Iedere kantonrechter krijgt er met de regelmaat van de klok mee te maken.
Pak je een notoire hardrijder na de zoveelste overtreding zijn rijbewijs af of hou je hem toch maar weer de hand boven het hoofd?
Ik kom graag bij de kantonrechter in Groningen. Dat heeft deels te maken met mijn ergernis over asociaal verkeersgedrag en deels met de aanwezigheid van een bijzondere rechter.
Een man met jaloersmakende verbale capaciteiten en een prettig soort onderkoelde humor. Hij spreekt recht zonder het moraliserende vingertje en er valt vaak nog wat te lachen ook.
Zo vergeet ik nooit die keer dat hij twee dames voor zich had die op de regionale televisie een vermeende dierenmisbruiker een ezelneuker hadden genoemd.
De dames zaten nog steeds vol verontwaardiging en hielden de rechter voor dat toch niemand dierenmisbruik ongemoeid kon laten? U houdt toch ook van dieren, meneer de rechter?
Zijn antwoord was kort en efficient: dames, ik haat dieren!
Maar goed, ik dwaal af.
Het rijbewijs dus. Dit keer was het de beurt aan, hoe kon het ook anders, een vertegenwoordiger. Type 60.000 kilometer per jaar. Strak in het pak. Niet bepaald een Nissan Micra rijder.
De man stond al weer voor de derde keer voor de rechter. Ditmaal had hij 164 gereden waar 100 was toegestaan. De zakenman was echter strijdvaardig. Hij wist het zeker, de politie heeft het bij het verkeerde eind. De achtervolgende politieauto was immers op hem ingelopen en dus was de meting nooit en te nimmer accuraat.
En dat kwam hij de rechter even vertellen. Die niet onder de indruk was en het woord gaf aan een opgeroepen verkeersagent. Die haalde doodkalm een dvd’tje uit zijn jas en schoof deze in zijn meegebrachte laptop.
Enkele seconden later stonden we met zijn allen naar een snel voorbijschietende weg te kijken. Het was nog donker en enkele tegenliggers flitsten voorbij. Opeens schoot de zakenman aan de linkerkant voorbij. Hard. De politie zette met brullende motor de achtervolging in.
De dvd was duidelijk. Iedereen kon zien dat de politieauto op de racende zakenman inliep.
Helaas voor hem deed deze constatering helemaal niets af aan de geconstateerde overtreding. De agent vertelde in alle kalmte en rust dat de ondernemer gelijk zou hebben als ze een meting hadden gedaan op basis van de snelheidsmeter.
Maar dat hadden ze niet.
De agenten hadden wijselijk besloten om een afstandsmeting te doen. Afstand gedeeld door tijd was dit keer 164 kilometer per uur. Veel zuiverder kunnen we niet meten, triomfeerde de agent.
En dus mocht de rechter recht spreken. Justitie was er al wel uit. De zakenman liep nog in een proeftijd van een eerder opgelegde voorwaardelijke rijontzegging. Nu moest hij die zes maanden maar zonder rijbewijs.
Oei, dacht de zakenman.
Dat kan helemaal niet. Wie moet dan door heel Europa de parfums aan de markt brengen? Denkt justitie soms dat hij een chauffeur in de arm kan nemen voor bruto 3000 euro per maand? Ook in de geurtjesbusiness is het crisis. Overleven.
De einduitslag was voor mij geen verrasssing. Als een rechter moet kiezen tussen een rijontzegging en een baan, dan kiest de rechter meestal voor de baan.
Die motivering is wel te volgen ook. Het verlies van een baan is een onredelijke bijkomende straf voor een snelheidsovertreding.
Helemaal zonder kleerscheuren kwam de zakenman er echter niet van af. Hij ging naar huis met een boete van 1000 euro en verlenging van de proeftijd.
De laatste geste van de rechter om de boete in termijnen op te leggen, schoof de zakenman ter zijde. Hij betaalde wel ineens.
Zo slecht gingen de zaken nu ook weer niet.
Toch klopt het niet helemaal… de berekende snelheid via afstandsmeting is gebaseerd op de tijd die de politieauto doet over de gemeten afstand – en als die politieauto inloopt op de overtreder, doet de politie dus een kortere tijd over dezelfde afstand dan de overtreder. En dus kan de berekende snelheid van de overtreder toch wel eens lager zijn dan de berekende snelheid van de politieauto. En dus heeft de zakenman ergens wel een punt…
Tenzij de politie meet hoe lang de overtreder doet over de afstand tussen bepaalde punten en vervolgens zelf die afstanden meet. Dan klopt het wel. Dat is bijv. de methode bij de (statische) trajectmetingen. Ik heb alleen niet de indruk dat deze methode gebruikt wordt bij de niet-statische volgacties.
Wat onverlet laat dat-ie natuurlijk veel te hard heeft gereden, dat de berekende 164 waarschijnlijk niet al te ver af zal zitten van hoe hard hij echt gereden heeft, en dat-ie in zijn handjes mag knijpen met slechts een boete en verlenging van de proeftijd.
Overigens vind ik het betwisten van boetes wegens te hard rijden altijd maar kinderachtig gezeur. Iemand weet over het algemeen heus wel dat-ie te hard rijdt, iedereen weet ook wat de grenzen zijn die gesteld zijn, dus als je een keer gepakt wordt: niet zeuren, en gewoon volwassen zijn en de consequentie dragen van je eigen gedrag.
Volgens mij drukken ze meting in op het moment dat de overtreder langs de politie-auto komt zeilen. Ze stoppen de meting vervolgens op een vast punt. De meetapparatuur meet slechts de afstand en de tijd die is verstreken.
De meting is dus gericht op de auto van de overtreder en niet op de politie-auto. Het maakt dan ook in dit geval niet uit of de politie 5 km/u per uur reed of 200….
Zeker? Is niet wat ik op tv zie in programma’s als wegmisbruikers (flutprogramma, ja, ik weet t..) Apparatuur moet toch ook geijkt zijn? IJking kan niet plaats vinden op de auto van de overtreder. Bovendien moet de politie soms ook eerst keren voor ze achter iemand aan kunnen..
Een trajectmeting begint op het moment dat de politieauto en de auto van de verdachte met ongeveer gelijkblijvende snelheid en onderlinge afstand rijden. Op dat moment wordt de knop ingedrukt en volgt de politiewagen over een afstand die kan varieren maar wel een goed beeld geeft over de werkelijk gereden snelheid. De snelheidsmeter in de politieauto is geijkt en voor de zekerheid heeft de wetgever ook een kleine korting bepaald (aftrek van een paar kilomer per uur). Wanneer op deze wijze wordt gemeten is de vastgestelde snelheid behoorlijk nauwkeurig.
Precies: met ongeveer gelijkblijvende snelheid en onderlinge afstand. Dat is de kern: Chris beschrijft dat duidelijk is te zien dat de politieauto inloopt. En dus had ‘de zakenman’ wel een punt: de politieauot heeft waarschijnlijk wel 164 gereden, maar dat betekent in dit geval niet dat ‘de zakenman’ dat ook deed. Wellicht ook de reden dat hij er met een nogal lichte straf vanaf kwam..
Ron,
Nogmaals, de snelheid van de politie-auto doet in zijn geheel niet ter zake. Er wordt geklokt op de auto van de overtreder. Vervolgens meet men de tijd die de overtreder er over doet om een bepaalde afstand af te leggen tussen twee punten. De politie-auto meet slechts de afstand tussen die twee punten. De snelheid van de agenten is niet van belang. 200 of 20 km/h de gemeten afstand blijft hetzelfde…
@Ron
Uiteraard loopt de politieauto eerst op de auto in om op een afstand te komen van waaraf goed is te zien of de onderlinge afstand en snelheid gelijk zijn. Pas dan gaat de meting beginnen. Dus niet al bij het constateren dat de auto wel te snel zal hebben gereden.
@Chris
Ik ben het dus niet met je eens dat de snelheid van de politieauto niet ter zake doet. Als iemand 160 rijdt en je als politieagent wil weten hoe lang een auto erover doet om een bepaalde afstand af te leggen moet je toch op zijn minst in de buurt van die auto blijven en dat lukt niet met 20 km/h.
Dee,
Uiteraard moet je in de buurt blijven, maar dat is een rekbaar begrip. In dit geval hebben de agenten een paaltje aan de kant van de weg in de gaten gehouden. Toen de auto van de overtreder daar langs ging, is de meting gestopt. Ze hebben dus de tijd gemeten die de overtreder nodig had om van A naar B te gaan. De snelheid van de politie vormt geen onderdeel van de berekening van de gemiddelde snelheid van de overtreder.
Die snelheid speelt alleen een rol om de auto in het zicht te houden. Wat dat betreft is het feit dat de politie steeds dichter bij kwam, juist een pluspunt voor de berekening.
Kijk, dat van dat paaltje was informatie die tot nu in het verhaal ontbrak, maar die in dit geval tamelijk essentieel is.
Enfin, uiteindelijk doet het er in dit geval weinig toe. Meneer heeft vet te hard gereden, is terecht veroordeeld en heeft mazzel met de opgelegde sanctie.
vraagje
ik sta bij het stoplicht en er staat een politieauto achter mij dus niet gezien stom maar ja het stuk is 800 meter lang hij zegt dat ie mij geklokt heeft op honderd maar in m ijn ogen kan dat nooit dus met een correctie 42 km te zegt hij en de snelheid is veranderd van 70 na 50 en dat was net drie weken wordt ik daar zwaar voor gepakt??? heb ook proeftijd en de uitspraak was 11 dagen voorwaardelijk en een proeftijd van twee jaar maar die is ove drie maanden afgelopen wie weet wat voor straf ik krijg
mvg maickel
Waarom moet ik dingen nou altijd net van een andere kant zien? (Misschien omdat ik zaken graag van alle kanten bekijk)
Hij betaalde wel ineens, zo slecht gingen de zaken nu ook weer niet…
***Die motivering is wel te volgen ook. Het verlies van een baan is een onredelijke bijkomende straf voor een snelheidsovertreding.***
Als je bekijkt dat die lamstraal als lachende partij de rechtszaal verliet, dan is het toch niet mis om eens met argusogen naar die motivering te kijken.
Er is een behoorlijk tekort aan banen. Als hij die kwijt raakt omdat hij zijn papiertje moet inleveren, dan komt iemand die zich wel gedraagt misschien aan de bak….
Iemand die geen baan heeft, die maakt in de periode dat hij dat papiertje moet missen ook veel minder kans dat hij die baan wel vindt. De kosten daarvoor komen op de maatschappij.
Mensen als die lamstraal die daar ff niet wil weten dat hij voor de zoveelste keer veel te hard reed, en die daar dan ook nog even komt demonstreren dat de “prijs” voor hem een lachertje is, dat soort is voornamelijk met zichzelf en geld verdienen bezig. Nooit ergens tijd voor, altijd haast, en dat is weer een “geldige” reden om zo hard te rijden.
Mensen zonder werk, maar met auto daarentegen zijn echter vaak sociaal onmisbaar, omdat ze ook wel eens tijd hebben en nemen om met een ander te rijden.
Daar tref je dus vaak met het invorderen van dat rijbewijs hele horden mensen die er niets aan konden doen
****Hij spreekt recht zonder het moraliserende vingertje en er valt vaak nog wat te lachen ook.****
plus
****De laatste geste van de rechter om de boete in termijnen op te leggen, schoof de zakenman ter zijde. Hij betaalde wel ineens.
Zo slecht gingen de zaken nu ook weer niet.****
=
Jouw favoriete rechter spreekt niet recht, maar behoorlijk krom.
Die hele hap, waar jij over zit te schrijven slaat keer op keer de plank grondig mis.
Een maatschappij krijgt daar meer en meer grondig genoeg van
@Chris…
Jij bent rechtbankverslaggever, jij zit daarbij…
Jij schrijft
****en er valt vaak nog wat te lachen ook****
Tja, deze keer snap ik jou dus niet. Als die arrogante lamstraal alweer die zittingszaal uitloopt met zijn “boete” van 1000 euro’s, in zijn dubbel geparkeerde bolide stapt en tegen het éénrichtingsverkeer in het gaspedaal intrapt…….
Leg het ons eens uit, ik, en velen met mij zullen dit vonnis en dit gedrag niet kunnen waarderen. Wat valt hier nou te lachen, en wat is er zo geweldig aan die rechter. Ik zal mij persoonlijk maar van kwalificaties
onthouden. Dat ze mij niet zo liggen, dat had je al begrepen.
Of moeten we het weer anders bekijken?
Als je wat hebt, dan zorgen we dat je dat houdt.
Als je niets hebt, dan zorgen we dat je dat houdt.
Gewoon eerlijk iedereen dezelfde rechten…. toch
loveUall
Jean
Ik vind het een goede zaak dat de rechter meestal voor de baan kiest.
Echter voor chaufeurs die door hun rijgedrag andere in gevaar brengen lees:
-roekeloos rijgedrag
-uitlokend rijgedrag
-dronken achter stuur
Zou ik zeggen dat ze het rijbewijs moeten inleveren.
Af en toe te hard rijden, is geen goede zaak, echter je baan daardoor verliezen is wel erg hard. dus daarom goed dat de rechter kiest voor de baan.