Begraven in de rechtszaal

 

Soms veranderen rechtszalen in aula’s. In diensten waar dodelijke slachtoffers voor de laatste keer tot leven komen.

Het moet een hele opgave zijn voor de verdachte. Daar zit je dan. Naast je advocaat. Op nog geen twee meter van een moeder zonder kind. Een kind dat jij ooit uit het leven reed.

De 22-jarige Hans krijgt het op deze maandagochtend hard voor zijn kiezen. Hij moet tien tergend lange minuten luisteren naar de verhalen van verscheurde ouders. Nabestaanden die rouwen om de dood van twee 10-jarige meisjes. Sanne en Floortje. Slachtoffers van een botsing met zijn BMW.

De verklaringen gaan diep. Zo diep dat ervaren deelnemers aan het proces besluiten om niet te luisteren. Of maar half. Zij die dat wel doen, worden geraakt door hele harde woorden.

‘Het is niet te bevatten hoe zwaar het is om je kind onder de achterkant van een auto te zien liggen.’

‘Daar lag ze. Intens wit. Zo koud. Het was zo onmenselijk moeilijk. Ons kwebbeldametje. Voor eeuwig stil.’

‘Ons hart stond stil toen we haar zagen liggen. Ons gezin is kapot. Haar broertje denkt dat het zijn schuld is. Hij zou ook buiten spelen op die dag. Hij denkt dat hij haar had kunnen redden. Wij hebben levenslang gekregen.’
 

‘En toen was het stil’

 Hans is de dader. Hij zat te ver onderuitgezakt in zijn auto. En kon daardoor de kinderen niet zien die achter een bol bruggetje op het wegdek zaten.

Omdat een remspoor ontbreekt, is niet meer na te gaan hoe hard Hans heeft gereden. Ergens tussen de dertig en veertig kilometer per uur. Zegt hij zelf. Justitie weet genoeg. Als Hans beter in zijn stoel zou hebben gezeten, zijn snelheid zou hebben aangepast en had verwacht wat hij in een kinderrijke buurt had moeten verwachten…..

Dan zouden Sanne en Floortje nu nog in leven zijn geweest.

Het is niet zo moeilijk om van Hans een klootzak te maken. Een te jonge automobilist met te weinig verantwoordelijkheidsgevoel. Iemand die beter op had moeten letten. Stapvoets had moeten rijden. Zijn ogen constant op de weg had moeten hebben. Met rechte rug.

Maar is Hans wel de uitzondering op de regel? Deed hij het wel zoveel slechter dan de automobilisten die ons dagelijks omringen?

Ik maak mij geen illusies. De volgende Hans staat al lang en breed klaar. Misschien wel ergens in een kinderrijke buurt.

Hij zou maar zo uw buurman kunnen zijn.

Delen

0 reacties

  1. Je weet dat deze dingen gebeuren, als je het dan leest word je er koud van.Zal nooit wennen en moet ook niet.

  2. “Hij zat te ver onderuitgezakt in zijn auto. En kon daardoor de kinderen niet zien die achter een bol bruggetje op het wegdek zaten.”

    De meesten tegenwoordig. Het enige wat je hem imho kan verwijten is over een blinde bolle brug heenrijden zonder de kans te nemen om op korte afstand stil te staan. Nu doe je dat natuurlijk wel in een woonwijk, en niet in een buitengebied, maar ik ken de situatie niet.

    Hans maakt dit voor de rest van zn leven elke avond door. Maak je daar maar geen zorgen over. Spreken we niet meer van een ongeluk tegenwoordig? Wie laat er zn kinderen spelen op een stuk weg waar ze niet gezien kunnen worden tot na het te laat is?

    Ik ken de situatie niet. Wel weet ik dat er weinig aandacht meer is voor gedrag in de auto en teveel aandacht voor dingen als snelheidsovertredingen en foutparkeren. Wellicht een idee om een campagne ‘bewust rijden’ te starten?

  3. Morgen zou Hananja 15 jaar zijn geworden als hij niet ruim 2 jr geleden door een jonge vrachtwagenchauffeur was doodgereden. Het verdriet van het gemis is bij zijn ouders, broers en zussen onverminderd groot. Hun gezin nooit meer compleet.
    De chauffeur voelt zich onrechtvaardig behandeld met een werkstraf en een rijontzegging…
    Mensen realiseer je dat je auto een moordwapen kan zijn! Rij bewust!
    Bel niet handheld, sms niet of wat dan ook, rij gewoon. Het kan zo gebeurd zijn.

  4. Weinig bekend feitje: als je 70 rijdt, in plaats van 50, dan is je remweg 2 x zo lang. Op het punt waar je met startsnelheid 50 stil zou staan, rijd je nog steeds 50 als je met 70 begon….

  5. Een vriend van mij overkwam hetzelfde, hij reed, overigens buiten zijn schuld, een fietser dood, hij was 21 de fietser 12….

    Zijn leven is ook nooit meer hetzelfde geweest, onverantwoordelijk gedrag doe je niet opzettelijk, je wil niemand kwetsen. de dader..het is een groot woord, want ook hij zal moeten kunnen leven met het feit dat hij een ander ongewild het leven heeft ontnomen.

    Goed blog, makes you think!

    (btw toevallig zelf net een blog hierover geschreven, fictie, dat dan weer wel)

  6. Indrukwekkend verhaal. Deze tekst op een A4tje uitreiken aan iedere snelheidsovertreder in een woonwijk heeft meer effect dan het uitdelen van een bekeuring. Dat laatste wekt bij de ontvanger vaak weerstand op. De blogtekst uitreiken leidt (hopelijk) tot reflectie en (dus??)beïnvloeding van gedrag.

  7. Pingback: Top Posts — WordPress.com

  8. Het hebben en rijden van een auto is voor velen net zo vanzelfsprekend als het hebben van een AK47 voor iemand met het lidmaatschap van de Taliban.
    En tja, dat we alle psychopaten en andere mensen die van nature niet zo voorzichtig zijn gewoon maar in een auto laten stappen en af en toe, natuurlijk niet expres, een kindje of een fietsertje dood laten rijden, dat kan nou eenmaal gebeuren; dat is de tol van het universele recht van de mens om auto te rijden.

    Ik vind de bagitaliserende woorden die hier gesproken worden ongeveer net zo gruwelijk als een platgereden kindje onder de achterkant van een auto. Want die woorden worden uitgesproken door mensen die over 3 jaar op een feestje Hans op zijn schouder kloppen en zeggen: “ach kop op, dat had mij ook kunnen overkomen”, en er voor zorgen dat deze massamoord niet op korte termijn stopt.

    Ik heb geen idee voor wat anders je nog bang hoeft te zijn met rond de 700 verkeersdoden en 20000 ziekenhuisgewonden per jaar.

  9. Rechtbankverslaggert, heb je al meegekregen wat er zich in het recente verleden (lees vanaf dat deze kneus zijn rijbewijs kreeg) heeft afgespeeld? Hij reed altijd te hard en roekeloos, een gevaarlijke automobilist derhalve. Fijn dat je alles zo nuanceert maar probeer je eigen hachie eens tegen het licht van een relaxte doodrijder te zien? Een zelfbenoemde god op de weg? Sterkte!!!

Geef een reactie