Morgen (23 januari) zal duidelijk worden of de misbruikte Mirjam (22) uit de stad Groningen een stadsverbod krijgt voor haar vader.
De man die haar langdurig en op grove wijze misbruikte.
Ik denk niet dat het tot een stadsverbod komt.
Sterker nog, ik weet het wel bijna zeker.
Een verbod om een hele stad niet meer te mogen betreden is een te grove schending van belangrijke grondrechten als bewegings- en vestigingsvrijheid.
Je zou natuurlijk kunnen zeggen dat een vader die zijn dochter zo verschrikkelijk misbruikt, door zijn eigen falen afstand doet van zijn rechten.
Maar zo zit onze samenleving niet in elkaar. De rechter straft en daarna krijgt de gestrafte in de regel een tweede kans. Hoe je ook denkt over wat de vader heeft gedaan en of de straf die hij heeft gekregen acceptabel is, na zijn vrijlating tellen ook zijn belangen weer mee. Hij is niet voor niets een vrij man.
En een vrij man heeft het recht om in ieder geval zijn vrouw te bezoeken in zijn eigen koopwoning in de stad. Op 1,4 kilometer van het huis van Mirjam.
Ik denk dat de rechter morgen duidelijk zal maken dat de misbruikte dochter absoluut het recht toekomt om in veiligheid en rust aan haar toekomst te bouwen.
Dat het daarom noodzakelijk is dat zij op enkele voor haar belangrijke locaties in de stad Groningen haar vader niet tegen het lijf zal lopen.
Vader zal niet in de directe omgeving van haar woning mogen komen. En niet in de buurt van haar sportclub. En rond de woning van haar geliefde oma.
De rechter zal op de kaart van Groningen een aantal cirkels trekken. Vaderloze zones. Verboden te betreden.
En daar zal Mirjam het mee moeten doen.