Angstig sterven

Hij zit op het oog kalm te luisteren naar de man die bijna een einde maakte aan het leven van zijn zoon.

Armen over elkaar. Defensief. Maar zonder agressie. Wie niet beter weet zou misschien wel denken aan berusting.

Ik weet niet waar hij aan denkt. Hoe hij zich voelt. Wat gaat er eigenlijk door je heen als je kijkt naar de man die ooit een mes akelig diep in de borstkas van je zoon drukt?

Een mes in het hart is niet iets om te overleven. Maar hier ging het goed. Zijn zoon werd gered.

Buiten de rechtszaal raak ik met hem in gesprek. We hebben het over van alles en nog wat. Maar vooral over de eis. Een gevangenisstraf van zes jaar. Tsja. Wat kan hij er over zeggen?

Hij is niet ontevreden. De belager van zijn zoon zal Kerstmis op zeker niet thuis vieren. Hij mist in ieder geval ‘vier kerstbomen’.

Als hij hoort dat ik nog met de trein naar huis moet, doet hij niet moeilijk. Stap maar in, jongen. Ik rij toch die kant op. Geen probleem.

En dus praten we verder. Een klein uur lang. Over het leven. Zijn werk. Het weer.

En de angst die hij niet voelt. Niet voor problemen. Niet voor de man die het mes zo diep in het lichaam van zijn zoon drukte. Niet voor de dag waarop hij onvermijdelijk vrij zal komen.

Zijn filosofie is simpel:

‘Wie angstig leeft, zal angstig sterven’

Na een klein uur zet hij me af op het station en neemt afscheid.

Een paar jaar later kijk ik naar foto’s die een mens niet te vaak moet zien. Ik zie een dood lichaam met vreselijke wonden. Een jong lichaam.

Van een man die ik een paar jaar geleden in de rechtszaal zag zitten. Waar ik ooit een strijdbaar gesprek mee voerde. Over onrecht en wraak.

De man die ooit een mes te diep in het lichaam van een zoon stak.

Om allerlei redenen kijk ik met gemengde gevoelens naar de foto. Omdat het geen prettig gezicht is. Omdat de dood altijd iets met je doet.

En omdat ik dan al weet wie terecht zal staan voor de moord.

De man die niet in angst wilde leven. Omdat hij dan in angst zou sterven.

Als we maanden later samen naar het vonnis luisteren, kan ik alleen maar denken aan kerstbomen.

Heel veel kerstbomen.

Delen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *