Ik heb inmiddels geschreven over een strenge officier (niets van gehoord) en een boze officier (verzoeningsgeprek volgt).
Nu is het tijd voor een verhaal over een redelijke officier.
Vorige week volgde ik een ruim twee uur durende rechstzaak over smaad, belediging en bedreiging.
Het ging, geloof het of niet, over seks met een ezel.
De officier in kwestie haalde alles uit de kast. Hield een heel betoog over de wet.
Ineens zomaar op een late vrijdagmiddag een klein hoorcollege over smaad. Leuk om te horen.
Leerzaam ook.
Daarna mocht de advocaat vrij uitgebreid zijn kant van het verhaal ten gehore brengen.
Helemaal aan het einde van de rechtszaak stipte de raadsman nog een klein puntje aan.
Of het de rechter en de officier op was gevallen dat de datum van het strafbare feit op de dagvaarding niet juist was?
Justitie zat er ongeveer een maandje naast.
Het was de officier nog niet zo opgevallen, maar inderdaad. Die datum klopte niet.
In zo’n geval staat het de officier vrij om de fout ter plekke te herstellen.
Kwestie van een met de hand geschreven ‘VRA’tje’ (sorry voor het inside legergrapje – het blauwe uniform van de Koninklijke Luchtmacht stond me enkele jaren best goed)
Gebeurt wekelijks.
Officier Fred Janssens koos er echter bewust voor om de fout niet te herstellen, uiteraard wetende dat dit een vrijspraak op zou kunnen leveren.
De motivering van de officier vond ik zeer redelijk.
Hij zei: justitie heeft een fout gemaakt en de advocaat heeft de fout ontdekt. Dan is het niet aan justitie om ‘gebruik’ te maken van de scherpte van de advocaat.
Dan moet justitie maar verantwoordelijkheid nemen voor die fout.
Ik vind dat een te prijzen houding.
Ook al leverde het een op zich onbevredigende vrijspraak op.