Ik schreef vorige week een verhaal over mijn eigen ‘ervaringen’ als ‘verdachte’ van seksueel misbruik. Een verhaal waarin naar voren komt hoe je ook als volstrekt onschuldige in een verkeerd daglicht kan komen te staan.
In de vele reacties op dat verhaal kwam ook wat kritiek naar voren. Had ik mijn fantasie niet teveel gebruikt? Zou het in werkelijkheid echt zo kunnen gaan?
Vandaag schoof ik aan in de rechtbank van Groningen en viel ik bijna van mijn persstoel. Ik hoorde een officier van justitie praten over douchen met kinderen en de seksuele lading die dat met zich mee bracht. En ik hoorde haar een zware straf eisen tegen een man die in theorie net zo goed mijn naam had kunnen dragen.
Gert is een eenvoudige man met een korte schoolcarrière. Leren was niets voor hem. Stratenmaker. Dat ging een stuk beter.
Toen Gert voor Karin koos, kreeg hij haar drie kinderen er gratis bij.
Jonge kinderen. Twee jaar oud. Vijf jaar oud. Kinderen die nog moeten worden gewassen. Die zalf nodig hebben als ze ergens pijn hebben. Die je moet leren hoe ze zichzelf moeten wassen. En die het af en toe prettig vinden om bij mamma en pappa in het grote bed te slapen.
En dat deed Gert. Naar eigen zeggen zonder enige seksuele bijbedoeling. Hij smeerde zalf als dat nodig was. Ook op plekken waar dat verdacht zou kunnen zijn. Wat moest hij anders? De huisarts droeg het hem op. En ontstekingen trekken zich niets aan van de menselijke moraal. En hoe leer je een kind zich overal goed te wassen? Door het voor te doen, toch? En wat is er eigenlijk zo raar aan een kusje op de kont als een kind daar pijn heeft?
Helaas voor Gert is het niet zo heel belangrijk wat hij vandaag zegt. Gert treft een officier van justitie die op oorlogspad is. Zij heeft in het strafdossier twee verklaringen van hele jonge kinderen. Over Gert die aan geslachtsdelen heeft gezeten. En die diep in haar is geweest.
Ik hoor haar praten en schrik. Van haar toon en argumentatie. Ze heeft het over ‘een geseksualiseerde manier van handelen in dit gezin’ en komt meteen met voorbeelden. Ze zegt op verwijtende toon dat deze man met de kinderen onder de douche ging en dat ze met zijn allen soms in een groot bed sliepen.
Er zou naar seksfilms zijn gekeken terwijl de kinderen in de buurt waren. En de ouders zouden seks hebben gehad terwijl de kinderen in de kamer sliepen.
Als de advocaat van Gert van zijn stoel komt, straalt de ergernis van hem af. Hij vertelt de rechtbank dat hij ook kleine meisjes heeft gehad. Twee dochters. Die ook ooit bij hem in bed hebben gelegen en waar hij ongetwijfeld toen ze klein waren mee onder de douche heeft gestaan. Kinderen die hij moest verzorgen toen ze van de huisarts kwamen met een rode vagina.
‘Ik heb dat allemaal gedaan en er was niets aan de hand. De officier knutselt het bewijs in elkaar. Ze weet dat een enkele verklaring van een slachtoffer nooit genoeg is voor de wet.’
Als de officier van de rechter de gelegenheid krijgt te reageren op de toch harde kritiek van de advocaat, zwijgt ze. Ze gaat niet in op de door de raadsman naar voren gebrachte onafhankelijke getuige die zegt dat een van de slachtoffers ‘fantasievol’ is. Een meisje met een kort geheugen. Ze zwijgt over het door de raadsman geopperde vermoeden van seksueel misbruik door derden. En over de turbulente belevingswereld van kinderen die bij de ouders worden weggehaald en naar pleeggezinnen gaan.
Ze zwijgt en blijft bij haar eis. Twee jaar celstraf.
Begrijp me goed. Ik ga hier niet zeggen dat Gert onschuldig is. Ik weet het niet. Seksfilms en kinderen. Ik vind het geen gelukkige combinatie.
Maar tijdens een rechtszaak draait het niet om de vraag of iemand het heeft gedaan. Het gaat om het objectieve bewijs voor die stelling. En dan schrik ik van het verhaal van justitie. Want wat als Gert gelijk heeft?
Misschien dat er mensen zijn die na het lezen van dit verhaal willen weten waar de moeder is van de misbruikte kinderen. Hoe voelt zij zich?
De moeder is op 15 februari 2009 in het huwelijksbootje gestapt.
Met Gert.
Wat toevallig….ben heel benieuwd.
Uiteindelijk ziet Chris Klomp de verziekte gedachtegang van het O.M. ook onder ogen.
Mijn complimenten Chris (en dat uit mijn mond) ben blij dat je het licht ook gezien hebt.
Pingback: Tweets that mention Een geseksualiseerd gezin « Rechtbankverslaggever -- Topsy.com
Was best geschrokken van je blog, zelf vader van 2 zonen. Herkenbaar dus opgelucht dat het verzonnen was. Wat nu …….
Zo, dat verzin je niet! Ben erg benieuwd Chris, ook hoe rechters in een soortgelijk verhaal oordelen (goed, het oordelen duurt nog 2 week, maar goed)
Wat een verhaal. Waar komt de aangifte weg? Of anders gezegd, de aanleiding naar het onderzoek?
Het objectieve bewijs is in deze zaak niet aanwezig, naast de verklaringen van de kinderen dan. Er is dus geen bewijs van het “likken, teelballetjes aanraken, diep in zitten”. Wel zware en erge beschuldigingen.
Maar waar komen die verklaringen dan weg?
Als er een reële verdenking is, waarom zou de OvJ het dan zo moeten dramatiseren? Zou een gezin uit elkaar scheuren een betere uitkomst hebben dan een mogelijk misbruik?
@gerrit: de vraag is natuurlijk wat een reele verdenking is. Kun je louter en alleen afgaan op de verklaring van hele jonge kinderen?
Pingback: Chris Klomp : Een geseksualiseerd gezin |
@Chris
Voor deze draad pas ik.
Hier komt dat alles fout willen uitleggen door politie en OvJ zo vreselijk dichtbij.
Vertrapt worden omdat je en kind hebt geholpen. Omdat je normaal deed wat normaal was. EN IK ZOU HET WEER DOEN!!!!
Maar dit zeer verdwijnt echt nooit meer.
Ik denk dat er een punt is waar ik om mezelf moet denken. Dit is zo’n punt. I’m sorry
Het is de taak van de OvJ om verdachten aan te brengen die veroordeeld moeten gaan worden en dat brengt met zich mee dat ze de verdachte in een setting moeten plaatsen die niet erg verenigbaar is met waarheidsvinding.
En dan is er ook nog het belang van de verdachte waar de OvJ ook rekening mee moet houden.
Zo gezien zit de OvJ met regelmaat in drie verschillende en soms conflicterende rollen.
Goed geschreven en ingeleefd.
Ik hoop dat je kennis op dit gebied ooit algemene kennis gaat worden. Blijf erover schrijven!
Owshit ik klikte op ’thumbs-up’ om je verhaal een opsteker te geven maar ik ben bang dat ik iets niet goed heb begrepen omdat dat duimpje bij mijn post staat.
’t Was niet mijn bedoeling om mezelf de hemel in te prijzen..
@Henk
Iz nie erg joh, Draggie snab er ook nooit wat van met die tellerstandjes bij wordpress.
Soms vlieg je er zo rakelings langs, doen ze toch “rrrrt”
Wilde je dat minnetje geven om je fout goed te maken.
En dan zie je maar weer wat er met positieve gedachten gebeurt…
Rondje plegzusterbloedranja voor iedereen Chris, van het huis….
Ik zie dat ik een schrijffout gemaakt heb. In de openingszin van mijn bovenste post moet er niet het woord ‘erg’ staan maar ‘altijd’. Zodat de zin gaat luiden:
Het is de taak van de OvJ om verdachten aan te brengen die veroordeeld moeten gaan worden en dat brengt met zich mee dat ze de verdachte in een setting moeten plaatsen die niet altijd verenigbaar is met waarheidsvinding.
De officier wil dat de verdachte twee jaar gaat zitten, maar neemt niet de moeite om in te gaan op de gemotiveerde betwisting door de raadsman? Ik vind het niet alleen onfatsoenlijk jegens de raadsman en verdachte, maar ook een aanwijzing dat haar onderbouwing niet zo sterk is.
Ik zou wel eens willen dat de strafrechter het debat in de zittingszaal meer stimuleert en gevolgen verbindt aan een slecht doortimmerd re- of dupliek. Je moet voor de aardigheid eens de transcripten van de zittingen bij het US Supreme Court eens lezen. Dat is andere koek. http://www.supremecourt.gov/oral_arguments/argument_transcripts.aspx