De schaduwzijde van #metoo

Ik ben niet meteen onverdeeld fan van de campagne #metoo. Althans, met de manier waarop sommige mensen die campagne invullen. Met name omdat de onschuldpresumptie in het gevaar kan komen.

Wat mijn gedachten betreft:

Ik hoorde een persoon laatst min of meer opperen dat ze een slachtoffer van een zedenmisdrijf altijd wenst te geloven. Omdat dat een ‘morele kwestie is’.

Kun je best vinden.

Maar wat als ik bijvoorbeeld ineens (na vijftien jaar) aangifte zou doen tegen die persoon wegens seksueel misbruik? Omdat ik achteraf een samenzijn toch anders ervaren heb? Zou die persoon mij dan ook automatisch geloven? In verband met die ‘morele kwestie’?

Begrijp mij goed. Dit is volstrekt hypothetisch allemaal. Een experiment met je gedachten. Niet gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen.

Maar toch. Ik vind het wel een boeiende gedachtentrein. Tot hoe ver kun je loyaal en strijdbaar zijn met anderen als je die ‘harde regel van geloven’ meteen zou verlaten als het over jezelf gaat?

En:

Er bestaat al tijden de mogelijkheid om bij aangifte van een zedendelict bedenktijd te krijgen. Maximaal twee weken. Wil je wel echt aangifte doen? Ben je je bewust van de gevolgen omdat de verdachte vaak een bekende is?

Sommige aangevers zien inderdaad af van aangifte. Omdat het door opa gepleegde misbruik wellicht te belastend is voor oma, bijvoorbeeld. Of omdat andere persoonlijke problemen voorrang verdienen.

Die ‘afkoelperiode’ werd recent in de media ter discussie gesteld. Het zou onnodig belastend zijn voor de aangever en het beweerdelijke slachtoffer schofferen.

Laat een van de redenen van die bedenktijd nou ook zijn dat de politie ook een poging wil wagen om valse aangiftes preventief aan te pakken. Het kan namelijk best zijn dat een vrouw uit valse motieven een aangifte doet. Echtscheidingen doen dingen met mensen bijvoorbeeld. Een afkoelperiode zou iemand in theorie tot bedaren kunnen brengen.

Dan kun je natuurlijk de discussie starten of mensen wel een valse aangifte doen van een zedendelict. Tsja, in de VS gaat het om ongeveer 12% van de zedendelicten. Er zijn deskundigen die de situatie in Nederland schatten op tussen de 10 en 20%.

Ik vind dat best veel, zelfs als het maar 1% zou zijn, zou ik toch wensen dat we een instrument hebben om iets van bestrijding mogelijk te kunnen maken.

Het zijn maar wat gedachten. Doe er mee wat u wenst. Of niet, dat mag ook.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *