Het Hooggerechtshof in Amerika staat volgens een uitgelekt document op het punt om het landelijk recht op abortus af te schaffen. Nieuws waardoor streng christelijke partijen in Nederland ook weer het recht op abortus menen aan te vallen. Niet alleen zouden we daarmee terug in de tijd springen, het is ook spelen met de levens van vrouwen. Als je meent dat een vrouw niet mag beslissen over leven of dood, waarom zou jij dat dan wel mogen?
Uit het gelekte document volgt dat een meerderheid van de opperrechters het recht op abortus af wil schaffen. Op zich helemaal niet zo verwonderlijk; conservatieve rechters hebben door inmenging van de vorige president Donald Trump een duidelijke meerderheid in het hof. Feitelijk wil het hof dat de wetgeving rond abortus bij de individuele staten komt te liggen. In sommige – vooral zuidelijke – staten zal dit betekenen dat het verkrijgen van een abortus vrijwel onmogelijk of heel erg lastig gaat worden. Voor zover het dat al niet is uiteraard.
Het recht op abortus is in Nederland geregeld in de Wet Afbreking Zwangerschap en is ingevoerd in 1984. Alleen speciale abortusklinieken en ziekenhuizen zijn gerechtigd om een vergunning aan te vragen om abortussen ook uit te kunnen voeren. Abortus mag in Nederland officieel tot een zwangerschap van 24 weken, in de praktijk wordt gewerkt met een grens van 22 weken.
Fabels
Er bestaan veel fabels over abortus. Ik wist het ook niet, maar uit abortusregistratie blijkt dat twee derde van de zwangere vrouwen die voor een abortus kiezen wel een vorm van anticonceptie heeft gebruikt. De helft gebruikte de pil en de andere helft een condoom. Opnieuw weer bewijs voor het gegeven dat 100% veiligheid ook op dit punt niet bestaat. Het gaat hier dus om vrouwen die maatregelen hebben genomen om niet zwanger te raken, maar toch onbedoeld zwanger raakten.
In Nederland kiezen ieder jaar 30.000 vrouwen voor een abortus. Dat is geen makkelijke keuze en de motieven verschillen. Wereldwijd worden 1 op de 3 zwangerschappen afgebroken. Geen mens zal zwanger worden met de wens om daarna voor een abortus te kiezen. Daar kun je heel moralistisch over doen, maar ook heel realistisch. Om uiteenlopende redenen kiezen vrouwen ervoor om geen zwangerschap uit te dragen, om geen kind in hun leven te willen. Die wens kun je niet negeren, je kunt ook niet met een verbod denken dat die wens ineens zal verdwijnen.
Wanneer legale toegang tot abortus beperkt is, neemt het aantal abortussen in totaliteit volgens het Guttmacher Institute nauwelijks af. Sterker nog: uit analyses blijkt volgens het instituut dat het aantal abortussen zelfs hoger is in landen (exclusief China en India) die verregaande restricties toepassen. In landen waar het niet of nauwelijks mogelijk is om een abortus te ondergaan, is het aantal ook nog eens gestegen. Van 36% in de periode tussen 1990 en 1994 tot 50% in de periode 2015 tot 2019.
Natuur
De die hard tegenstanders van abortus vergeten voor het gemak ook maar even dat de natuur zelf ook vaak ingrijpt. Wereldwijd loopt maar liefst een op de zeven zwangerschappen vroegtijdig verkeerd af, zo blijkt uit een analyse van 4,6 miljoen zogenaamde vroege miskramen. Onderzoekers schatten het totale aantal op 23 miljoen miskramen per jaar wereldwijd. In dit geval hebben we het dan over zwangerschappen tot vier maanden oud.
In de meeste gevallen is er sprake van een aanlegstoornis, er is iets niet goed gedaan met het vruchtje en het lichaam stoot het zelf af. Ik ga hier zeker niet beweren dat een vroege miskraam hetzelfde is als een abortus, maar ik geloof ook niet dat iemand de natuur in deze gevallen zal aanwijzen als moordenaar.
Soms moet je zaken niet moeilijker maken dan ze zijn. Met een verbod op abortus haal je de wens om een zwangerschap af te breken niet weg. Je maakt het alleen maar moeilijker voor vrouwen om op een veilige manier te beschikken over haar eigen lichaam en toekomst. Dat blijkt wel uit cijfers uit landen waar abortus verboden is en waar een schrikbarend hoog aantal vrouwen om het leven komt of blijvende schade oploopt door een illegale abortus. De schatting is dat jaarlijks een kleine 40.000 vrouwen sterven door een onveilige abortus.
Scheidslijn
Daar komt nog eens bij dat je een scheidslijn gaat krijgen tussen welgestelde vrouwen en vrouwen die het met veel minder moeten doen. Wie geld heeft, vliegt naar een plek waar abortus wel is toegestaan, wie daar de middelen niet voor heeft zit met een probleem. Dat is niet de enige scheidslijn, in Nederland is anticonceptie nog wel aardig te regelen, maar in minder ontwikkelde landen niet. Dan is het de man die aan zijn trekken komt en de vrouw die met de gebakken peren zit.
Een zwangerschap is een enorme verantwoordelijkheid en het opvoeden van een kind, met alles wat daarbij komt kijken, komt daar nog eens overheen. Het is aan vrouwen zelf of ze daar uiteindelijk voor willen kiezen. Natuurlijk zal dat nooit een makkelijke keuze zijn. Maar draai het eens om: wat als een vrouw tegen haar wil een zwangerschap uitdraagt en tegen haar wil een kind op de wereld zet? Dat kan grote psychische gevolgen hebben, voor zowel de moeder als het kind.
In Nederland is democratisch gekozen voor het recht van vrouwen om voor een abortus te kiezen. Een meerderheid in de Tweede Kamer wil inmiddels ook af van de verplichte bedenktijd van vijf dagen. Bedenk daarbij ook dat er nergens een plicht bestaat tot abortus, het is een recht. Mensen die er tegen zijn, doen het gewoon niet. Dat is een keuze die je moet respecteren, zoals je de keuze van vrouwen die wel een abortus willen ondergaan ook kunt respecteren.
Laten we in navolging van de Verenigde Staten alsjeblieft niet teruggaan in de tijd en de rechten van vrouwen beperken. Om maar eens een klassieker van vroeger van stal te halen:
Baas in eigen buik.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.