Hij is dyslectisch, verschuilt zich achter verschillende identiteiten en probeert mensen op te lichten.
Tros Opgelicht schonk vandaag aandacht aan Sander. Een oplichter met een goede babbel.
De man wist met zijn mooie praatjes overal geld los te babbelen.
Maar viel door de mand toen hij zijn gedachtewereld op papier zette.
Het is me al eerder opgevallen en ik heb er ook al eerder over geschreven. De meeste criminelen blinken niet uit in hoogstaande en goed uitgedachte plannetjes.
Zo probeerde Sander zijn slachtoffers om de tuin te leiden door in de huid van een advocaat te kruipen. In een officieel ogende brief hield hij de mensen – onder een valse naam – voor dat alles goed zou komen.
De brief oogde professioneel, maar was het niet. Het schrijven stond vol met fouten. Spelling was niet Sander zijn ding, zullen we maar zeggen.
Ik vraag me af wat Sander dacht. Hij weet dat hij dyslectisch is en toch probeert hij een officieel schrijven te produceren. Gedoemd te mislukken.
En ik dacht aan nog iets anders.
Het internet ontwikkelt zich snel tot een podium voor criminaliteit. Stalking, oplichting, bedreiging, laster, smaad.
Criminelen weten de digitale snelweg te vinden,maar krijgen ook te maken met de bijzondere aard van het medium. Wat je ook doet, veel voetsporen blijven op het net lang zichtbaar.
Zo heeft een snel verzonnen leugen op het internet een schrikbarend lang geheugen. In tegenstelling tot de leugenaar…
Bovendien is een schrijfstijl ook een soort vingerafdruk. Zeker als je dyslectisch bent.
Ik heb wel eens een proef gedaan. Gewoon bijhouden wat iemand op het net achterlaat en later kijken of de geponeerde stellingen overeind blijven. De proef had een onthutsend resultaat.
Internet ontmaskert.
En het is nog makkelijk te bewijzen ook.