De vervolging van Joris Demmink begint meer en meer op een circus te lijken. Een circus waarbij tegenstanders luid op de trom slaan bij weer een ‘nieuwe’ ontwikkeling. De tijd van feiten en bewijs lijkt achter ons te liggen.
Zo was er ineens een getuige die claimt door Demmink misbruikt te zijn. In 1988. Het is nu 2014.
‘Ik weet honderd procent zeker dat ik voor mijn gevoel twee keer bij Joris Demmink in de auto heb gezeten. Hij zat in een donkere wagen met chauffeur. Ik zei: ik ben Bart. Hij zei: ik ben Joris. Toen begon hij aan mij te zitten. Hij wilde seks. Ik kreeg 250 gulden, een paars briefje. Hij had een donker pak, donker haar en was normaal groot’
De getuige denkt zeker te weten dat het om Joris Demmink ging:
‘Ik kwam er achter in 2003, toen ik een artikel in de Panorama las.Ik weet niet of Demmink in dat stuk genoemd werd. Misschien stond er een foto bij met een balkje voor zijn ogen. Dat kan ik me niet meer herinneren’
De getuige zegt dus voor 100% zeker te weten dat hij voor zijn gevoel bij Demmink in de auto zat. In 1988. Nu ruim 25 jaar later.
Advocaten in rechtszalen maken regelmaat gehakt van het menselijk geheugen. En terecht. De meeste mensen weten van een paar dagen geleden al niet meer wat ze hebben gegeten en hoe laat ze de maaltijd tot zich namen. Het is niet zo raar dat een getuige een aantal zaken niet meer weet.
De vraag is echter wat een rechter met een dergelijke verklaring moet. Zedenzaken zijn altijd lastig. Niet zelden ligt er slechts een aangifte en een ontkennende verdachte. Die aangifte moet echter wel voldoende houvast bieden om tot een veroordeling te komen.
Heeft het slachtoffer na het misbruik iets gezegd tegen een derde? Was hij op dat moment aangeslagen? Zijn er andere feiten of omstandigheden die zijn verklaring geloofwaardig maken? Heeft de verdachte iets van een alibi? Een motief? Of heeft het slachtoffer juist een motief om iemand in een kwaad daglicht te stellen?
En zou het wellicht kunnen zijn dat een andere man in een donker pak verantwoordelijk is voor het misbruik?
Ik zeg niet dat Joris Demmink onschuldig is. Of schuldig. Ik weet het gewoon niet.
Wat ik wel weet is dat er meer nodig is dan een getuige die 25 jaar na dato nog een voornaam weet en 100% zeker ‘voor zijn gevoel’ door Demmink is misbruikt.