Wat doen we met een boer die graag wil weten waarom de vrouwen niets met hem willen?
Een man die maar blijft aandringen? Belt? Sms’t? Advertenties zet in de lokale krant?
Iemand die nooit gewelddadig is, maar ook van geen ophouden weet?
Werkstraf? Behandeling?
Tbs met dwangverpleging?
Berend is een echte boer. Of in ieder geval het prototype van het vooroordeel over boeren. Sociaal onhandig. Kort voor de kop. Alleen met zijn boerderij.
Voor de zitting hoor ik allerlei rare verhalen over Berend. Verhalen die mij tot voorzichtigheid manen. Als alles klopt, dan is Berend een man om rekening mee te houden.
Gek genoeg valt Berend mij enorm mee. Hij zoekt de confrontatie met de rechtbank niet op, doet niet uit de hoogte en geeft antwoorden die in ieder geval logisch klinken. Hij lijkt zich in de verste verte niet anders voor te doen dan hij is.
Berend is het gewoon zat om steeds maar weer alleen te zijn. Hij wil nu wel eens weten waarom vrouwen niet willen wat hij wil. Berend wil praten. Hij wil antwoorden.
Het probleem met Berend is dat hij meent bepaalde rechten te hebben. Als een vrouw tegen hem zegt dat ze geen contact meer met hem wil, dan denkt Berend dat hij het recht heeft op uitleg. En dan is Berend ook zo rechtlijnig als een lineaal. Berend gaat door.
Bedreig hem, stuur de politie op hem af of zet hem in de gevangenis. Berend weet wel een manier om alsnog op een indringende manier een antwoord te eisen. Hij weet van geen ophouden.
Wat moeten we nu met Berend?
Je zou de vasthoudendheid van Berend kunnen prijzen, maar het net zo goed onder het misdrijf stalking kunnen laten vallen. En dat is wat de rechtbank al twee keer eerder heeft gedaan. Deskundigen zien een noodzakelijke behandeling als essentieel onderdeel van de toekomst voor Berend en de maatschappij. Maar zij weten ook dat hij daar niet aan mee zal werken.
En dus eist de officier van justitie tbs met dwangverpleging.
Tegen een man die nooit gewelddadig is geweest. Alles mogelijk gemaakt door een arrest van de Hoge Raad. Kort gezegd: het gevaar van Berend komt ook door de psychische schade die hij teweeg brengt bij zijn slachtoffers.
U verwacht van mij misschien nu op deze plek een stevige mening. Een oordeel over Berend. Een verwijt aan justitie.
Maar ik weet het gewoon niet.
Ik heb het gevoel dat ik de ins en outs van deze zaak niet ken. Dat ik niet weet wie Berend is en waar hij toe in staat is. Ik ken het leed van de slachtoffers niet en kan niet oordelen over de kans op recidive.
Een rechtbank kan in een dergelijk geval een zaak aanhouden om licht in de duisternis te scheppen. Aanvullende rapportage, wellicht.
Ik kan dat niet.
En kan slechts opschrijven dat ik het dit keer gewoon niet weet.