde beledigen en dat je heus wel weet dat de meeste mensen van kleur geen geweld plegen.

Je leek zelfs even emotioneel te worden toen je aangaf dat je het vervelend vond dat mensen je zien als een racist. Want dat ben je niet. Naar eigen zeggen.

Tol

De tol van je strijd is groot. Zo liet je weten. Mensen op straat staren je aan en zeggen vervelende dingen achter je rug om. Je krijgt bedreigingen. Je kunt je niet meer als jezelf vertonen in het openbare leven en je mijdt drukke plekken. Het systeem ‘kijkt je in de ogen’ en wil je kapot maken, zo hield je de rechtbank voor. Geheel indachtig je grote held Trump noemde je het zelfs een ‘heksenjacht’. Laat ik mijn woordkunsten er maar niet op loslaten en aangeven dat je voor een dergelijke jacht als slachtoffer dan dus wel een heks moet zijn.

Een overdrachtelijke heks uiteraard.

Gefrustreerd liet je weten dat het ‘rechterkamp’ altijd onder een vergrootglas ligt. Je kreeg het zelfs voor elkaar om te verklaren dat de maatschappij zo ontzettend gepolariseerd was tegenwoordig.

Ik dacht meteen: hoe zou dat nou toch komen? Zou het kunnen dat bepaalde mensen in bepaalde tweets constant een zondebok aanwijzen? Of voortdurend wijzen op het gevaar van de ‘linkse elite’?

Voorzitter

Toen de voorzitter van de rechtbank je een kleine opening gaf en je vroeg of je het je toch niet ergens kon voorstellen dat mensen zich beledigd voelen als je ze ‘negroïde primaten’ noemt, ging de oester weer dicht.

Je had er over nagedacht, maar je kon het je echt niet voorstellen.

Plechtig vertelde je de voorzitter dat je louter over gedrag had gesproken. Je had nooit de intentie om kleur een rol te laten spelen en dat was ook niet wat je had gezegd. Negroïde? Dat was gewoon een ‘descriptieve term’. Om het immers ook inzichtelijk te maken voor mensen die de mishandelingsfilm – waardoor je die opmerking maakte – niet hadden gezien. Je kon je echt, echt, echt niet voorstellen dat mensen dit als een belediging ervaren.

‘Ik heb mijn best gedaan om mij daarin te verplaatsen. Ik kan het mij met de beste wil niet voorstellen. Ik vind het vervelend dat mensen hier aanstoot aannemen’

Primitief?

Ook de officier gaf je nog een kans. Ze vroeg zich af waarom je niet gewoon het woord ‘primitief’ had gebruikt, als je dan toch de intentie had om louter het gedrag aan te kaarten en niet de kleur van de huid. Best een goede vraag, dat moet je toegeven.

Je liet de kans op een gloedvol betoog liggen door louter te herhalen dat je het allemaal zo niet bedoeld had.

Raisa, ergens dacht ik dat we in de rechtszaal iets terug zouden zien van de vrouw die promoveerde aan de Universiteit in Leiden. Een vrouw die in mooie volzinnen eloquent uit zou leggen waarom ze een strafrechtadvocaat, die seks-afspraakjes zou hebben gehad met 16-jarigen, op sociale media een kleuterneuker noemde. Om daar zelfs aan toe te voegen dat die waarheid niet benoemd mocht worden.

Maar dat deed je niet.

Woordkunst

Je zei opnieuw dat je het helemaal niet letterlijk bedoelde, maar ironisch. Als woordkunst. Zonder erbij na te denken vertelde je de rechtbank zelfs dat het ook helemaal niet moet worden opgevat als waarheid. ‘Voor zover ik weet doet Smeets het niet met kleuters’.

Opnieuw wees de voorzitter je in een paar zinnen terecht.

‘U zette het woord kleuterneuker tussen haakjes, maar u schreef verder met ‘het benoemen van de waarheid wordt afgestraft. Waarom zet u de term waarheid dan niet tussen haakjes?’

En weer kwam je met hetzelfde verweer. Het was allemaal in een ironisch context geplaatst.  ‘Het was mij volstrekt duidelijk dat het overdrachtelijk en ironisch bedoeld was’.

Je advocaat deed er nog een schepje bovenop. Hij vertelde zonder een spoor van ironie dat als hij iemand een stresskip noemt, niemand er van uit zal gaan dat hij een mens ziet als een kip.

Ik weet het niet hoor, mr. Hakan Külcün, maar als ik u een ‘vieze, negroïde islamitische geitenneuker’ zou noemen, dan denk ik toch niet dat u zich fel zult verdedigen door te verklaren dat u geen geit bent.

Overdrachtelijk

Beste Raisa,

Laten we elkaar geen mietje noemen. En laat ik ook je IQ niet onderschatten. Er bestaat niet zoiets als een overdrachtelijke kleuterneuker. Er zit ook geen enkele ironie in die term. Je bedoelde het letterlijk zoals je het over wilde brengen. Een man die kleuters neukt. Je ergerde je immers al langer aan het feit dat de strafrechtadvocaat op sociale media fel van leer trekt tegen radicaalrechts. Zoals door een van de rechters ook al aangestipt.

Dit was je wraak.

Op handen

Net zoals je de term negroïde primaten (die je notabene letterlijk over had genomen van Gideon van Meijeren) precies bedoelde zoals het er stond. Jij weet ook wel dat dit helemaal geen uitglijder was, laat staan woordkunst. Waarom ik dat weet? Omdat het aantonen dat mensen van kleur inherent gewelddadig zijn en niet thuishoren in onze cultuur en maatschappij nou exact de reden is dat je op handen wordt gedragen door radicaalrechts.

Laten we eerlijk zijn: je bent ook geen presentatrice omdat je zo lekker naturel van het beeld spat en als natuurtalent de harten van beeldbuisminnend Nederland wist te veroveren.

Je zit bij Ongehoord Nederland omdat je als dienstmaagd van radicaalrechts precies uitdraagt wat radicaalrechts wil horen. Het is je raison d’être. Het is wat je voortdurend doet bij Ongehoord Nederland en op sociale media. Het is exact waarom je in een eindeloze stroom aan tweets louter voorbeelden laat zien van gekleurde mensen die geweld plegen. Er zit geen enkele video bij van blanke kopschoppers en dat is beslist geen toeval.

Dynamiek

Over deze dynamiek kunnen we samen best een boom opzetten. Zo duid ik de criminaliteitscijfers namelijk heel anders (maar dan wel op basis van stevig onderzoek) en zie ik net zo goed het gruwelijke geweld van blanke mensen. Maar je hebt gelijk dat we daarover een debat moeten kunnen voeren.

Maar wees dan wel eerlijk. Sta voor wat je zegt. In plaats van half in tranen uit te spreken dat je het zo vreselijk vindt dat mensen je racistisch noemen, zou je je ook eens kunnen verplaatsen in de reden waarom veel mensen je een racist vinden.

Zou dat heel misschien kunnen liggen aan het harde gegeven dat je bij voortduring het – vermeend – negatieve gedrag van mensen van kleur wenst te benoemen? Zou het kunnen dat het mensen opvalt dat je heel erg druk bent met het benoemen van ongewenst gedrag, maar dat nooit doet als de dader een blanke huidskleur heeft?

Dat je praat over omvolking alsof de beschaving in het vrije Westen voorgoed ten einde is door de komst van ‘wilden met een inferieure cultuur’?

Bombastisch

En dan nog eens wat. Over je bombastische verweer nog voor de zitting plaats kon vinden. Geloof je daar werkelijk nu zelf in? Meen je echt dat kritiek op massamigratie een taboe is in Nederland? Een reden voor het ‘politiek gestuurde’ OM om je te vervolgen? Meen je nu werkelijk dat je een politiek dissident bent?

De Andrej Sacharov van de polder?

Beste Raisa, we worden letterlijk iedere dag overspoeld met kritiek op massamigratie. Het is het grote speerpunt van de grootste regeringspartij en de gehele coalitie doet vrolijk mee. Zelfs het woord deportatie is geen taboe meer in het huis van de democratie en we overwegen inmiddels om de grenzen te sluiten, asielaanvragen niet meer in behandeling te nemen en mensen met een dubbel paspoort het land uit te zetten.

Kritiek op massamigratie is zo mainstream als een blokje kaas met een vlaggetje tijdens een kringverjaardag, terwijl je racistische oom dronken en schuimbekkend zijn visie op de wereld etaleert.

Blank

En zal ik eens volkomen eerlijk zijn? Ik denk dat je zelf helemaal niet zo racistisch bent. Waarom zou je ook? Je groeide op in een volledig blank dorp onder de rook van Den Haag en daar sta je nog steeds ingeschreven. Een dorp waar de enige mannen van kleur alleen rond 5 december hun intocht deden.

Nee, Raisa, er is denk ik iets anders aan de hand.

Het is je ondanks je academische titel niet gelukt om een loopbaan als jurist op te bouwen. Je dienstverband bij een advocatenkantoor duurde slechts een paar maanden. Als auteur brak je ook geen potten, je tot boek gepromoveerde proefschrift werd zeer kritisch ontvangen. Zelfs de toch niet om wat racisme hier en daar verlegen omroep Ongehoord Nederland stuurde je de laan uit. Er was een coup voor nodig om je weer terug te krijgen.

Zondebok

Je hebt net als je medestrijders Wierd Duk en Thierry Baudet ontdekt dat je de handen op elkaar kunt krijgen als je een deel van de bevolking geeft waar het ongezouten naar smacht: de zondebok.

Je hebt er een verdienmodel van gemaakt, met een meer dan prima salaris bij een dubieuze omroep en tonnen aan donaties. Sander Schimmelpenninck noemde het al eens ‘aalmoesfascisme’. Je neemt het hem vast niet kwalijk dat hij het wat scherp neerzet. Dat hoort immers bij het debat, zoals je in de rechtszaal verkondigde. Noem het woordkunst. Of overdrachtelijk.

Zoals je ook al niet boos werd toen je radicaalrechtse dinnetje door de Volkskrant neer werd gezet als ‘het gestileerde gezicht van radicaal-rechts’ en je ook al geen aangifte wilde doen tegen hoogleraar Wim Voermans toen hij je ‘een schandvlek’ noemde.

Kuch.

Slachtofferkaart

Dat zondebokmodel liet je echter moeiteloos los in de rechtszaal. Je grote woorden werden klein en je trok zonder een spoor van schaamte de slachtofferkaart. Je bedoelde het immers allemaal niet zo kwaad en je vertelde zelfs dat ‘het rechterkamp’ bij voortduring ‘verkeerd werd begrepen’.

Je liet je zelfs verleiden om toe te geven dat de meeste mensen van kleur helemaal geen geweld plegen.

Met andere woorden: je was slim genoeg om meteen door te hebben dat je model niet werkt in een rechtszaal, waar de rede heerst en je geen applaus krijgt, laat staan donaties.

Vraag

Ik maak mij geen illusies. Je zult ook na een veroordeling (en die is praktisch onvermijdbaar) gewoon doorgaan waar je was gebleven. Maar ik heb wel een vraag voor je.

Wie is nou de echte Raisa Blommestijn? Is dat de vrouw die online en bij Ongehoord Nederland ongegeneerd racistische taal uitslaat en daar ook trots op is?

Of is het de vrouw die – toen ze eenmaal verantwoordelijkheid moest nemen zonder het geklater van het applaus– subiet en als bij toverslag de nuanceknop wist te vinden?

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

Ik doneer:€ 1,50€ 3€ 5€ 10€ 25€ 100€ 250

Mijn gekozen donatie € -

Betalen