Bijna een stadsverbod

 

De rechter heeft gesproken.

De door haar vader misbruikte Mirjam krijgt toch haar felbegeerde stadsverbod. De stad Groningen is verboden gebied voor de man.

Bijna.

De vader in kwestie mag van de rechter alleen nog maar  op weekeinden (vrijdag 18.00 uur tot maandag 09.00 uur) en feestdagen naar een klein gebied rond zijn eigen huis in de stad en naar de woning van zijn bejaarde ouders. Om in en uit de stad Groningen te komen, moet hij de snelweg gebruiken, maar dan wel via de kortste weg.

Op straffe van een dwangsom van 2500 euro per overtreding. Met een maximum van 50.000 euro.

Voor de duur van twee jaar.

De rechter stelt vast dat op deze manier toch tegemoet kan worden gekomen aan de grondrechten (vestigingsvrijheid, bewegingsvrijheid) van de vader.

En tegelijkertijd kan de dochter haar leven opbouwen, zonder geconfronteerd te worden met haar vader. Volgens de rechter is dat voor haar gemoedsrust (en haar herstel) een goede zaak.

In het vonnis staat verder iets wat me goed doet. Vorige week vertelde de dochter dat zij ging voor het stadsverbod, mede omdat ze bang was dat ze haar vader iets aan zou doen. Ze stond al eerder met een mes in de hand voor hem.

Daarvan zegt de rechter:

De dringende wens van eiseres om niet te weten waar haar vader woont om te voorkomen dat zij hem wat aandoet, kan geen gewicht in de schaal werpen….eiseres blijft hoe dan ook verantwoordelijk voor haar gedragingen. Net zo goed als zij van haar vader mocht verlangen dat deze haar niet misbruikte (op welk tekortschieten zij hem terecht aanspreekt, en in verband waarmee hij ook bestraft is), mag van eiseres nu worden verlangd dat zij haar grenzen kent en daar naar leeft.

In de praktijk komt het vonnis neer op een doordeweeks verbod om in de stad Groningen te komen. Meer nog. Zelfs Haren en zelfs delen van Roden zijn ineens no go zones.

Begrijp me goed:

Ik gun Mirjam aan alle kanten haar geluk.

Maar ik vind dit stadsverbod wel een heel zwaar middel voor iemand die officieel zijn straf achter de rug heeft. En ook nog gevraagd door een jonge vrouw met grote psychische problemen. Borderline, een aan autisme verwante stoornis. Een vrouw die al voor het misbruik, waarschijnlijk door problemen in de opvoeding, schade opliep.

Wat is er eigenlijk mis met een contactverbod?

Ergens ‘schuurt’ er voor mij iets in dit vonnis, maar ik kan er nog niet echt de vinger op leggen.

Wordt vervolgd.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *