De gewelddadige dood van baby Noud

Het is 30 november 2020 als de meldkamer om 23.20 uur in de avond de een oproep krijgt. Een zeven weken oude baby reageert nergens meer op. Als het jongetje naar het ziekenhuis is gebracht wordt al snel duidelijk dat behandeling niet meer mogelijk is. Op de intensive care valt de volgende dag het vreselijke besluit: de beademing wordt gestopt. Baby Noud sterft. Maar wat is er voorgevallen? En wie is er verantwoordelijk voor zijn dood?

De dood van Noud is een enorme schok voor zijn moeder, maar na enige tijd komt daar een tweede schok bij. De vader van de baby wordt door het Openbaar Ministerie aangehouden en in detentie gezet. Op verdenking van het doden van zijn eigen zoon. Het letsel van Noud is namelijk verdacht en wijst op kindermishandeling.

De familie steunt de vader en zoekt wanhopig naar andere scenario’s. Is er wellicht sprake van een verwisseling van het lichaampje bij het Nederlands Forensisch Instituut? Of een medische oorzaak?

Dit kan toch niet waar zijn?

Maar er is geen sprake van verwisseling. Het onderzoek naar het lichaam van Noud brengt een aantal verdachte letsels aan het licht. Het kind heeft hersenbloedingen, wat oudere breuken aan de ribben en breukjes aan zijn benen. Drie verschillende deskundigen komen tot dezelfde conclusie: er is inwerkend geweld gepleegd op het kwetsbare lichaam van het kind. Mogelijk is zijn lichaampje door elkaar geschud. Als gevolg van dat geweld heeft het kind bloedingen opgelopen in de hersenen. Bloedingen die grofweg rond 12 uur voor het overlijden zouden zijn ontstaan.

Aangezien Noud rond 13.00 uur de volgende dag is overleden, zou dat grofweg passen bij het tijdspad rond zijn dood.

Ontkenning

Het verhaal van de vader is een verhaal van stelselmatige ontkenning. Op 30 november geeft hij de laatste voeding aan Noud voor de nacht aanbreekt. Maar Noud wil nauwelijks drinken.

‘We hebben die avond nog samen een foto gemaakt van Noud. Om 23.10 uur heb ik de fles gepakt en hem uit bed gehaald. Hij was gewoon om zich heen aan het kijken. Ik heb hem op mijn borst gezet en de fles aangeboden. Die nam hij eerst niet. Hij liet een harde scheet en ineens had ik een levenloos kindje in mijn handen. Ineens viel hij weg. Hij lag slap in mijn handen en maakte een raar geluid. Alsof hij zuurstofgebrek had. Ik kietelde hem onder zijn voeten, maar er kwam geen reactie. Zijn adem stokte en ik heb hem op de bank gelegd om mijn partner van boven te halen. Ze nam hem van mij over en begon met reanimeren. Ik heb 112 gebeld. Ik heb hem niets aangedaan’.

De rouwende ouders van Noud vinden eerst steun bij elkaar, de moeder raakt zelfs opnieuw zwanger.

Moeder: ‘Een relatie is gebaseerd op liefde en vertrouwen. Zonder vertrouwen is er geen liefde. Samen beslis je om een kind op de wereld te zetten. Omdat je weet dat je het een mooi leven kan geven’

Dat vertrouwen slaat echter om in een ongekende schok, zo blijkt als de moeder tijdens de strafzaak tegen haar ex-partner het woord tot hem richt.

‘Ik heb hem niet kunnen beschermen omdat ik dacht dat hij in goede handen was bij zijn vader. Ik vertrouwde je. Het kon toch niet zo zijn dat jij je eigen kind iets aan kon doen? Het Openbaar Ministerie opende mijn ogen. Jij mag leven met de gedachte dat je mijn zoon om het leven hebt gebracht. Als je zo’n stoere vent bent, geef dan gewoon antwoord op vragen. Ik heb hem negen maanden gedragen en mocht maar zeven weken voor hem zorgen. Zijn moeder blijf ik voor altijd’.

Horror

Als de oma van Noud spreekt, is de horror van alles bijna tastbaar. Ze spreekt liefdevol over haar eerste kleinzoon, dat prachtige jochie waar ze zo naar uit had gekeken en waar ze samen met haar partner zo kort van had genoten. Maar ze verhaalt ook over het moment dat Noud op 1 december 2020 van de beademing werd gehaald en ze afschuwelijke geluiden hoorde die ze nooit had willen horen.

‘En toen werd het stil’

Voor het Openbaar Ministerie begint dan de zoektocht naar betrouwbaar en overtuigend bewijs. Het is wel duidelijk dat baby Noud ernstig (hersen)letsel heeft opgelopen, maar wie heeft dat letsel toegebracht? Er zijn geen getuigen die iets hebben gezien en de vader blijft bij zijn ontkenning. Het Openbaar Ministerie moet een ingewikkelde puzzel gaan leggen.

Letsel

Het is niet zo gek dat het OM alles op alles zet om het aangetroffen letsel bij de baby goed in kaart te brengen. Maar liefst drie deskundigen buigen zich over de verwondingen en zij stellen allemaal vast dat het aangetroffen letsel aangebracht moet zijn door stevig inwerkend geweld van buitenaf. Slaan, stompen, op de grond gooien of hard schudden. Er ligt volgens de deskundigen geen medische oorzaak. Noud was niet ziek en had geen aanlegstoornis. In de hersenen bijvoorbeeld.

Wat het OM betreft moet het letsel leiden tot de conclusie dat de vader schuldig is. Kindermishandeling is een zeer reëel scenario. Het was de vader die het kind de fles gaf en merkte dat Noud ineens slap werd en levenloos in zijn handen lag. Met andere woorden: de gevolgen van het toegebrachte letsel traden in toen hij het kind in de handen had en de moeder nog boven was. Hij moet dus de dader zijn en daarvoor negen jaren celstraf krijgen.

Scenario

De raadsman van de vader heeft echter een ander scenario. Kort na de dood van Noud verklaart de moeder namelijk tegenover een verloskundige dat ze Noud in een reflex door elkaar heeft geschud toen ze hem die avond overnam van haar partner. Een verklaring die ze later weer afzwakt tot ‘licht aanschudden’. De moeder zou volgens de advocaat de kleding van de baby ook ‘niet zachtzinnig’ uit hebben getrokken.

Daar komt bij dat tijdens de reanimatie van Noud er melk moest worden weggezogen uit zijn mond. De advocaat sluit dan ook niet uit dat Noud mogelijk onwel werd door de voeding en pas het fatale letsel opliep toen de moeder hem zonder boze opzet door elkaar schudde. Er zitten verder geen aanwijzingen in het dossier dat de vader slecht voor zijn kind was. Hij vond het in het begin zelfs moeilijk om Noud te verzorgen omdat hij zo kwetsbaar was. Zo voorzichtig was hij.

Er zijn rechtszaken waarbij het meteen klip en klaar duidelijk is wie wat heeft gedaan. In dit geval is dat niet zo. Als de vader zijn kind heeft gedood, wat was dan zijn motief? Zou het kunnen dat de moeder in paniek handelde, probeerde om het kind weer bij te brengen en daardoor verantwoordelijk was voor het letsel? Of medeverantwoordelijk?

De rechtbank zal uiteindelijk moeten beslissen of het bewijs tegen de vader overtuigend is. En dat zullen ze op 13 januari doen.

Ik denk het wel vaker, maar nu helemaal: ik zou niet graag in hun schoenen willen staan. Het bewijs werkt in het nadeel van de vader, maar kun je in overtuiging zeggen dat er geen ander scenario is?

Waardeer dit artikel!!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

Mijn gekozen donatie € -
Delen