Ik heb er niet zo veel moeite mee om boeven zo nu en dan te laten lopen.
Alles beter dan een loopje nemen met onze rechtstaat.
Normaal gesproken kun je niet veroordeeld worden zonder bewijs. Dat is logisch.
Het is helaas ook een van de redenen waarom voorstanders van het inperken van onze privacy verregaande maatregelen tegen onze privacy rechtvaardigen.
Als je niets gedaan hebt, heb je immers niets te vrezen, zo redeneren zij.
Mensen die wat vaker de rechtbank bezoeken, vinden een dergelijke versimpeling van feiten vaak wat lachwekkend. Er is namelijk niet altijd zo veel nodig om wat te vrezen.
Neem nu Mo.
Er klopt een boel niet aan deze jongeman uit Groningen. Waarom heeft een jonge depothouder van een grote krant in Noord-Nederland 4100 euro aan contanten in huis, bijvoorbeeld? Of 39 gram cocaine en een gram heroine? Mo is een jonge man, maar knart wel rond in een BMW Cabrio.
Allemaal zaken waar je je wenkbrauwen bij kunt fronsen.
Maar heeft Mo ook met geweld een vrouw haar Audi TT afhandig gemaakt? We kunnen met zijn allen wel denken dat Mo daar best toe in staat is, maar voor die gedachte dien je juridisch geen stuiver te geven. Het gaat om het bewijs.
En justitie denkt dat bewijs te hebben gevonden. Vlak voor de roofoverval pikken bewakingcamera’s van een benzinestation beelden op van de donkere Mo met zijn blonde vriend en diens rode Honda Civic. Bij het tankstation staat ook de zilvergrijze Audi TT. De jongens hebben duidelijk interesse in de mooie auto.
Dan zien de camera’s de TT wegrijden naar rechts. De Civic gaat naar links. Even later zien we een rode Honda Civic terugkomen. In de rijrichting van de TT.
Enkele minuten later is de eigenaar van de TT haar auto kwijt. Ze krijgt naar eigen zeggen naast haar eigen huis klappen en ziet de boef even later wegrijden in haar auto. Een getuige omschrijft de dader. Een lange blonde jongen.
De politie heeft in eerste instantie weinig om op af te gaan. Dat wordt anders als de AVRO een duit in het zakje doet. In het programma Opsporing Verzocht laat de omroep beelden zien van het tankstation. Er zijn nogal wat mensen die Mo en zijn blonde vriend herkennen.
Even later treft de politie thuis bij de blonde vriend een TomTom aan met onder de knop Thuis het thuisadres van de bestolen vrouw.
Wat justitie betreft is het dan wel duidelijk. Mo is een van de daders. Hij was bij het tankstation. Zijn telefoon straalde een mast aan in de wijk van de beroving. De twee vrienden waren nogal actief aan de telefoon. En Mo reageerde helemaal niet op de uitzending van Opsporing Verzocht. Bovendien zegt een autohandelaar dat Mo hem ooit een motorblok aanbood van een Audi. Ook verdacht.
Voor de wet is dat allemaal wettig bewijs.
Maar ik zie slechts twee jongens bij een tankstation en een telefoon die aanstraalt op een mast in een wijk waar een van beide mannen woont. Mo ontkent ooit een motorblok aangeboden te hebben.
Dat is allemaal wettig bewijs tegen Mo. Maar waar is de overtuiging?
En wat te denken van het gekke smaakje dat aan het slachtoffer kleeft?
Het slachtoffer lijkt er allemaal niet minder van te zijn geworden. De verzekering keert bijna het volledige bedrag uit.
En de blonde man in het verhaal blijkt de zoon te zijn van de man waar het slachtoffer ooit een relatie mee had.
Een van de rechters laat ergens tijdens de zitting het woord ‘verzekeringskwestie’ vallen….