Korpschef Oscar Dros (regiopolitie Groningen) reageert vandaag in het Dagblad van het Noorden op een artikel dat ik eerder deze week schreef voor de krant.
Het artikel ging over de schadevergoedingen die agenten indienen als ze gewond raken tijdens hun werk. De politie accepteert geen enkele schade en wil dan ook in principe altijd geld zien van de dader.
Het Openbaar Ministerie denkt daar echter iets genuanceerder over en meent dat agenten nu eenmaal een bepaald beroepsrisico lopen. Als ze zelf overgaan tot een arrestatie en daarbij gewond raken, kunnen ze niet altijd geld claimen van een verdachte. Justitie noemt dat een aanvaardbaar beroepsrisico.
Korpschef Dros stelt in zijn ingezonden brief bepaald ongelukkig te zijn met mijn artikel. Hij reageert omdat hij denkt dat uit het verhaal een verkeerd signaal begrepen kan worden.
De politiechef vreest dat mensen wellicht gaan denken dat geweld tegen agenten nu eenmaal valt onder het beroepsrisico en dat we geweld tegen de politie dus maar moeten accepteren.
Het is niet mijn gewoonte om te reageren op een verondersteld beeld. Ik vind dat je als journalist genuanceerd moet opschrijven hoe het zit, maar ik vind ook dat de journalist niet verantwoordelijk is voor een verkeerde interpretatie van zijn werk.
De korpschef stelt terecht vast dat geweld tegen agenten nooit te accepteren is. Hij reageert alleen op een artikel waar dat strikt genomen ook helemaal niet naar voren komt.
Het artikel in de krant gaat louter over de juridische gevolgen van letsel, opgelopen tijdens het werk als agent en neemt zelfs nadrukkelijk als startpunt de rechtszaken tegen de verdachten van dergelijk geweld. Er lijkt mij geen sprake van acceptatie als je de daders van geweld voor een rechtbank brengt.
Agenten zijn geen bouwvakkers. Ze worden opgeleid om gepast geweld te gebruiken. Sterker nog: ze hebben nadrukkelijk een geweldsmonopolie en lopen met verschillende wapens in de openbare ruimte om de orde te handhaven.
Soms betekent dit dat er geweld moet worden gebruikt en daarbij kan het er stevig aan toe gaan. Een agent die tijdens een dergelijke arrestatie op zijn pols valt en deze verstuikt, heeft letsel en claimt schade.
Daar kun je verschillend over denken.
Maar justitie stelt dat dit een brug te ver is. In het werk van de agent ligt een bepaald risico besloten. Agenten trainen op het omgaan met geweld. Beroepsrisico.
En dat risico kun je niet zomaar altijd afwentelen op de arrestant.
Ik snap Dros wel. Hij ageert tegen beeldvorming en wil niet hebben dat agenten vogelvrij zijn op straat.
Ik begrijp hem, maar ik denk ook dat hij in dit geval twee zaken door elkaar haalt. Er is namelijk niemand die beweert dat agenten geweld moeten accepteren.
Het indienen van een schadevergoeding voor een zelf te nemen beroepsrisico is simpel een heel ander verhaal.
De brief van de korpschef:
| Politie | |
| Reactie korpschef Oscar Dros Regiopolitie Groningen n.a.v. artikel in het Dagblad van het Noorden dd. 25.08 ‘Justitie: Letsel agenten aanvaardbaar beroepsrisico’.Vooropgesteld, ieder politiemedewerker dient te beschikken over een gezond incasseringsvermogen.Daar is hij op geselecteerd, daar wordt hij toe opgeleid en getraind. Wie niet tegen een stootje kan moet niet bij de politie komen werken. Helaas zijn er de afgelopen jaren ook in het Groningse tientallen incidenten geweest waarbij collega’s zijn geconfronteerd met gedrag van burgers, in woord en gebaar, die voor mij niet vallen in de categorie ‘dit hoort nu eenmaal bij het vak’. Ernstige bedreigingen, slaan, schoppen en spuwen, het hele repertoire komt langs. Ik heb hier een heldere opvatting over, dit gedrag jegens politiemensen is onaanvaardbaar. Het is niet normaal, het is niet aanvaardbaar, zo gaat men niet om met politiemensen. Wie over de schreef gaat tegen de politie mag (moet) een passende reactie verwachten van de overheid.Ik weet dat de Hoofdofficier van Justitie hier niet anders over denkt.Tegen deze achtergrond was ik bepaald ongelukkig met het artikel in het DvhN dd 25.08met de kop: ‘Justitie: Letsel agenten aanvaardbaar beroepsrisico’.Agenten die tijdens een normale arrestatie gewond raken kunnen hiervoor geen schadevergoeding claimen. Het letsel moet gezien worden als een aanvaardbaar beroepsrisico’. Aldus de openingszin in het artikel waarin Chris Klomp het standpunt van het Openbaar Ministerie over geweldgebruik tegen de politie belicht. Dit naar aanleiding van een rechtszaak waarin een medewerker van Regiopolitie Groningen een schadeclaim had ingediend voor letsel dat hem was toegebracht door een verdachte.Ik reageer op het artikel, omdat ik vrees dat hier het verkeerde signaal uit begrepen kan worden. Als zou geweld tegen de politie een ‘aanvaardbaar beroepsrisico’ zijn. Hoe genuanceerd de juridische afwegingen bij de rechtszaak ook geweest mogen zijn, dit kan en mag de boodschap niet zijn naar de samenleving en zéker niet naar mijn collega’s.Deze collega’s verdienen steun bij het uitbannen van dit maatschappelijke verschijnsel. Gelukkig bestaat in de driehoek van Burgemeester, Hoofd Officier en Korpschef in Groningen geen enkel misverstand: Geweld tegen de politie is NOOIT aanvaardbaar. |