De dronken dochter van een jurist

 bron: website Het Feest

Het is november 2007 en de dan 21-jarige Elise is met haar vriendin Karin op stap in de stad Groningen.

Elise drinkt vroeg op de avond een wijntje en later, aan de bar van Het Feest, nog twee kleine alcoholische drankjes. Ingeschonken door die wat rare barkeeper van Het Feest.

Drie drankjes op een gezellige avond. Met recht een magere oogst voor een jonge vrouw die gezellig op stap is.

En dan gebeurt het.

Karin en Elise worden niet goed. Helemaal niet goed.

Letterlijk kruipend verlaat Elise Het Feest. Karin is zo beroerd dat ze nog maar ternauwernood thuis kan komen.

Elise haalt die horde niet eens.

Ze wordt ergens op straat door agenten gevonden. De verbalisanten die het jonge meisje zien liggen, komen maar tot een conclusie: ze is stomdronken. De mannen nemen haar mee en sluiten haar ter ontnuchtering op. Als Elise vraagt of ze even mag plassen, zwijgt de intercom.

De vader van Elise is jurist.

Normaal doet dat helemaal niet ter zake, maar nu wel. Pappa gelooft namelijk helemaal niet dat zijn dochter die nacht dronken was. Samen met een collega gaat hij op zoek naar getuigen.

En die zijn er. Ten eerste vriendin Karin. Zij heeft dezelfde ervaring die nacht. Niet eens zo veel gedronken en toch helemaal van de kaart.

Als de juristen verder speuren, komen ze uit bij de barkeeper van Het Feest. Het voorgevoel van Elise klopt. De barkeeper is inderdaad een rare snuiter. Zo raar dat hij in de nacht waarop hij beide vrouwen enkele glaasjes schonk, ook al meteen weer werd ontslagen. De reden? Hij was niet meer aanspreekbaar.

Voor de vader is dat een teken aan de wand. Hij doet aangifte tegen de barkeeper. Het kan niet anders of deze man is verantwoordelijk voor de narigheid van zijn dochter. Zijn vermoedens zullen wel altijd vermoedens blijven. Justitie ziet geen heil in een vervolging van de man. Geen kans van slagen.

Wat justitie wel doet, is Elise een dagvaarding sturen. Voor openbare dronkenschap en het opgeven van valse personalia.

En dus moet Elise op zomaar een dinsdagochtend ineens naar de kantonrechter. Het hele onderzoek van vader heeft zo lang geduurd dat het inmiddels al 8 september 2009 is. Bijna twee jaar later.

Voor Elise blijkt de lange wachttijd bevredigend af te lopen. De rechter accepteert haar verhaal en sluit inderdaad niet uit dat er drugs in haar drankje is gestopt. En wie bewust of onbewust drugs tot zich neemt, maakt zich niet schuldig aan openbare dronkenschap. Vrijspraak, dus.

Ook met het opgeven van een valse naam gaat het goed voor Elise. Wat de rechter betreft is vast komen te staan dat de jonge vrouw in die nacht goed de weg kwijt was. En wie goed de weg kwijt is, treft geen blaam. Ook in dit geval geen straf.

Nu hebben we het hier natuurlijk niet over heftige feiten.

Maar wat als pa niet zo doortastend was geweest?

Dan had ik hier waarschijnlijk geschreven over een jonge vrouw met een ongeloofwaardig verhaal.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *