Rechters zijn soms net opvoeders. Ze vertellen ons vanuit de rechtszalen in Nederland dagelijks hoe we ons moeten gedragen. Maar wat als hun norm niet langer de onze is?
Dit verhaal gaat over de ideale werkelijkheid van rechters tegenover de banale werkelijkheid van alledag.
Wie nog denkt dat rechters in Nederland strikt theoretisch en afstandelijk oordelen over schuld en strafmaat, vergist zich. Rechters zijn soms net boze vaders en moeders. Zij spreken in geïmproviseerde mondelinge vonnissen letterlijk en normerend over ons gedrag. Iedere dag weer.
Zo zijn er die ons vertellen dat we eens een bloemetje mee moeten nemen voor onze moeders. Dat we onze vriendinnetjes beter moeten behandelen. Dat tien biertjes op een avond veel te veel van het goede is. Schelden nooit een oplossing. Drugsgebruik schadelijk voor jezelf en anderen. Een bedreiging heftig is voor het slachtoffer. En dat het niet netjes is om op een website kwaad te spreken van een ander.
De moderne samenleving zal het niet op alle punten eens zijn.
Er zijn rechters die streng zeggen dat we wijzer moeten zijn als de ander een fout maakt. Benadrukken dat we eens een keer iets moeten maken van ons leven. Dat we onze dagen moeten vullen met structuur. Van negen tot vijf aan het werk moeten. Of een opleiding volgen. Rechters vinden de teelt van hennep een kwalijke zaak. En menen dat je in een emotionele bui niet in een auto moet stappen. Dat te hard rijden op een lege weg gevaarlijk is. Dat samen genieten van twee uitkeringen in één woning niet kan. En dat je weg moet lopen als iemand ruzie zoekt.
De praktijk is anders.
Rechters vinden ook dat je niet mag schelden tegen agenten. Dat je altijd moet luisteren. Ook als de politie iets doet wat niet goed is. De politie moet ongehinderd aan de slag. Klagen doe je achteraf. Een agent beledigen is erger dan je gal spuwen tegen een burger. Voor de politie toon je respect.
De werkelijkheid is anders.
Rechters vinden meestal ook dat verkeersongelukken niet bestaan. Dat ze worden veroorzaakt. Dat een ongeluk niet in een klein hoekje zit, maar in het hoofd van de automobilist. Omdat hij of zij een auto die er eerst niet was, wel had moeten zien. Ook al was die niet te zien. Rechters zien autorijden als topsport. Iets waar je helemaal niets anders bij kan doen. Zelfs niet als het gaat om het verwisselen van een cd’tje.
Ik zie wel eens complete huiskamers op de weg.
Wat rechters vinden, is niet altijd hetzelfde als wat wij vinden. De vraag is:
Is de burger te ver doorgeslagen in het opeisen van vrijheden en recht?
Of blijft de rechter hangen in hoe het wellicht ooit eens was of in ieder geval eventueel zou moeten zijn?
Jouw ervaring heb ik niet Chris, maar rechters zijn ook maar mensen he, doel je dan op eigen mening hebben van ze of dat velen nog terug in de tijd leven….zich strak aan wetboek en regeltjes houden.
Het zou te makkelijk zijn het prima te vinden als ze menselijk overkomen en als ze met vingertje wijzen we het gaan afkeuren.
Echter belerend overheersen mag niet de bedoeling zijn.
Wat is jouw ervaring? Heb jij de indruk dat ze te veel volgens het boekje te werk gaan? En neemt dit toe?
Regels moeten er wel zijn en met een kort lontje kan een burger in de problemen komen, ik zie zo veel veranderen in de Maatschappij, als je niet bijblijft kun je nog de fout ingaan ook, maar kun je dan die achterblijven het kwalijk nemen….moeilijk hoor…
Eigenlijk zwart/wit we worden geacht de wet te kennen, bijblijven dus, zo niet dan hang je….dan komt een rechter in beeld en dan maar hopen dat deze een menselijk kijk heeft op de zaak.
Quote: Wat rechters vinden, is niet altijd hetzelfde als wat wij vinden. De vraag is:
Is de burger te ver doorgeslagen in het opeisen van vrijheden en recht?
Omdat wat rechters vinden niet altijd hetzelfde is als wat wij vinden, hebben we toch rechters? Toch?
En op de vraag een tegenvraag:
Is de burger te ver doorgeslagen, of volgt de burger wat hem/haar wordt voorgehouden door de politiek? Oftewel: door degenen die menen ons te kunnen leiden. Of is ‘leiden’ wellicht een eufemisme voor ‘stemmen trekken’?
@Gerrit: rechters zijn onderdeel van de maatschappij en dienen als zodanig de heersende normen en waarden in die maatschappij te dienen. Rechters bedenken zelf geen wetten. Dat doet de politiek. En dus de maatschappij.
Het is de vraag of de rechter die vindt dat je niet je cd’tje mag verwisselen tijdens een autorit ver van de burger verwijderd staat. Aan de andere kant staat een burger die is aangereden door de cd-wisselende burger. De kans is groot dat die eerste burger het onbegrijpelijk vindt dat de tweede burger op uitgerekend die weg van cd wisselde, want daar reed hij net. Dat had burger twee moeten zien.
Het is ook een trend dat een groot deel van de burgers vindt dat ongelukken niet bestaan: het is altijd iemands schuld. De rechter gaat hier vaak in mee, ook omdat de vraag beantwoord moet worden wie uiteindelijk verantwoordelijk is voor de schade en wie deze dus betaalt. Een rechter kan de beantwoording van die vraag niet zomaar in het midden laten. Het antwoord “Het was maar een ongelukje” zal voor beiden sowieso onbevredigend zijn en het vertrouwen van de aangereden burger in de rechtstaat geen goed doen.
Het is belangrijker een ongeluk te voorkomen dan om enkel te voorkomen er zelf schuld aan te hebben.
Hé, wacht ‘ns.
Rechtspraak was toch ‘in beweging’ en volgde toch de heersende normen en waarden van de maatschappij?
Moet de rechter dan -om niet met verouderde denkbeelden aan te komen- misschien even oud zijn -of doen- als de verdachte is?
Hmm..