Op 9 augustus 2008 sterft de dan 29-jarige Joshua Bathoorn aan de gevolgen van een steekpartij.
Uit het sectierapport van het NFI:
…bij sectie werd een steekletsel geconstateerd in de borst, zoals door steken bijvoorbeeld met een mes, kan zijn opgeleverd. Van hieruit liep een iets schuin voetwaarts en middenwaarts gericht steekkanaal tot in de aorta, hetgeen gepaard ging met slagaderlijke bloeduitstorting, deels in de omliggende weefsels en deels in het hartzakje. De steekkanaallengte bedroeg circa 12 centimeter. Het oplopen van de bloeduitstorting in het hartzakje verklaart het snelle intreden van de dood…
Dat u niet denkt dat de misdaad romantische kanten heeft of dat het filmische leven van Tony Montana iets nastrevenswaardigs is.
De gewelddadige dood van Bathoorn krijgt veel aandacht in de media. Niet in de laatste plaats omdat Bathoorn bekend staat als de vriend van model Kim Feenstra.
Wat volgt is een stille tocht. Het woord zinloos geweld zingt nadrukkelijk in het rond. Welke gek steekt een ander nu zomaar neer?
Vandaag werd dader Arron B. veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar. Een straf die gevaarlijk dicht in de buurt komt van de door politicus Joost Eerdmans eerder genoemde en beschimpte ‘gemiddelde’ straf voor een levensdelict.
De opgelegde gevangenisstraf is echter slechts een statistiek. Een papieren gegeven. Met statistieken kun je alle kanten uit, maar zonder duiding kun je er eigenlijk niets over zeggen.
Het is niet aan mij om te bepalen wat een passende straf is voor een levensdelict. Vraag het de moeder van het slachtoffer en je komt wellicht uit op levenslang. Vraag het de moeder van de verdachte en er zal wellicht wat minder uitrollen.
Het is wel aan mij om aan te geven waarom een rechtbank tot een bepaalde straf komt. En waarom een statistiek niets zegt.
De rechtbank meent dat in beginsel een zeer langdurige celstraf op zijn plaats is, maar ‘schenkt’ dader Arron B. wel een strafkorting van een jaar. Twee weken geleden immers had het Openbaar Ministerie nog een eis geformuleerd van acht jaar gevangenisstraf.
De korting van een jaar heeft Arron B. te danken aan het agressieve gedrag van slachtoffer Bathoorn.
Of zoals de rechtbank het omschrijft:
‘In de omstandigheid dat het dodelijke letsel is toegebracht in een confrontatie waaraan het slachtoffer een belangrijke, initiërende, bijdrage heeft geleverd, ziet de rechtbank reden de op te leggen straf enigszins te matigen’.
Het was Bathoorn die de latere dader over de telefoon had uitgedaagd voor een confrontatie. Het was Bathoorn die eerder die nacht B. al een knietje had gegeven in het uitgaansleven van Groningen. Een getuige hoorde dat Bathoorn zijn latere ‘moordenaar’ bij die gelegenheid had bedreigd.
Het is altijd lastig om een slachtoffer van een ernstig geweldsdelict iets te verwijten. Niets dan goeds van de doden. Ik denk dan ook dat veel media de nuance van de rechtbank zullen negeren of het slechts zijdelings zullen benoemen.
Dat is niet alleen jammer, maar kan ook nog eens schadelijk zijn voor de beeldvorming met betrekking tot het strafrecht.
Journalisten dienen net als justitie aan waarheidsvinding te doen.
Ook als die waarheid een ongemakkelijke is.