Stel
U heeft een zoon. Jaartje of 22.
En die zoon voelt zich niet zo lekker. Zijn nog jonge leven kenmerkt zich door tegenslag en ellende. Hij heeft daardoor grote moeite om het hoofd boven water te houden.
Jong volwassenen reageren vaak precies als volwassenen. Wie zich ellendig voelt, wil zich beter voelen en de gang naar een hulpverlener is meestal niet de eerste stap.
Zelfmedicatie is dat wel.
Ondanks alle ellende woont uw zoon wel zelfstandig in een huisje. Een woning met een keuken. En een niet al te stabiele vriendin.
Stel nu eens dat er in Nederland een drug bestaat die de ellende van uw zoon even naar de achtergrond doet verdwijnen. De drug in kwestie kost nauwelijks geld en is zelf door uw zoon te maken. Het recept is niet alleen kinderlijk eenvoudig, het is ook nog eens vrij beschikbaar op het internet. In enkele eenvoudige stappen op weg naar je eigen voorraad.
En om het allemaal nog wat erger te maken: de grondstoffen voor het roesmiddel zijn vrij verkrijgbaar bij de bouwmarkt bij u om de hoek. Voor een paar euro per week is uw zoon even verlost van zijn dagelijks malen.
Ondertussen vreet de drug aan de lichamelijke en geestelijke toestand van uw zoon.
Een doemscenario?
Niet echt. De hierboven geschetste gang van zaken is volledig toepasbaar op een bestaande drug. Een roesmiddel waar steeds meer aandacht voor is.
4-gammahydroxyboterzuur
Oftewel: GHB
Ach, zult u zeggen. Zo’n vaart zal het wellicht niet lopen. Ik zie mijn zoon nog niet met pannen en potten in de weer om aan zijn gerief te komen.
Misschien niet.
Maar misschien ook wel.
Het bovenstaande fictief lijkende verhaal over GHB is namelijk niet door mij bedacht. Het is het verhaal van de 22-jarige Ricardo uit een dorp in Oost-Groningen.
Ricardo voelde zich niet lekker en sloeg aan het dokteren. Zijn eigen receptje bewaarde hij in grote cola-flessen. De grondstoffen bestelde hij gewoon via de post. Zijn jeugdige vriendenkring wist wel raad met de altijd aanwezige voorraad aan roesmiddelen. Ze snoepten er vrolijk van mee.
Of zoals zijn advocaat tijdens de rechtszaak zou zeggen: daar waar een ander borrelnoten en bier uitdeelde, stond bij Ricardo de GHB op tafel. Zelfgemaakte GHB.
De zelf gemaakte roesmiddelen bleken niet geheel zonder gevaar. Twee gebruikers, waaronder een meisje van veertien jaar, gingen volledig out.
De advocaat omschreef het gevaar van GHB op een treffende wijze: wie een pan kippensoep kan maken, kan ook GHB maken.
Ik kan het niet bewijzen, maar ik heb het sterke vermoeden dat er nogal wat jongvolwassenen rondlopen in Nederland die heel goed weten hoe ze een pan kippensoep klaar moeten maken.
En zich niet altijd even jofel voelen.
Nagekomen bericht:
