Deze week liet de rechtbank in Groningen na drie maanden voorarrest de 23-jarige Jeffrey K. vrij. K. sloeg eind februari in het uitgaansleven de 43-jarige Erik Venema uit het leven.
De vrijlating van K. zorgde voor enkele woedende reacties op internetfora.
Dus je kunt een moord plegen en dan kom je zomaar vrij? Mot ie er meteen maar een cadeautje bie ook?
Dat werk.
K. sloeg op 22 februari met een enkele kaakslag Erik ‘Cassie’ Venema uit het leven. Het dronken slachtoffer viel door de klap achterover op straat en lag erg lang zonder professionele hulp bloedend op de stoep. Ambulancepersoneel werd gehinderd door agressieve omstanders en deed daardoor niet wat het (achteraf) had moeten doen.
Het slachtoffer verloor uiteindelijk het leven door langdurig zuurstofgebrek.
Justitie verwijt K. een mishandeling, met de dood tot gevolg. Geen moord of doodslag. Ook justitie ziet wel in dat K. de dood van zijn slachtoffer niet heeft gewild. Het was een mishandeling met voor alle partijen een tragische afloop.
Maar er speelt nog iets anders.
Volgens K. moest hij wel slaan omdat het slachtoffer hem die nacht agressief benaderde en bovendien bij de keel greep. Getuigen bevestigen dit verhaal. Ondanks waarschuwingen en pogingen om weg te komen, bleef Venema hem vasthouden. Hij verdedigde zich met de kaakslag. Hij was bang.
Onzin?
K. werd in 2005 door een groepje Z-siders (harde kern voetbalsupporters FC Groningen) ongenadig in elkaar geslagen. Zo erg dat hij zelf dacht op dat moment dood te gaan.
Slachtoffer Venema droeg op 22 februari 2009 een FC Groningen sjaaltje en kwam uit een supporterskroeg…
Confrontatie, keel, boem, dood.
Jeffrey K. zat drie maanden in voorarrest in Ter Apel en mag nu van de rechtbank als vrij man wachten op zijn vonnis. Volgens de rechtbank is er geen kans op herhaling van het geweld en daarmee vervalt de enige grond waarop hij al die weken in de cel zat.
Maar wat betekent dit besluit van de rechtbank nu in de praktijk?
Volgens mij zijn er drie als redelijk te bestempelen scenario’s:
– de rechtbank ziet wel de mishandeling, maar koppelt deze niet aan de dood van het slachtoffer. Geen direct verband. In dit geval zou dat vrijspraak betekenen, omdat justitie de eenvoudige mishandeling an sich niet ten laste heeft gelegd..
– de rechtbank acht mishandeling bewezen, maar volgt de raadsvrouw en stelt dat er sprake is van noodweer (zelfverdediging). Het strafbare feit is dus bewezen, maar ontslag van alle rechtsvervolging (OVAR en geen vrijspraak!).
– de rechtbank meent dat drie maanden voorarrest wel voldoende is en legt die drie maanden als straf op. Plus een werkstraf.
Een vierde scenario is ook denkbaar. De rechtbank gaat mee in de eis van justitie en stuurt K. alsnog terug naar de cel.