MET POLL!! (onder verhaal)
Mag een misbruikte dochter aan de rechter vragen om haar vader een compleet stadsverbod op te leggen?
Om er voor te zorgen dat de man die niet van haar af kon blijven geen voet meer zet in de stad waar zij een toekomst probeert op te bouwen?
Ja, dat mag. Daar leent het recht zich voor.
Maar is het ook een redelijke eis?
Misschien wel.
Dit verhaal kent helaas een zeer tragische geschiedenis. De dochter in kwestie is gesloopt. Psychisch een wrak.
En daar is haar vader verantwoordelijk voor.
Toen Mirjam elf jaar oud was, besloot haar vader om haar te misbruiken. In de kamer, op de wc, in de caravan. Overal.
Mirjam deed aangifte en vader verdween voor twee jaar achter de tralies. Het slachtoffer probeerde de draad weer op te pakken, maar dat ging niet zo maar. Het misbruik bezorgde haar een vast abonnement op de psychiatrie.
Chronisch suïcidaal was slechts een van de diagnoses, maar toch zeker een alleszeggende.
Nu woont de inmiddels 22-jarige Mirjam met steun van de hulpverlening op haar zelf. In de stad.
Op 1,4 kilometer van haar woning staat de koopwoning van haar vader. Die ze niet eens vader meer wil noemen. Zo diep zit de haat tegen de man die haar op de wereld plaatste.
En dezelfde man die op 28 januari de deuren van de PI Noord-Holland Noord in Hoorn definitief achter zich zal laten. Dan zit zijn straf er eindelijk op. Hij mag naar huis.
En zijn huis staat in Groningen.
De vrijheid van de een is een gruwel voor de ander.
Mirjam ziet een terugkeer van haar vader niet zitten. Niet omdat ze bang is voor hem. Maar omdat ze vrijwel zeker weet dat ze haar tomeloze agressie niet kan beteugelen. Ze zal hem op zeker wat aan doen. Hij heeft geen bestaansrecht meer wat haar betreft.
Het is geen loze kreet van een meisje dat worstelt met haar psyche. Van zomaar een onvoorspelbare borderliner.
Mirjam stond al eerder met een mes voor hem. Het leverde haar veertien dagen cel op. Voornamelijk in de isoleer.
Om hem en zichzelf te beschermen eiste ze donderdag een stadsverbod tegen de vader die geen vader meer mag zijn. Ze wil in alle rust en veiligheid een eigen toekomst op kunnen bouwen. Voetballen als ze dat wil. Naar FC Groningen. Naar haar oma. Dat is toch wel het minste waar ze recht op heeft. Ze eist letterlijk een vaderloze zone van tien kilometer rond haar huis.
Ik heb in Google Earth vanaf haar woning een streep getrokken van tien kilometer. En daar een rondje mee gemaakt over de kaart.
En kan alleen maar zeggen dat Groningen dan een hele kleine stad is. En volledig verboden voor vader. Tot ver buiten de stadsgrenzen.
Contact- en straatverboden zijn helemaal geen uitzondering. Wettelijk is het ook heel goed mogelijk om een belangrijk grondrecht (bewegingsvrijheid, vestigingsvrijheid) te beperken als daarmee de rechten van anderen worden gewaarborgd.
Maar verboden dienen wel redelijk en proportioneel te zijn.
De advocaat van de vader bracht een interessant punt naar voren. Mag een onrechtmatige daad als een bedreiging (de dochter die zegt haar vader wat aan te zullen doen) leiden tot een beperking van het grondrecht van de bedreigde?
Het laatste woord is (op vrijdag 23 januari) aan de rechter.
[polldaddy poll=1277806]