Zo rond deze feestelijke dagen is het verleidelijk om te denken dat het achter de voordeuren in Nederland allemaal maar een gelukzalige boel is. Flikkerende lampjes in versierde kerstbomen, glimmend verpakte cadeautjes en dampende gerechten op tafel. Maar achter die voordeuren zit soms ook een ander verhaal. Van langdurige doffe ellende, armoede en een getraumatiseerde zoon die zijn eigen vader uit het leven steekt.
Toen Erik werd geboren sprong zijn vader van trots bijna uit zijn vel. Het gevoel een zoon te hebben overspoelde hem met geluk. Helaas bleef dat niet zo. Erik werd ouder en begon, zoals kinderen dat nu eenmaal geneigd zijn om te doen, zijn vader tegen te spreken. En dat viel niet goed. De trots van de vader veranderde in een strijd. In een wereld waar Erik klein werd gehouden en bedreigd. Waar de aan drank verslaafde vader als een donderwolk boven het gezin hing.
De vaderlijke liefde die zo vanzelfsprekend en alomtegenwoordig zou moeten zijn, verdween. Wat de vader betreft had Erik maar nooit geboren moeten worden.
Armoede
Het dagelijkse leven van Erik en zijn ouders kun je gerust problematisch noemen. Mede door een voorliefde voor drank en sigaretten was er nooit genoeg geld voor eten en kleren. Familieleden sprongen zo goed en kwaad als ze konden bij en namen de jonge Erik regelmatig mee om bij hen thuis een hapje te eten. Het gezin zelf ging zwaar gebukt onder de armoede en de dagelijkse stress die dat met zich meebrengt.
Door een gebrek aan ouderlijke sturing begon Erik de verkeerde keuzes te maken. Hij kocht drugs om hier en daar wat te verkopen, zelfs aan zijn eigen vader en de buurman. In een poging om de ellende nog enigszins te ontvluchten, verdoofde hij zichzelf met minstens drie jointjes per dag.
De sfeer in het gezin was te snijden, er was sprake van huiselijk geweld en de moeder van Erik was niet in staat om de ban te breken. Ze wist heus wel dat haar man een klootzak was, maar hij was wel haar klootzak. Soms ging hij even elders wonen, maar steeds keerde hij terug. Als een verslaving waarvan de moeder ook wel wist dat het schadelijk was voor haar, maar waar ze toch niet zonder kon.
Messen
De angst van Erik voor zijn agressieve vader groeide. Tot het punt dat hij standaard op zijn kamer twee messen onder zijn kussen bewaarde. Erik was een iele jongen, zijn vader een potige man. In een gevecht zonder wapens zou Erik volstrekt kansloos zijn, dat wist hij maar al te goed. De omstandigheden voor een ´perfect´ storm waren geboren.
Op 20 juni kwam de storm gedurende de dag langzaam maar zeker tot ontwikkeling. De vader van Erik zou de volgende dag weer eens het gezin verlaten, om in een eigen woning te gaan wonen. Voor hij zou vertrekken wilde hij echter nog even met zijn vrouw ‘uitwaaien’ bij een meer in de buurt. Dat uitwaaien werd echter al snel ingeruild voor een bezoek aan een restaurant, waar de zucht naar drank het weer won van het verstand.
Muziek
Toen de moeder er zat van was en vertrok, bleef de vader achter. Met zijn trouwe ´vriend´ de drank als eenzaam gezelschap. Pas later in de avond kwam hij met een taxi weer terug en ging hij in de tuin zitten om muziek te draaien.
Vanaf dat moment start de laatste scène van zijn leven. Als de moeder het niet voor elkaar krijgt om de veel te luide muziek te stoppen, grijpt Erik in. Hij loopt naar de tuin, zet de geluidsbox uit en zet het apparaat in de bijkeuken. Een actie die de toorn van zijn vader wekt. Er ontstaat een worsteling, Erik rent naar boven en pakt in zijn kamer een mes. Als hij de trap weer af is gekomen, staat zijn vader hem op te wachten. Weer is er een worsteling, de vader gaat met zijn knie op de borstkas van Erik zitten, maar zakt even later dan toch in elkaar.
Bloed
Als de politie die avond meldingen krijgt van een geweldsincident, is meteen duidelijk dat het serieus is. Zo laat een beller de meldkamer weten dat de gang van de woning helemaal onder het bloed zit. Erg verwonderlijk is dat niet, want als agenten ter plaatse gaan constateren ze een diepe steekwond in de borstkas van de vader. Uit onderzoek zal later blijken dat de wond maar liefst vijftien centimeter diep is. Het mes van Erik is door een rib, een long en het hart gesneden. Zijn vader, een potige man die gewend was om met zijn spieren te werken, had geen schijn van kans.
Tijdens de rechtszaak tegen de dan 21-jarige Erik valt op hoe iel de jongen is. En dat terwijl hij volgens zijn raadsman in detentie toch al tien kilo aangekomen is. Met een snik in zijn stem vertelt Erik hoe hij zijn vader om het leven heeft gebracht. Door van zich af te zwaaien met het mes. Op de een of andere manier moet hij hem zo gestoken hebben, maar misschien is zijn vader ook wel op het mes gevallen. Erik weet nog dat het mes met veel moeite door de huid ging. Alsof de huid van zijn vader van rubber was.
Kalenderleeftijd
Deskundigen die Erik hebben onderzocht constateerden dat zijn ontwikkeling door alle problemen thuis achter is gebleven. Zijn kalenderleeftijd is ouder dan zijn echte leeftijd. Bovendien heeft hij door alle ellende tijdens zijn opvoeding een posttraumatische stressstoornis opgelopen. Erik is weliswaar op papier 21 jaar oud, maar door zijn gestoorde ontwikkeling eigenlijk nog maar een adolescent. Hij zou dan ook als zodanig bestraft moeten worden. Als een jongvolwassene.
Een officier van justitie draagt een zwarte jas en geen witte. En dus ging de aanklager akkoord met het oordeel van de witte jassen, de deskundigen. Hij kon dan ook niet anders dan de maximale jeugddetentie van twee jaren vragen. Wat de aanklager betreft was er geen sprake van zelfverdediging, Erik had een andere keuze kunnen maken. Op zijn kamer blijven en de politie bellen bijvoorbeeld.
De rechtbank zal op 18 januari uitspraak doen in de zaak.
Opgedoft
Het verhaal van Erik en zijn vader is niet een verhaal waar velen graag bij stilstaan. Zeker niet in dit tijdperk van de immer opgedofte werkelijkheid. Liever vergapen we ons aan op het oog succesvolle mensen die op Instagram en Facebook hun schijnbaar perfecte leventje met graagte etaleren.
Toch is het goed om te weten dat in Nederland kinderen opgroeien in gezinnen waar huiselijk geweld een vernietigende rol speelt. Zo naar schatting 119.000 kinderen worden jaarlijks slachtoffer van mishandeling. Maar liefst 300.000 kinderen groeien in Nederland op in armoede. Omstandigheden die meer dan eens zorgen voor de trieste verhalen achter voordeuren die we liever niet horen.
Maar dat wat je niet wil horen, blijft wel degelijk bestaan als we er als maatschappij niets aan doen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.