Een recent rapport bevestigt weer eens dat de meeste asielzoekers geen misdrijven plegen. Maar liefst 97,3% kwam in 2022 niet in aanraking met de politie. We hoeven niet blij te worden van die 2,7% die in de fout gaat, maar het staat in schril contrast met de radicaal-rechtse misvatting dat Nederland massaal geweld, ellende en seksueel misbruik ‘importeert’.
Vooropgesteld: misdaadcijfers zijn lastig. Er is een ‘dark number’ (misdrijven die niet aan het licht komen) en registratie in systemen kan vertekenen. Zo werd ooit een overval op een kroeg waarbij zeven bezoekers hun portemonnee in moesten leveren, in de boeken gezet als zeven overvallen…
Lieverdjes
Ik ga hier zeker ook niet beweren dat asielzoekers allemaal lieverdjes zijn. Mensen in Ter Apel bijvoorbeeld hebben oprecht last van asielzoekers die uit stelen gaan. Ook onder asielzoekers zitten mensen die slechte dingen doen. Door de jaren heen is dit percentage gedaald van 6,5% naar rond de 2 procent. Onder de reguliere bevolking is dit rond de 1%, maar die vergelijking – zoals ik later aan zal geven – is niet eerlijk.
Punt is dat steeds meer mensen menen dat Nederland zwaar gebukt gaat onder immigratie (en dat mag je vinden), maar daarbij meteen maar de gehele groep asielzoekers over één kam scheren. Ophitsers als Geert Wilders (PVV) en Raisa Klagenstijn roeptoeteren regelmatig dat ‘de elite’ verkrachters en moordenaars binnenlaat. Volgens Klagenstijn zelfs met ‘dagelijkse slachtpartijen’ tot gevolg. Ze zetten hun woorden kracht bij met incidenten die breeduit in de media opduiken.
Rapport
Laten we dan maar eens kijken naar een onlangs verschenen rapport van het Wetenschappelijk Onderzoek en Documentatiecentrum (WODC). Het rapport (met cijfers over de opvang in vijf jaren) gaat voor een deel over de 83.000 asielzoekers die in 2022 in asielcentra zaten. Afgaande op politieregistraties (die dus niet een compleet beeld geven, maar wel een indicatie) blijkt dat 2,7% van die totale groep geregistreerd staat als verdachte van een misdrijf.
Dat is 1% van alle unieke geregistreerde verdachten in Nederland in dat jaar. Misdrijven klinkt heftig, maar het gaat in 77% procent om vermogensdelicten. Voornamelijk (winkel)diefstal. De cijfers rond criminele asielzoekers kennen door de jaren heen een neerwaartse trend: in 2005 ging het om 6,5%, in 2010 om 5% en in 2015 om 2,2%.
Opvallend genoeg koppen traditionele media (zoals AD) liever met ‘meer incidenten asielopvang’. Opmerkelijk, want de recente stijging in de cijfers is het logische gevolg van een groter aantal asielzoekers. Alsof je als je als krant stelt dat de rijen bij de Efteling langer worden zonder te vermelden dat het pretpark veel meer bezoekers trekt.
Seksueel misbruik
Het is vanuit radicaal-rechts een veelgehoord ‘argument’. De ‘elite’ zou verkrachters Nederland binnenhalen. ‘Testosteronbommen’ (volgens Wilders). Uit de cijfers van dit specifieke rapport van het WODC valt dat echter niet te halen. Op 83.000 bewoners van azc’s werden 85 gevallen van ‘seksueel misbruik’ gemeld in twaalf maanden tijd. Dat is dus 0,1 procent van de gehele groep. Het is lastig vergelijken, maar volgens Amnesty International worden jaarlijks 100.000 Nederlanders slachtoffer van een vorm van seksueel geweld. Dat zou op de totale bevolking uitkomen op 0,5% aan daders.
Geweld
Als we de makelaars in angst moeten geloven, dan importeert Nederland agressie. Ook dit blijkt niet uit de cijfers van het WODC-rapport. Het aandeel geregistreerde verdachten van geweldsmisdrijven is als onderdeel van alle misdrijven onder de groep asielzoekers 11%, terwijl de reguliere Nederlandse bevolking hier 19% scoort op het totaal aan geregistreerde misdaad.
Levensdelicten
Zijn asielzoekers dan gewelddadige testosteronbommen die op grote schaal (‘dagelijkse slachtpartijen’) moord en doodslag plegen? Ook al niet. In de cijfers komen we tegen dat er 45 keer sprake was van een ‘levensdelict’ (moord, doodslag). In 98% van de gevallen gaat het echter om een poging.
‘Moordende asielzoekers’ kwamen al eens eerder in het nieuws. In 2018 ronkten de koppen in de vaderlandse media over 31 moorden en doodslagen. Een derde van alle moorden werd gepleegd door asielzoekers! In werkelijkheid bleek het te gaan om 31 registraties van 25 unieke zaken, waarbij het in 21 gevallen ging om een poging en er slechts sprake was van één voltooid delict. Ik zocht toen zelf uit welk voltooid delict dat was en dat bleek om zelfverdediging te gaan.
In dat jaar waren er dus letterlijk nul moorden gepleegd door asielzoekers.
Problemen
Toen ik enkele cijfers uit het WODC-rapport op sociale media zette, bleken de reacties voorspelbaar. Velen vonden dat zelfs één incident te veel was. En dat is ook zo, maar we leven niet in een ideale wereld. Mensen doen slechte dingen. Vorig jaar registreerde de politie bijna 800.000 in Nederland gepleegde misdrijven. Het totaal aan verdachten komt op bijna 160.000. Bijna 1% van de Nederlandse bevolking werd geregistreerd als verdachte. Voor de groep asielzoekers ligt dat dus hoger: op 2,7%.
Vergelijken
Hierbij moet echter wel gezegd worden dat vergelijken oneerlijk is. De groep asielzoekers bestaat vaker uit jonge alleenstaande mannen (waarvan een deel procedureel kansloze veiligelanders) dan de algehele beroepsbevolking. Je vergelijkt dus appels met peren. Criminaliteit is vooral het domein van jonge, stedelijke mannen met weinig opleiding, vaak werkloos, onderdeel van een straatcultuur en belabberde sociaaleconomische omstandigheden.
Ook met deze dynamiek hield het WODC eerder al rekening in het rapport ‘Van perceptie naar feit’. In de peiljaren 2005, 2010 en 2015 bleek dat asielzoekers gemiddeld minder vaak verdacht te zijn van criminaliteit dan reguliere Nederlandse ingezetenen met dezelfde demografische kenmerken en een vergelijkbare inkomenspositie als de asielzoekers.
Berekening
We kunnen met een eenvoudige berekening inzichtelijk maken hoe de cijfers liggen als je grofweg dezelfde groepen vergelijkt. De groep criminele asielzoekers bestaat voor 97% uit mannen, een groot deel relatief jong. Het is dan ook fair om jonge mannen met jonge mannen te vergelijken. Nederland telt ongeveer 18 miljoen inwoners, waarvan 8.8 miljoen man.
Als we het heel grof nemen, dan moeten daar nog 1.8 miljoen mannen van 65 jaar en ouder af en rond de 2 miljoen kinderen tot 12 jaar. Dan kom je uit op ongeveer vijf miljoen ‘jonge’ mannen. In 2022 werden 160.000 Nederlanders verdacht van een strafbaar feit, ook in die groep voeren jonge mannen de boventoon.
Op die vijf miljoen is dat een percentage van 3,2%.
Zoals al gezegd: onder de groep asielzoekers is het 2,7%. Ik heb de exacte (inkomens)gegevens niet, maar als je dan nog verder zou vergelijken met jonge mannen met weinig inkomen, slechte sociaaleconomische omstandigheden (net zoals de asielzoekersgroep), dan loopt het verschil nog verder op. Volgens het WODC resulteert dit in alle peiljaren in een hoger criminaliteitspercentage onder de Nederlandse bevolking dan onder asielzoekers.
Naïef
Het zou buitengewoon naïef zijn om te stellen dat de opvang van asielzoekers in Nederland geen problemen kent. Die problemen zijn er en je moet ze benoemen. Maar dat is iets anders dan de hele groep wegzetten als gewelddadig en moordlustig tuig dat zo snel mogelijk over de grens moet worden gedumpt. De cijfers uit het WODC-rapport geven aan dat een kleine minderheid opduikt in de politiesystemen en dan ook nog eens voornamelijk voor diefstal.
Je kunt prima beredeneren dat mensen die hier worden opgevangen een grotere verantwoordelijkheid hebben om zich te gedragen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je bij binnenkomst de mensen eruit kunt filteren die zich gaan misdragen. Het is niet dat het op hun voorhoofd geschreven staat.
Lamlendigheid
Daar komt ook nog eens bij dat asielzoekers maandenlang (soms jarenlang) zonder veel afleiding bij elkaar worden gepropt en beperkt mogen werken. Een deel van de asielzoekers kampt met oorlogstrauma’s. Alleen al de lamlendigheid van het leven in een asielzoekerscentrum kan zich uiten in overlast, zoals lamlendigheid bij Nederlandse hangjongeren dat ook doet.
Het is geen excuus, maar iemand met een beetje inlevingsvermogen begrijpt dat je het leven als asielzoeker niet kunt vergelijken met Nederlanders die iedere dag met hun broodtrommeltje onder de snelbinders naar kantoor fietsen en om twaalf minuten over vijf fluitend terugkeren naar de gestampte pot van moeder de vrouw.
Asielzoekers die misdrijven plegen is niet iets wat we moeten accepteren, maar we kunnen de overgrote meerderheid die zich gedraagt ook niet categorisch weigeren omdat een kleine minderheid het verpest.
We gooien de PVV ook niet uit de Tweede Kamer omdat een reeks Kamerleden in opspraak kwam, en zelfs waren veroordeeld (onder meer wegens wapenbezit en ontucht). Of omdat er meerdere keren aangifte werd gedaan van bedreiging en seksueel misbruik tegen Kamerlid Dion Graus.
Een debat over problemen met asielzoekers is altijd goed, maar doe dat dan wel feitelijk en in de juiste verhoudingen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.