Voormalig raadsheer Wicher Wedzinga uit Groningen is weer in het nieuws.
Het Hof in Arnhem veroordeelde hem vandaag tot een werkstraf van 200 uur, waarvan 100 uur voorwaardelijk. Plus een geheel voorwaardelijke boete van 2500 euro.
De kwalificaties liegen er niet om voor een oud-magistraat die meent dat de geloofwaardigheid van de rechtstaat aan slijtage onderhevig is.
Oplichting, (poging tot) afdreiging en schending van het ambtsgeheim.
Het verhaal van Wedzinga is een bijzonder verhaal en ik heb dat verhaal op onderdelen van dichtbij mee kunnen maken. Door te praten met mensen die nauw betrokken zijn geweest bij de val van de raadsheer, heb ik inmiddels een aardig beeld gekregen van de bizarre levensloop van de rammende rechter, zoals hij zichzelf ooit in een uitgebreid epistel omschreef op Geenstijl.nl.
Wedzinga zag in relatief korte tijd zijn leven in elkaar donderen. Hij overleefde in 2001 nog de gang van zijn toenmalige echtgenote naar de politie. Zij verhaalde over een mishandeling, maar tot een aanklacht kwam het uiteindelijk niet.
Later gaat het wel mis als een Oekraïense vriendin hetzelfde traject gaat voor een poging doodslag en een poging verkrachting.
Een ontslag is onvermijdelijk.
Maar de magistraat, naar eigen zeggen manisch depressief, is er de man niet naar om als een slachtoffer in de hoek te zitten. Hij kiest de aanval en doet dat door de politie in een brief nadrukkelijk te verzoeken de aangifte van zijn vriendin in de papierversnipperaar te gooien. Geloofwaardigheid of niet.
Later door zijn eigen versie van het verhaal bij NOVA uit de doeken te doen.
En nog veel later door op zijn weblog fel van leer te trekken tegen jan en alleman of door opmerkelijke e-mails te sturen aan de dan al snel radicaliserende klokkenluider Micha Kat. Het achtergelaten internetspoor van de gevallen raadsheer toont een beeld van een man die – gedreven door de omstandigheden – probeert te redden wat er te redden valt.
Tussen alle ellende door verslechtert zijn financiële situatie. Zijn huis met topzware hypotheek gaat gedwongen in de verkoop tijdens een veiling in het Postiljon hotel in Haren. Om snel geld te maken zoekt Wedzinga zijn heil bij een op te richten advies- annex advocatenbureau. Een mooi pand aan een nog mooiere singel en een ronkende website moeten de schijn van legaliteit wekken.
Mensen die de hulp van Wedzinga inschakelen, denken dan ook met een echte advocaat van doen te hebben. Pas als de zittingsdatum naderbij komt, merken ze dat de gevallen en buitensporig declarerende raadsheer hen helemaal niet bij mag staan daar waar het telt. In de rechtszaal.
Het besef komt te laat, de duizenden euro’s van de bijzondere adviseur zijn dan al weg.
Later trekt Wedzinga de stoute schoenen aan en maakt hij op zijn eigen weblog verbaal gehakt van de legale advocatuur in Nederland.
Maar Wedzinga doet meer rare dingen. In een voicemal vertelt hij een van zijn slachtoffers dat hij 40.000 euro wil. Hij laat het slachtoffer fijntjes weten dat hij dingen van hem weet (zwart geld/witwassen/een deal met justitie) en voegt daar aan toe dat het gaat om de toekomst van jou, je bedrijf en je fysieke zelfbehoud.
Het levert hem een veroordeling op voor afdreiging. Het Hof is duidelijk:
Dat neemt niet weg dat verdachte gedurende langere tijd met voorbijgaan aan andermans te respecteren belangen en met een ernstige overschrijding van juridische en maatschappelijke grenzen zijn eigen belang en vermeend gerechtvaardigde doelen is blijven nastreven. In de mentale toestand waarin hij zich destijds bevond is verdachtes blikveld kennelijk dusdanig vernauwd geraakt, dat hij niet meer tot relativering en herbezinning in staat is geweest. Het hof acht aannemelijk dat de door de deskundige geconstateerde (mate van) depressiviteit en persoonlijkheidsstoornis hier mede debet aan is geweest.
Valse hoedanigheden blijken overigens vaker voor te komen bij de gevallen magistraat. Dat is duidelijk als Wedzinga zich nadrukkelijk als advocaat profileert, terwijl hij dat niet is. Hij zet een advertentie in de Gouden Gids onder Advocaten en Advocatenkantoren en stelt in een e-mail ronduit dat hij een advocatenkantoor begonnnen is. Op de landelijke televisie zegt hij zelfs met topadvocaat Plasman samen te werken. Een onthulling die Plasman zichtbaar in verlegenheid brengt als NOVA hem met die opmerking confronteert.
Voor het onterecht voeren van de titel advocaat moet hij dit jaar nog terechtstaan bij de rechtbank in Groningen.
Maar er is meer. Wat te denken van het opmerkelijke filmpje op Youtube, waarin we de gevallen raadsheer zij aan zij zien staan met de beruchte Steven Brown (drugsbaron in spijkerbroek) tijdens de presentatie van diens boek.
Zo zit je hoog en droog op een zetel bij het Hof.
En zo sta je tussen de boefjes in een donkere kroeg.
Het kan verkeren.