Niet iedereen leeft zijn leven in een standaard gezinnetje. Vrouw en kinderen, een stationwagon en in een rustige Vinex-wijk.
Er zijn ook mannen die besluiten om samen met een andere man door het leven te gaan. Een oudere zorgzame man met een jonge bescherming zoekende vent. Gezellig onder hetzelfde dak.
Niets mis mee. Moet allemaal kunnen.
Het begint echter een beetje te kriebelen als er ineens ook jonge jongens opduiken in dit mannenhuis.
Jongens die in comfortabele stoelen alle aandacht opeisen en krijgen. En ook nog wel wat meer.
In Groningen staat zo’n huis. Dicht bij het centrum.
In het huis wonen Aart en Johan. Aart is al 72. Johan nog maar 56. Ze kennen elkaar al bijna 40 jaar.
Johan houdt van jonge jongens en Aart weet dat.
En toch komen er jonge jongens over de vloer. Kwetsbare jongens uit kwetsbare milieus. Jongens die door Aart en Johan liefdevol worden opgevangen. Omdat Johan een sociaal persoon is. Begaan met zijn medemens.
Zegt hij zelf.
De psychiater en de psycholoog hebben een iets ander beeld. Dat van een narcistische, theatrale, afhankelijke man met een gebrekkig sociaal inzicht.
Of ze homoseksueel zijn? Nee, zegt Aart stellig.
Johan is het wel, maar een relatie? Nee, hebben ze niet.
Maar justitie denkt wel beter te weten. Twee mannen die al zo lang samen wonen. Nooit een vrouw in de buurt. Maar wel jonge jongens. Die allerlei ontuchtige handelingen moesten ondergaan. En waarom reden de beide heren toch in de buurt van de Hoornseplas rond? Zou dat echt niets te maken hebben met de homo-ontmoetingsplaats daar?
Justitie is gekke henkie niet.
De woorden homoseksualiteit en pedoseksualiteit komen niet veelvuldig voor in het door de politie aangelegde strafdossier, maar ze fladderen op elke pagina tussen de regels in het rond.
Aart is weer een heel ander verhaal. Aart is vermogend en gebruikt zijn geld om jonge jongens te lokken. Zegt justitie. Hij geeft ze cadeautjes (race-auto/poes/hamster) en geld. Ook voor seks. Toen de politie de agenda van Aart in beslag nam, vonden ze allerlei bijzondere aantekeningen. Over jonge jongens die in de stad op de bus stonden te wachten, bijvoorbeeld.
Observaties.
Dat bracht justitie er vandaag toe om tijdens de rechtszaak stevig aan te zetten. Want volgens het OM waren deze twee mannen letterlijk op jacht naar jonge jongens. Als roofdieren. Niet geheel toevallig werden op een computer 300 films en 5000 foto’s gevonden. Van jongens met voorwerpen in openingen. Kinderporno.
Het OM eist dan ook gevangenisstraffen van netto tien en 18 maanden. Met een klein deel voorwaardelijk.
Voor Aart heeft het OM nog iets bijzonders bedacht. Aart mag zijn vermogen gebruiken om 25.000 euro in het Schadefonds Geweldsmisdrijven te storten. Opdat hij ook eens een keer iets goed doet met zijn geld, zo moet de officier gedacht hebben.
En ik zat steeds maar te denken.
Wat is dat toch steeds met homoseksuelen en jonge(re) jongens?