Het internet als schandpaal II

 

Ik heb vanmiddag een interessante rechtszaak.

Een zaak over wat je wel en wat je niet zomaar op het internet kunt zetten.

Vrijheid van meningsuiting tegenover aantasting van privacy.

De zaak is interessant omdat steeds meer mensen het internet gebruiken voor hun persoonlijke strijd. Waar vroeger alleen een officiële klachtenprocedure of boze ingezonden brief mogelijk was, zien we nu hele sites opdoemen waar mensen ongestoord hun woede, onbegrip of verontwaardiging laten blijken.

Hoewel internetgebruikers soms aardig over de schreef gaan, komt het meestal niet tot een rechtszaak. Het internet is schrikbarend groot. Van een rare vermelding op een vage website hoeft niemand last te hebben.

Soms is er echter meer aan de hand en voelt iemand zich dusdanig in zijn goede naam en eer aangetast dat alleen een gang naar de rechter volstaat.

Sophie Hankes uit Utrecht is zo iemand.

Hankes is de drijvende kracht achter een organisatie die stelt op te komen voor de belangen van ontevreden patiënten. Mensen die naar eigen zeggen door medische missers schade hebben opgelopen.

Bij Hankes zit die schade in het hoofd.

De ontevreden vrouw bezocht ooit een neuroloog in Groningen en was daar zeer ontevreden over. De beste man nam niet eens haar bloeddruk op, zo liet ze de rechter verontwaardigd weten. Eenmaal thuis sloeg de verontwaardiging om in boosheid. Hankes stuurde daarop twee brieven naar de neuroloog, waar ze nooit antwoord op kreeg.

En dat was de druppel. Hankes zette de neuroloog, met naam, toenaam en pasfoto, op een zwarte lijst en plaatste deze op een website. De tekst naast zijn pasfoto: weigert eerlijke diagnostiek, informatie en herstelbehandeling aan slachtoffer van medische fout.

Maar dat is niet alles.

Hankes liet zich ooit interviewen door een medisch tijdschrift. Het artikel over de misstanden in de medische wereld deed de neuroloog uit Groningen in de pen klimmen. In enigszins provocerende en prikkelende bewoordingen nam de specialist de organisatie van Hankes op de hak in een ingezonden brief. Hij schreef over indringers in de spreekkamer en over mensen die vol wrok met ongefundeerde onzin anderen beschadigen.

Een rechtszaak was geboren.

Vanmiddag om15.00 uur stonden beide partijen tegenover elkaar. Hankes wil een rectificatie van de ingezonden brief, zij voelt zich in het schrijven ten onrechte persoonlijk weggezet als een simulant. De neuroloog wil van de zwarte lijst af. Hij is nog nooit door een tuchtrechter op de vingers getikt en wenst niet  ten onrechte op wat voor zwarte lijst dan ook gezet te worden.

Ik heb wel een idee waar de rechter in dit geval de voorkeur aan geeft, maar dat is niet zo belangrijk.

Wat ik wel van belang vind is dat deze rechstzaak eens te meer bewijst dat publiceren op het internet bepaalde verantwoordelijkheden met zich mee brengt. Je mag best felle kritiek leveren op anderen of iemand op een zwarte lijst zetten.

Maar wie zo dapper is om een ander met naam en toenaam in het licht te zetten, dient ook met goed onderbouwde en verifieerbare argumenten te komen.

Want als de grond voor het waarschuwende karakter van een website wegvalt, blijft slechts de laster over.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *