Moet je het strafrecht overal bij de haren bijslepen of kan het ook allemaal wel wat minder?
Daar moest ik vandaag aan denken bij een ogenschijnlijk simpele rechtszaak.
Voor de rechter stond een vader uit een dorp in Groningen. De beste man probeert al jaren zijn iets te drukke zoon op een speciale school te krijgen. Ergens waar hij wat beter uit de verf komt. Waar hij niet door andere kinderen wordt gepest.
Het streven van de man is onlangs gelukt, maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Op zomaar een doordeweekse dag ziet de vader vanuit zijn woonkamer een ruzie ontstaan tussen zijn zoon (10) en een schoolgenoot. De ruzie op het schoolplein escaleert en al snel kan de zoon geen kant meer op. De vader ziet hoe de jongen behoorlijk wat klappen en schoppen krijgt. De speciaal daarvoor aangestelde pleinwacht is in geen velden of wegen te bekennen.
Jongetjes vechten en daar is helemaal niets mis mee, maar dit gaat wel heel ver. De vader besluit in te grijpen, stampt het schoolplein op en grijpt de boosdoener bij de nek. Met de hand stevig om de nek van de jongen duwt hij hem het schoolgebouw in. Binnen ontdekt hij de pleinwacht, die gewoon in de klas staat.
Goed, zou u zeggen. Gesprekje tussen betrokkenen. Stout, niet meer doen. School bekent schuld. Inderdaad, boze vader. We hadden beter op moeten letten. En het klopt dat we daar gisteravond nog met u over hebben gesproken. Maar zou u de volgende keer iets minder hard op willen treden?
Even goede vrienden?
Helaas ging het allemaal niet zo.
Ergens in het hele traject besluit iemand om aangifte te doen van mishandeling. Niet de jongen die zo in elkaar werd geslagen, maar de jongen die even stevig in zijn nekvel werd gegrepen.
En dus brengt het Openbaar Ministerie de boze vader voor de rechter.
Mishandeling.
Anders dan u wellicht denkt, hoeft er bij een voltooide mishandeling helemaal geen letsel te ontstaan. Als het slachtoffer zegt pijn te hebben gehad, dan is het juridisch gezien mishandeling.
Tijdens de zitting bekent de vader de jongen bij zijn nek te hebben gegrepen en daar had hij nog goed over nagedacht ook. Hij wist donders goed dat een klap of schop niet mag en dus heeft hij voor deze oplossing gekozen.
Zijn eerlijkheid zal hem niet helpen. Pijn bij het slachtoffer staat nu eenmaal gelijk aan mishandeling. En dus is de vader de bok. De rechter is nog wel zo aardig om geen straf op te leggen, maar legt de schuld wel bij de vader. Schuldigverklaring zonder oplegging van straf.
Geen straf.
Maar wel een strafblad.
Tsja.