Het waren zomaar een paar zinnetjes van een officier van justitie tijdens een rechtszaak over smaad.
‘Eer en goede naam is (blijkbaar) geen recht meer in dit land. Kijk naar het internet. Je bent je goede naam zomaar kwijt’.
Het is iets wat mij ook al een tijdje fascineert.
En niet in de laatste plaats omdat ik weet hoe het voelt om in het openbaar door het slijk te worden gehaald.
Het internet geeft een podium aan mensen die het soms niet zo nauw nemen met de waarheid of met fatsoen. Uit frustratie, emotie of gewoon ongerichte haat zijn mensen meer dan willig om anderen in een kwaad daglicht te stellen. Te kwetsen. Onzin te verspreiden.
Mensen deden dit natuurlijk ook voor de komst van het internet al.
Maar het internet maakt de haat ineens voor een ieder zichtbaar.
Zoekmachine Google doet de rest.
Ik heb gisteren voor het eerst van mijn leven een webbeheerder verzocht een aan mijn adres gerichte reactie weg te halen van zijn website. De haatdragende reactie was niet alleen louter geschreven om mij als persoon (en journalist) met naam en toenaam te beschadigen, er stonden ook nog eens aperte leugens in.
Volgens mij zit er ergens iets niet helemaal goed als je zo stelselmatig en obsessief je vrije tijd misbruikt.
De webbeheerder is op de hoogte van mijn situatie. Hij heeft de ronduit hatelijke reactie meteen weggehaald.
Ik weet denk ik wel wie de bewuste reactie heeft geschreven. Zijn stijl, zijn spelling, het ontbreken van interpunctie.
En ik begin mijn geduld een beetje te verliezen.
Kritiek op mij als journalist en op mijn werk juich ik toe. Kom maar op. Ik neem bewust en uitgebreid de tijd om mensen die op een normale manier reageren, te woord te staan. Het mag allemaal anoniem of onder pseudoniem. Het mag scherp en zelfs ongenuanceerd.
Hier op dit weblog of via mijn persoonlijke mail.
Ik vind dat je verantwoordelijkheid als je altijd maar over anderen schrijft.
Maar ik heb geen zin om me nog veel langer in te houden tegenover de persoon die willens en wetens blijft proberen om mij te beschadigen.
Ergens begint de grens in zicht te komen.
Aangifte doen van laster en smaad. Belediging en bedreiging. Overhandigen van bewijs.
Het is nogal wat.