Moet je het strafrecht overal bij de haren bijslepen of kan het ook allemaal wel wat minder?
Daar moest ik vandaag aan denken bij een ogenschijnlijk simpele rechtszaak.
Voor de rechter stond een vader uit een dorp in Groningen. De beste man probeert al jaren zijn iets te drukke zoon op een speciale school te krijgen. Ergens waar hij wat beter uit de verf komt. Waar hij niet door andere kinderen wordt gepest.
Het streven van de man is onlangs gelukt, maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Op zomaar een doordeweekse dag ziet de vader vanuit zijn woonkamer een ruzie ontstaan tussen zijn zoon (10) en een schoolgenoot. De ruzie op het schoolplein escaleert en al snel kan de zoon geen kant meer op. De vader ziet hoe de jongen behoorlijk wat klappen en schoppen krijgt. De speciaal daarvoor aangestelde pleinwacht is in geen velden of wegen te bekennen.
Jongetjes vechten en daar is helemaal niets mis mee, maar dit gaat wel heel ver. De vader besluit in te grijpen, stampt het schoolplein op en grijpt de boosdoener bij de nek. Met de hand stevig om de nek van de jongen duwt hij hem het schoolgebouw in. Binnen ontdekt hij de pleinwacht, die gewoon in de klas staat.
Goed, zou u zeggen. Gesprekje tussen betrokkenen. Stout, niet meer doen. School bekent schuld. Inderdaad, boze vader. We hadden beter op moeten letten. En het klopt dat we daar gisteravond nog met u over hebben gesproken. Maar zou u de volgende keer iets minder hard op willen treden?
Even goede vrienden?
Helaas ging het allemaal niet zo.
Ergens in het hele traject besluit iemand om aangifte te doen van mishandeling. Niet de jongen die zo in elkaar werd geslagen, maar de jongen die even stevig in zijn nekvel werd gegrepen.
En dus brengt het Openbaar Ministerie de boze vader voor de rechter.
Mishandeling.
Anders dan u wellicht denkt, hoeft er bij een voltooide mishandeling helemaal geen letsel te ontstaan. Als het slachtoffer zegt pijn te hebben gehad, dan is het juridisch gezien mishandeling.
Tijdens de zitting bekent de vader de jongen bij zijn nek te hebben gegrepen en daar had hij nog goed over nagedacht ook. Hij wist donders goed dat een klap of schop niet mag en dus heeft hij voor deze oplossing gekozen.
Zijn eerlijkheid zal hem niet helpen. Pijn bij het slachtoffer staat nu eenmaal gelijk aan mishandeling. En dus is de vader de bok. De rechter is nog wel zo aardig om geen straf op te leggen, maar legt de schuld wel bij de vader. Schuldigverklaring zonder oplegging van straf.
Geen straf.
Maar wel een strafblad.
Tsja.
De vader die het kind iin de nekvel greep had een klacht kunnen indienen over de school, maar die klacht was niet ontvankelijk verklaard. Scholen hebben zich goed ingedekt als het om klachten gaat. Scholen verpesten veel kinderen die enigszins labiel zijn, er wordt hen niet de begeleiding gegeven die zij nodig hebben. Er wordt veel gepest en zelden is een school in staat dit pestgedrag uit te roeien. Klachten leiden zelden tot verbeteringen. Maar scholen zijn zorgenpakhuizen. De rechter die de man een strafblad bezorgde is in mijn ogen een idioot. Deze rechtspraak dient nergens toe, helpt niemand, doet geen recht aan dat wat krom is. Is zelfs slecht voor het kind dat in de nek werd gegrepen en wiens stomme vader een aanklacht deed. De rechter ontwricht, en heeft geen zinvolle betekenis, zoals zo vaak.
@antoni, met je eens, maar heeft dit alles niet te maken met de verloedering van de maatschappij? Een verloedering die al ontstaat in de huiselijke kring (opvoeding) en gevoed wordt door een teveel aan regeltjes en wetten waar wij ons aan te houden hebben?
Ik haal rottigheid uit op school, ik word eens goed in mijn nekvel gepakt door een leraar.
Ik haal rottigheid uit op straat, nu is het de buurman die me in mijn nekvel grijpt.
Thuis zeggen? Vergeet het maar! Want de volgende die me in mijn nekvel grijpt is mijn eigen vader, want rottigheid uithalen mag niet.
Maar dat was toen, nu is het zodanig dat je als ouder je kind bijna niet meer durft te corrigeren. Want voor je het weet heb je een aanklacht te pakken van mishandeling, is het niet fysieke mishandeling, danwel mentale mishandeling.
Toch kun je de zaak ook van een andere kant bekijken. De schoolgenoot waarmee het zoontje ruzie kreeg, hoe oud is hij? Waarschijnlijk ongeveer dezelfde leeftijd, vast niet heel veel ouder. Ook een kind dus. Hij deed iets wat niet kan (in welke mate is niet duidelijk, was het slaan en schoppen alleen gezien door de vader, of waren er ook anderen die het onafhankelijk gezien hebben?) maar dan komt er ineens een volwassen kerel het schoolplein op die hem in de nek grijpt en de school in duwt. Een volwassene tegen een kind. Dat is niet in de haak.
In alle omstandigheden blijf je van kinderen af. Als een kind iets doet tegen je eigen kind, spreek de ouders erop aan, of in dit geval, ook de school. Maar een fysieke benadering van een kind door een volwassene is uit den boze. Een volwassene tegen een kind… Treurig.
Antoni,
Ik deel je negatieve kijk op de rechtspraak niet, maar uiteindelijk is rechtspraak altijd een zwaktebod. Het is achteraf ingrijpen in een situatie zonder een echt effectief middel te hebben om de criminaliteit te bestrijden.
Dat gezegd hebbende: rechters kunnen met het opleggen van bijvoorbeeld een behandeling wel degelijk voor individuen (en dus uiteindelijk de maatschappij) iets goeds betekenen.
Wat mij betreft heeft de vader goed ingegrepen. Het O.M. heeft op goede gronden beslist de zaak aan de rechter voor te leggen. De rechter heeft goed geoordeeld, juridisch gezien, tot een bewezenverklaring van mishandeling. De rechter heeft eveneens goed geoordeeld, sociaal gezien, tot een schuldigverklaring zonder oplegging van straf.
Dat heeft weliswaar als consequentie dat op de justitiële documentatie een mishandeling prijkt, maar daarbij moet aangetekend worden dat het oordeel van de rechter in deze een vingerwijzing is voor de lezer van de documentatie: let op hier is iets bijzonders aan de hand geweest. Namelijk dat er wel is mishandeld maar dat er zodanige omstandigheden waren dat de dader daarvoor geen straf kreeg. In gewoon Nederlands: het was niet zo erg en het ‘slachtoffer’ had het er ook (in meer of mindere mate) naar gemaakt.
Overigens betekent een aantekening in de Justitiële documentatie niet per definitie dat er sprake is van een strafblad in die zin, dat bijvoorbeeld een verklaring van goed gedrag op grond daarvan geweigerd zal worden.
Die man moet geen kleine kinderen bij hun nekvel pakken. Hij had al voldoende indruk gemaakt door zijn stem te verheffen.
Dat strafblad is toch geen enkel probleem, het is een aantekening die staat voor vijf jaar. ( overtredingen en lichte misdrijven).
justID en justis hanteren een humaan en fatsoenlijk systeem.
Van een strafblad kan je last krijgen wanneer je een straf opgelegd krijgt langer dan 3 jaar.
Zedenmisdrijven blijven zelfs 10 jaar na het overlijden van de dader nog in het register van justID.
Formeel heb je gelijk van het hebben van een strafblad, maar deze registratie zal geen enkele invloed hebben op het leven van de nekvel grijper.
Wat een onzin allemaal zeg. Toen ik kind was, kreeg ik echt wel klappen van mijn pa als ik weer eens stout was. Deze vent heeft gewoon cordaat opgetreden. Dat zachte gedoe tegenwoordig. Zie je het al voor je? ‘Beste jonge vriend, zou u wellicht als het even zo uitkomt kunnen stoppen met het in elkaar slaan van mijn kind, alstublieft?’
Dat is nou wat mis is tegenwoordigs. Al dat softe gedoe, al dat elkaar de hand boven de muts houden. Rot toch een eind op! Ik had dat joch nog een schop onder zijn hol gegeven ook!
Nee hoor, helemaal geen invloed.
Bijvoorbeeld niet meer naar Amerika reizen.
Waarschijnlijk geen werkvergunning voor Zwitserland.
Geen enkele invloed..
Je bent waarschijnlijk net zo wereldvreemd als die rechter.
Eens met Troy, ernstig oneens met Rudy.
Wilhelm T,
Er zit dus echt wel een heel groot verschil tussen het begaan van een overtreding en een misdaad.
In dit geval betreft het een overtreding.
De vader kan gewoon op vakantie naar Amerika en als hij dat zou willen, gaan werken in Zwitserland.
Een strafblad kan gevolgen hebben voor de verklaring omtrent het gedrag (VOG) ook wel ‘verklaring (of bewijs) van goed gedrag’ genoemd. Iedere werkgever kan voor aanvang van een nieuwe baan naar een dergelijke verklaring vragen. Het is een verklaring waaruit blijkt dat het gedrag van de sollicitant geen bezwaar oplevert voor de nieuwe baan. Dronken rijden is voor een onderwijzer niet relevant, maar voor een taxichauffeur wel. Ook als de sollicitant gaat werken met vertrouwelijke gegevens of geld kan zijn nieuwe werkgever om een VOG vragen.
In artikel 35 van de Wet justitiële en strafvorderlijke gegevens staat beschreven in welke gevallen de Minister (een VOG wordt immers uit naam van de Minister afgegeven) een VOG kan weigeren: “Onze Minister weigert de afgifte van een verklaring omtrent het gedrag, indien in de justitiële documentatie met betrekking tot de aanvrager een strafbaar feit is vermeld, dat, indien herhaald, gelet op het risico voor de samenleving en de overige omstandigheden van het geval, aan een behoorlijke uitoefening van de taak of de bezigheden waarvoor de verklaring omtrent het gedrag wordt gevraagd, in de weg zal staan.”
Kort gezegd houdt dit dus in dat een VOG geweigerd kan worden indien de recidive van het strafbare feit: A. een risico voor de maatschappij oplevert (denk aan moord, doodslag, verkrachting, e.d.) en/of B. het strafbare feit direct te maken heeft met het doel waarvoor de VOG wordt aangevraagd (denk weer aan de veroordeelde pedofiel die kleuterleider wilt worden). bron: wiki
Waarom jij mensen wereldvreemd noemt omdat ze de wetgeving hebben geraadpleegd is mij een volkomen raadsel.
Ook Wilhelm T dient de wet te kennen, voor mij ben je niet wereldvreemd hoor, dan had ik je wel serieus genomen.
Tja Willem,
Nu in dit softe linkse landje kan je nog kinderen schoppen en slaan. Je krijgt toch helemaal niets of een uurtje schoffelen.
In Nederland is dit in strijd met onze normen en waarden. De anti-socialen hebben het de afgelopen 40 jaar met hun agressieve gedrag de samenleving ontwricht.
Nu is het nog stoer en leuk om te zeggen dat je kinderen een rotschop geeft.
Wilders zal anti-socialen heropvoeden in kampen, ga je koffers maar vast pakken Willem.
En kom terug als je alles weet van normen en waarden en je weet te gedragen zoals wij dat met zijn allen willen.
De PVV zal agressieve gekken geen centimeter ruimte meer geven.
Mishandeling is een misdrijf, geen overtreding.
Wilders en kampen. Wat een ijzingwekkende combinatie, ineens. Ik krijg er kippevelletjes van.
Al vind ik overdreven om zo ’n man voor de rechter te slepen wegens mishandeling, ik vind wel dat hij zonder de jongen bij z’n nek te pakken ook had kunnen optreden en een einde maken aan de ruzie.
Ik begrijp de besluit van de rechter wel: ’t is mishandeling volgens de letter van de wet maar wordt er geen straf opgelegd aangezien niets ernstigs is gebeurd uiteindelijk.
In mijn beleving kan het niet zo zijn dat een volwassene zo’n kind fysiek aanpakt. Ik heb het bange vermoeden dat zoiets al snel verkeerd kan gaan. Ook als het “slechts” gaat om het grijpen in de nek, we hebben het over een volwassene tegenover een kind. In dit geval zal het kind er (tenminste fysiek) er niets aan over houden, maar de grens waarbij dat wel kan gebeuren lijkt me nogal dun. Een emotionele volwassene die net even iets te hard in de nek grijpt, of nog iets verder gaat, waar sommigen kennelijk niet zoveel problemen mee hebben als je het bovenstaande leest. Beter is dan om je te onthouden van alle vormen van fysiek aanpakken van kinderen door een volwassene.
Wie heeft recentelijk nog `ingegrepen` in een dispuut tussen kids?
Verhef je stem maar, poog maar tot die jongen door te dringen op een verbaal niveau. Je krijgt `de vinger` en allerhande beledigingen. Mogelijk zelfs, op een wat later tijdstip, een steen door een ruit.
Pappa stormt het schoolplein op, denk je dat hij dit in alle stilte gedaan heeft? Of mag je ervan uitgaan dat er toch de nodige verbale kreten bij gelanceerd zijn?
Blijkt dit niet genoeg dan grijpt de man de `dader` en draagt hem per direct over aan de bevoegde instantie (de leraar). Zijn zoon, de `andere dader` (waar 2 vechten hebben 2 schuld), is op dat moment geen probleem. Pappa weet per slot wie het is en waar die woont. Die `dader` zal wél op zijn verbaal `geweld` reageren.
Zomaar een vraagje.
Wat doen Rudy en Dalér, als ze zien hoe een knulletje van 10 hun auto vernield en niet reageerd op het verbale? We staan erbij en kijken er naar? Of tracht je de dader fysiek te pakken om een eind te maken aan de vernielingen?
Als ik deze reacties hier lees, dan begrijp ik waar de verloedering van de maatschappij vandaan komt. De jeugd mag alles en kan alles, het enige dat die `te vrezen` hebben van hun opvoeders (en in principe is dat de gehele maatschappij; de leraar, de buurman, de toevallige passant) slechts wat woorden. Woorden doen dan geen pijn en nopen niet hun gedrag aan te passen aan wat maatschappelijk wenselijk en geldend is.
Wil je niet luisteren, dan moet je maar voelen. Niet zomaar een uitdrukking!
Een mens is een sociaal, in groepsverband levend, dier. En elk sociaal dier, wordt in hun jeugd de sociale structuur uitgelegd, wat kan en mag en wat niet. In eerste aanleg zal dit altijd gaan middels verbale of non-verbale communicatie (het kwaad gezicht van je moeder, de scheldtirade van je vader of de ontblote tanden en het gegrom van de (dominante) wolf in een roedel). Reageerd `het jong` hier dan nog steeds niet op, dan volgt een fysieke correctie.
Slechts de mens, met zijn geschreven wetten, tracht hiervan af te wijken. Logisch om excessief geweld tegen minderjarigen te voorkomen, maar met het badwater werpt men zo wel het kind naar buiten.
Deze hele zaak had in eerste aanleg geseponeerd dienen te worden. Had die vader dat joch een paar optaters verkocht, dan wel! Maar nu grijpt hij hem in de nek en neemt hem mee, voor hetzelfde geld had hij dat knulletje bij de arm/pols gepakt, of in de kraag van zijn jas, en meegenomen. Resultaat zou dan het gelijke zijn. Het `slachtoffer` heeft fysieke `pijn` geleden.
Wat ik zou doen? Als ik thuis ben en ik zie dat iemand m’n geparkeerde auto aan het vernielen is, dan grijp ik eerst m’n altijd parate videocamera om de vernieling te registreren. Handig om als bewijsmateriaal hebben, en later de schade te kunnen verhalen. Vervolgens bel ik de politie. Dan probeer ik verbaal de vernieling te stoppen, als de omstandigheden dat toelaten, maar ik grijp beslist niet fysiek in. In dit geval zou het overigens niet uitmaken of het een kind is of een volwassene die de vernieling aanricht. Als het een kind is, dan loop je al snel het risico te hard in te grijpen, je bent tenslotte een volwassene tegenover een kind. Zou het een volwassene zijn, dan is fysiek ingrijpen potentieel gevaarlijk voor je eigen veiligheid. Ben ik ergens van huis, dan is een filmpje en telefoontje snel gemaakt met de mobiele telefoon.
Voor je het weet maak je de dingen alleen maar erger door zelf in te grijpen, het hoofd koel houden is het beste. Als je niet het hoofd koel zou houden, dan is het risico aanwezig dat je iets doet waar je later erg veel spijt van krijgt, zelfs al had je het niet zo bedoeld en dacht je dat de mate van het fysieke ingrijpen ‘gepast’ was op dat moment.
De verloedering van de maatschappij heeft veel meer te maken met de omgeving waarin de mens leeft. Mensen zijn evolutionair gezien gemaakt om in kleine groepen te leven, niet op een kluitje bij elkaar met tienduizenden, honderdduizenden of nog meer op een hele kleine oppervlakte. De oude Romeinen klaagden al over de verloedering, en zij spaarden hun kinderen beslist niet met het uitdelen van fysieke ‘correcties’. Ondanks dat de Romeinen zulke fysieke ‘correcties toepasten’, de verloedering ging gewoon door. De mate waarin was rechtevenredig met de groei van het aantal inwoners van hun stad. Mensen zijn eenvoudig ongeschikt om in grote aantallen op een kluitje te zitten.
Troy, volgens mij gaat het over een vader die een kind bij zijn nek pakte.
Maar wat ik zou doen als een tien jarig jongetje mijn auto vernield.
Ik zou zijn ouders aansprakelijk stellen voor de veroorzaakte schade.
Komen we er samen niet uit, dan zal ik aangifte doen en mijn verzekering de claim laten afhandelen.
Een tienjarig jongetje fysiek aanpakken omdat hij mijn koekblik heeft vernield, nee dat slaat helemaal nergens op.
Ik zou al helemaal niet vrezen dat een tienjarige mijn ramen er uitgooit of mij bedreigd. Blijkbaar zijn er mensen, die wel deze angst hebben. Kom op het is een tienjarige.
Waar het omgaat is dat twee jochies ruzie maakten en een vader de jongen bij zijn nek pakte.
Je bent gewoon niet goed bij je hoofd als je kinderen denkt fysiek te moeten aanpakken. We leven in een democratie met een redelijk eerlijk rechtssysteem.
Geweld is voor leeghoofden.
Waar het om gaat: is het in de nek pakken van een kind door een volwassene in de omschreven situatie nu echt iets dat omschreven moet worden als “geweld”? Of slaan we met z’n allen niet een klein beetje door in het gebruik van die kwalificatie?
We hebben het hier niet over de situatie waar een volwassene een kind in elkaar mept (ik verwijs naar eerdere blogs, ik dacht hier ook, maar zeker bij Rob Zijlstra, over een man die reageert op belletje trekken…)..
Leeghoofden zijn vooral mensen die niet in staat zijn verder te kijken dan hun neus lang is. Denk je nu echt dat die 10-jarige aangifte heeft gedaan? Dat doen de ouders, die met hetzelfde gemak die steen bij jou door je ruit komen gooien. Uit je hele verhaal blijkt dat je volkomen wereldvreemd bent.
@Dalér, jij woont zeker in een klein rustiek dorpje met maar een paar honderd inwoners, niet?
De ouders aanspreken, juist. Dan hoop ik dat je weet wie die ouders zijn.
Wie heeft het over geweld? Die man heeft een kind vastgepakt om de vechtpartij te laten stoppen en hem over te dragen aan de leraar, niet meer en niet minder.
Als ik getuige ben van een misdrijf, is het mijn recht de dader hiervan aan te houden (dit is van zijn vrijheid te beroven). Geweldpleging (vechten) of vernieling zijn misdrijven. De wijze waarop ik iemand aanhoud, het gebruik van enig fysiek geweld dient in proportie te zijn, anders maak ik me schuldig aan excessief geweld, geweldpleging, danwel (zware) mishandeling.
In casu zijn het de ouders van dat knulletje die aangifte doen, hiermee hun zoon stimulerend toch vooral door te blijven gaan met zijn gedrag.
Circa 8 jaar geleden zie ik een aantal jeugdigen vernielingen aanrichten in een openbaar speeltuintje. De daders schatte ik tussen de 10 en 14, ik ben op die groep afgelopen en heb ze aangehouden, hierbij slechts verbaal duidelijk makend wat er aan de hand was. Ik heb politie gebeld en daarna die groep aan hen overgedragen. Het is het feit geweest dat ik een grote (afgerichte) hond bij me had die zorgde dat ik geen `weerstand` ondervond.
Diezelfde avond vloog er een steen door de ruit van de voordeur, waarop ik kids hard lachend weg hoorde rennen.
Ik heb later nog meerdere malen `opgetreden` als ik jeugd hun boekje te buiten zag gaan. Zo een extreme actie als 8 jaar geleden is me hierbij bespaard gebleven. Van `angst` is geen sprake, dat toon je wel op het moment dat je je er niet mee bemoeit en dat gedrag toelaat.
Maar goed het is duidelijk, je schijnt echt `wereldvreemd` te zijn. Jouw `probleem` niet dat van mij, jij moet ermee zien te leven.
Ron, het wordt door enkele scribenten omschreven als `geweld`. De OvJ spreekt echter van `mishandeling` en hier is sprake van zo gauw iemand beweert `pijn te hebben geleden door toedoen van een ander`. Als jij mij bij mijn arm grijpt, dan is het juridisch technisch mogelijk je hiervoor te laten vervolgen op klachte van mishandeling. Ik hoef slechts te beweren dat ik door jou handelen pijn geleden heb.
Chris zegt het goed in de eerste zin van het artikeltje.
“Moet je het strafrecht overal bij de haren bijslepen of kan het ook allemaal wel wat minder?”
Troy,
Neen, ik woon beslist niet in een rustiek dorpje. Ik woon in wat ooit de langste flat van Europa was. (3706)
Ik leef samen met 89 verschillende nationaliteiten (27% is een niet westerse allochtoon) Dan nog de Polen, Russen,Letten etc meegerekend wonen er minder dan 40% Nederlanders.
Dus kom niet aan met je praatjes dat jij de dorpsjeugd alleen aanspreekt in het bijzijn van een grote hond.
Dat is juist een reden om de zaak te escaleren.
Vergeet nooit dat kinderen banger zijn voor een volwassen mens dan andersom. In een groepje hebben ze soms praatjes en zijn ze baldadig ( bejaarden noemen dat direct overlast en bellen de politie).
Praten lost meer op dan iemand fysiek aanpakken. Ouderen vergeten vaak dat ze zelf ooit jong zijn geweest, lezen de telegraaf en denken dat het in de Nederlandse wijken met veel allochtonen gevaarlijk en onleefbaar is.
In mijn wijk is de criminaliteit vrij fors, maar geweld tegen kinderen door volwassenen op straat, dat kom je zelfs hier niet tegen.
Gewoon de ouders netjes uitleggen hoe wij in Nederland met elkaar wensen om te gaan.
Dan krijg je respect van de ouders en kinderen.
In de vinexwijken en de dorpjes praten ze zo te lezen niet met de ouders en kinderen, dan creëer je zelf problemen.
Zelfs in de meest slechte wijken van Nederland, kan je een vorm van sociale controle creëren ( tot een bepaalde hoogte).
Maar als een vader in een Gronings dorpje een tienjarige niet eens te woord kan staan maar meteen fysiek aanpakt, dan denk ik dat op het platteland meer mis is, dan in de mindere wijken van de Randstad.
Natuurlijk door de ouders & waarschijnlijk omdat ze boos waren dat hun kind fysiek werd aangepakt! Zou ik ook niet leuk vinden. Van m’n kinderen blijft iedereen met z’n handjes vanaf. Zou een kind van mij wat doen dat niet door de beugel kan zou ik op prijsstellen dat ik daarover zou worden geinformeerd om zelf maatregelen nemen. Bij schade, de slachtoffers schadeloos stellen.
Ik heb 2 kinderen het zijn nu pubers, ze worden nooit geslagen, is ons principe, zij werden nooit gestraft, alleen toegesproken, zij zijn totaal vredelievend, nooit agressief, maar dat is niet overal zo. Wat is de reden van de jongen wiens vader aangifte deed om zo agressief te zijn, te slaan en te vechten. Mijn ervaring is dat de agressie thuis begint. Ik heb korte tijd als leraar gewerkt op een school met kinderen met gedragsproblemen om daar onderzoek te doen naar de achtergronden, de ouders geinterviewt etc. Ik heb kinderen behandeld voor hun gedrag maar er waren alleeen resultaten als de ouders zaken veranderden of inzagen. Er waren zeer amateuristische leraren die zelf geweld toepasten om agressieve kinderen in toom te houden door ze bijv. langdurig stevig vast te pakken, totaal onnodig en tegen alle regels van fatsoenlijk met kinderen omgaan in.
Enige jaren geleden werd mijn zoon toen 8 jaar op straat heel erg hard met een lat op de bovenkant van zijn hand geslagen door een ander kind. Hij kwam huilend van de pijn thuis. We zijn naar buiten gegaan waar die andere jongen nog was. Ik pakte de lat uit zijn handen en vroeg waarom heb jij mijn zoon met die lat geslagen, hij deed jou niets kwaad. Hij zei niets. Ik verhief mijn stem een beetje en zei: niet meer doen hoor, waar woon je eigenlijk, laten we maar even bij je ouders langsgaan. Hij keek beteutert maar gaf verder geen antwoord, ik ging weer naar binnen met mijn zoon.
20 minuten later stond er een kleine menigte buiten, familie van het kind vader, tantes, broertjes, etc het kind had gezegd dat ik hem pijn had gedaan. Leugen. Ik heb de politie gebeld om de menigte ( het waren allemaal Surinaamse nederlanders ) te laten verwijderen, die inmiddels was begonnen met het naar binnen gooien van stenen. Daarna naar het ziekenhuis voor een rapport, daarna aangifte gedaan wegens mishandeling. Later s’avonds kwam moeder en de eerder agressieve maar nu poeslieve oom bij ons langs. Of we de aanklacht wilden intrekken. Het kind in kwestie had grote problemen thuis, hij loog vaak, zijn vader zat in de gevangenis of we begrip wilden opbrengen met hun excuses voor de menigte en het naar binnen gooien van stenen. Ik heb de aanklacht ingetrokken maar de dreiging die ervan uitging hielp wel. Maar was de leugen van het kind gehonoreerd, was het kind verder gegaan met liegen en oplichten, de reden dat zijn vader ook in de gevangenis zat.
Een ander voorbeeld:
Mijn zoon toen 4 jaar oud werd door een jongen van zes landurig hard op zijn hoofd geslagen, na de vierde klap of zo duwde ik het kind opzij door mijn arm tussen hem en mijn zoon te steken en hem een klein duwtje te geven. Toen was het op het hoofd timmeren over, de kinderen speelden verder.
De volgende dag bleek het kind bij zijn vader te hebben geklaagd over mijn optreden ( hij had pijn in zijn buik ) en die wou mij nu fysiek in elkaar gaan trimmen. De vader was meermalen veroordeeld voor criminele handelingen met fysiek geweld. Hij sloeg zijn vrouw zo bleek later en kon heel geweldadig en dictatoriaal zijn. Ik wist hem te kalmeren en hem tot rede te brengen en uiteindelijk begon hij tot rede te komen toen ik hem zich liet inbeelden dat een kind van bij 9 of 10 jaar op het hoofd zat te rammen van zijn zoon en dat ik zijn zoon alleen opzij duwde.
Het geweldadige gedrag van zijn zoon vond hij echter normaal en een deel van zijn opvoeding was te laten zien hoe je anderen moest intimideren met geweld om je zin te krijgen op basis van leugens, dat kind wacht een leven net als zijn vader, regelmatig in de gevangenis.
In deze zaak van het blog wordt het kind dat werkelijk mishandelde beloond voor zijn gedrag, ik blijf zeggen, de rechter ontwricht heel vaak, hier zeker ( een olifant in een porseleinkast ) en bemoeit zich met zaken die niet tot zijn competentie zijn, ruzies tussen kinderen, zieke mensen, en alleen maar het geweld van de veroordeling of cel tot zijn /haar beschikking.
@antoni: de rechter in kwestie heeft natuurlijk helemaal niet het initiatief in deze kwestie. Justitie vraagt hem of haar slechts een oordeel te vellen. Een rechter kan niet zeggen: deze zaak gaan we maar niet behandelen.
Chris, ik geen idee hoe het anno 2009 werkt in het (jeugd)recht.
Mijn interesse in Grunn en het DVHN komt uit jeugd herinneringen. Ik leefde vier jaar als wannabee stadjer. Eerst in het poortje en daarna in de Aborg. Daarna als volwassenen met regelmaat als getuige gehoord en soms als verdachte.Ik heb zelf
ervaren dat zaken die helemaal rond waren, werden geseponeerd. Ik heb het dan over 7 van de 10 in sepot. waarom? ik hoop dat jij het weet.
Jij hebt meer ervaring en deskundigheid dan ik jij kan vast wel verklaren waarom de meeste zaken in sepot gaan.
Er kunnen allerlei redenen zijn voor een sepot. Meestal gaat het om een gebrek aan bewijs. Het kan ook zijn dat het OM de prioriteit anders legt. Soms gebruikt men een voorwaardelijk sepot als waarschuwing.
Bij zedenzaken zie je best vaak een sepot omdat de aangifte niet betrouwbaar is.
Wat ik in de reacties nog niet gelezen heb is de vraag of het ingrijpen van de vader om het stoppen van de mishandeling van zijn zoon (= OOK een misdrijf) beschouwd kan worden als noodweer. Het was onmiddelijk en proportioneel naar mijn mening van wat ik gelezen heb. Bij het nekvel pakken om een verdergaande mishandeling te doen stoppen lijkt mij zeer gerechtvaardigd. Wat ik me tevens afvraag is de reden waarom dat kind de zoon van deze man in elkaar sloeg. Bovenaan het artikel werd genoemd dat de zoon ‘iets te druk’ is. Het kan maar zo zijn dat deze zoon andere kinderen vaak het bloed onder de nagels vandaan haalde. Dat weet ik dus niet want dat wordt uit artikel en reacties niet duidelijk. Maar kan moelijk wel een verzachtende omstandigheid zijn voor het kind dat zijn zoon mishandelde. En ten slotte zou ik wel willen weten wat de leeftijd was van het mishandelende kind. Als deze 12jr of ouder was, heeft de vader dan ook aangifte namens zijn zoon tegen dat kind gedaan?
P@t,
noodweer zou best een optie zijn. Proportioneel kan wel een probleem zijn. De zoon heeft wat last van ADHD en provoceerde nogal eens, dat gaf de vader ook toe. De jongens waren ongeveer even oud.
De meeste mishandelingen worden afgehandeld met een transactie voorstel. Is het dan nog steeds een misdrijf dat geregistreerd staat bij justID?
Volgens mij wordt het misdrijf dan afgehandeld als een overtreding. Wat geen aantekening oplevert.
Wanneer is de uitspraak, en hou je ons daarvan op de hoogte?