Waarom zou je een 14-jarige eigenlijk niet geloven als ze zegt dat ze is verkracht? Wie durft een dergelijk slachtoffer tegen te spreken? Moet de dader niet aan de hoogste boom?
Anita is veertien en ze heeft een rugzakje. Extra begeleiding.
Als haar moeder vreemde sms’jes ontdekt in haar telefoon en ongerust vragen begint te stellen, dringt zich een donker beeld op. Anita is verkracht door Erik. Met zijn dertig jaar ruim zestien jaar ouder. Maar wel met een IQ van 65.
Tijdens zijn rechtszaak vat een van de rechters het studioverhoor van Anita kort en krachtig samen:
‘Op basis van het verhoor lijkt er wel sprake van een verkrachting’
Een verkrachting van een 14-jarig meisje. Niet best.
Dan komen de vraagtekens. En ze komen van de officier van justitie. Voor haar is de zaak zeker niet zonder meer helder. Integendeel.
‘Deze aangeefster heeft niet het achterste van haar tong laten zien.’
De officier heeft het over spontane disclosure. Een term om aan te geven dat het slachtoffer uit zichzelf met haar vreselijke verhaal naar buiten komt.
En daar was hier geen sprake van. Het was de moeder die na de ontdekking van de sms’jes aan een verhoor begon. En dat kan de verklaring kleuren. Omdat de mening van een ongeruste moeder soms van invloed is op de antwoorden van een bange dochter.
De officier weet wie Willem Albert Wagenaar is.
De term verkrachting wankelt.
En dan is er nog iets. Bij de politie laat Anita een belangrijk ‘detail’ weg. Ze zegt dat ze tijdens een massage is misbruikt. Maar ze zwijgt over het triootje dat ze na de massage had met Erik en zijn vriendin. Waar de dwang ver te zoeken was.
De advocaat van Erik gaat verder waar de officier stopt. Door te zeggen dat Anita een lesbische relatie had met de vriendin van Erik. En dat Anita het allemaal reuze spannend vond. En dat het daarom ook is gegaan zoals het is gegaan. En dat Erik dacht dat Anita al zestien was. Omdat ze op het vakantiekamp ook in die leeftijdsgroep was ingedeeld.
De term verkrachting wankelt niet langer.
Anita is veertien jaar en tien maanden en dat maakt seks met haar per definitie strafbaar. Omdat ze nog geen zestien is. En dus moet Erik een straf hebben voor zijn ontuchtige handelingen. Dwang of niet.
De officier wil wel rekening houden met de bijzondere context van de zaak. Omdat grenzen zijn overschreden.
En dus eist ze een werkstraf.
Maatschappelijke druk of niet.
Pingback: Tweets that mention Trio met een 14-jarige « Rechtbankverslaggever -- Topsy.com
Beste Chris,
Je neigt wel heel erg en erg vaak naar stukken over misbruikers met een laag IQ. Of pappies die douchen met kinderen (als metafoor van foute beschuldigingen), of een alcoholistische Pool die ’toevallig’ iemand de hersens langs het spoor inslaat.
Mij verbaast het inmiddels niet meer dat vooral OpdenKampjes zich hier erg thuis voelen.
Het neutraal journalistiek verslag doen (de kantkering naar daders, er zijn altijd weer argumenten) is volgens mij meer dan doorgeslagen waardoor er niet meer over neutraliteit gesproken kan worden.
Misschien is een Stichting Redt Armzalige Geweldenaren iets voor je?
@Siem: het is ook de taak van de journalistiek om dat te belichten wat meestal in het donker blijft
@Chris
Mijn punt is dat jij van de donkere kant van daders wel heel vaak, ten gunste van daders, lichtpuntjes maakt/omschrijft ten koste van hun slachtoffers.
In het ‘simpele’ criminele gebeuren zou ik daar minder moeite mee hebben als met je verslagen over kinderen en jongeren.
Mijn idee is dat je nogal doorgeslagen bent in ‘sociaal begrip’ voor de donkere kant. Althans, dat maak ik op uit je stukken.
@siem: ik schrijf op wat ik hoor en zie. Daar bedenk ik niets bij. Wellicht dat dt beeld niet strookt met wat sommige mensen denken, maar dat wil nog niet zeggen dat het niet waar is…
Sorry Chris, maar die “Maatschappelijke druk” in zulke gevallen bestaat echt alleen in jouw perceptie van de samenleving.
Weet je wat..: ik wet dat je geen tien mensen kan vinden die van mening zijn dat ‘Erik’ veroordeeld moet worden voor verkrachting.
Als je dat toch kan houd ik hier voor altijd mijn mond.
eh, Ik wed, natuurlijk..
@Siem: ik denk dat Chris zowiezo de nuance zoekt in elk verhaal dan het heel stellig neerzetten in een zwart wit relaas. mensen willen graag lezen over de viezerik of de moordenaar en dan automatisch denken van ‘oh, wat zielig voor het meisje’. voor dat soort stukjes moet je bij de Telegraaf zijn. Hij komt niet op voor de dader maar volgens mij is hij veelal eerder geinteresseerd in de ‘daad’. En ja, dan kom je snel uit bij de dader.Lijkt me logisch.Alleen schrijven over het slachtoffer roept per defenitie sympathie op voor het slachtoffer. En dat Siem is nou precies datgene wat Chris heel goed naast mekaar en los van elkaar ziet omdat het nooit om 1 verhaal gaat maar altijd over 2 verhalen. En eerlijk gezegd vind ik dat het dader verhaal veel meer inzicht geeft dan het slachtoffer verhaal. Dat mensen daardoor direct denken dat Chris het automatisch het voor de dader opneemt leest zijn verhalen niet op de juiste manier.
@wilhelm T: ik zou zelfs hele politieke partijen op kunnen noemen die menen dat een werkstraf niet past bij seksueel misbruik.
Ik heb wel eens het gevoel dat de schrijver van dit weblog een voorliefde heeft voor het tegendraadse geluid. Dat is best verfrissend en nuttig soms.
Bedankt voor je berichten. Zou je de zin “De officier weet wie Willem Albert Wagenaar is.” nader toe kunnen lichten? Bedankt
@Annet: Wagenaar heeft als rechtspsycholoog het een en ander geschreven over de valkuilen van een kinderverhoor.