Ooit schreef ik op dit weblog over de dubieuze praktijken van een zelfbenoemde privé-detective uit Arnhem. Sinds die tijd is hij een beetje boos op mij.
Ik weet niet of mijn schrijfsels er iets mee te maken hebben gehad, maar de man in kwestie verkoos vanaf dat moment ineens een politieke carriére.
Hij meldde zich bij Trots op Nederland, de partij van ijzeren Rita Verdonk.
Nog voor hij goed en wel op stoom was, ging het mis. ToN bleek plots niet meer zo blij met de nieuwe aanwinst en gooide hem al snel met een welgemikte boog uit de partij.
Tot zover niet echt noemenswaardig. Mensen krijgen soms ruzie. Komt in de beste partijen voor. Kan gebeuren.
Maar toen werd het lelijk. Al snel dook in de pers het verhaal op dat ToN aangifte had gedaan van bedreiging en stalking. De privé-detective zou zich niet neer hebben gelegd bij zijn gedwongen vertrek.
En nu is de tijd gekomen voor de detective om terug te slaan.
Even voor de Sinterklaasviering stapt de man naar de politie om zelf aangifte te doen van smaad/laster en belediging. De kersverse politicus meent dat zijn naam door het slijk is gehaald nog voor hij door een rechter is gezien, laat staan dat hij al veroordeeld is.
En daarom sleept hij de partij van Verdonk voor de rechter.
De grote vraag is natuurlijk of een dergelijke rechtszaak kans van slagen heeft. Ik denk het niet.
Laster is het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar van feiten te beschuldigen waarvan men weet dat deze niet waar zijn. Het doel is het ruïneren van de reputatie van het slachtoffer.
Ik heb niet heel erg veel vertrouwen in de mensheid, maar ik denk niet dat een politieke partij zomaar aangifte doet van feiten waarvan men weet dat deze niet waar zijn.
Smaad is een ander verhaal.
Smaad is het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar van feiten te beschuldigen waaraan hij of zij zich schuldig zou hebben gemaakt, zonder dat wordt gehandeld uit noodzakelijke verdediging of dat te goeder trouw kon worden aangenomen dat deze feiten waar zijn en dat het algemeen belang vereiste dat de feiten naar buiten werden gebracht. Het doel is het ruïneren van de reputatie van het slachtoffer.
Persoonlijk lijkt het mij van algemeen belang voor potentiele kiezers om te weten waarom een politicus in spe uit een partij is gezet. Daarnaast zou het wel eens zo kunnen zijn dat de partij simpel gevraagd is om een reactie te geven op de verwijdering van de politicus. Een journalist vertellen dat er aangifte is gedaan, is niet strafbaar.
De pijn van de privé-detective zit hem erin dat hij niet landelijk te koop wil lopen met een tegen hem gedane aangifte. Zo impliceren de aangevers naar zijn mening al dat de feiten waar zijn.
Punt is echter dat het een ieder in Nederland vrij staat om aangifte te doen. Het doen van een aangifte kan daarom bijvoorbeeld ook niet als chantage worden gezien. Het is je goed recht.
Je neemt daarbij ook geen enkel voorschot op een bewezenverklaring.
Dat laat je nu net aan de rechter over.
UPDATE
De zelfbenoemde prive-detective laat het niet alleen bij een aangifte. Hij eist maar liefst acht ton aan schadevergoeding. Hij meent dat zijn ‘goede’ naam is aangetast. Ik kan gerust zeggen dat ik honderden schadevergoedingen voorbij heb zien komen. Heel af en toe rolt er een vergoeding uit van rond de tienduizend euro. Maar dan wel voor een slachtoffer van jarenlang seksueel misbruik.