Een valse aangifte

Geplaatst op door

 UPDATE!

UPDATE II

Dit is waarschijnlijk aan alle kanten een bizar verhaal.

Met als startdatum 20 december 2004. Een paar dagen voor kerst. Met recht een zwarte dag in het leven van Edwin.

Zijn wereld stort in.

Op 20 december 2004 hoort hij van de rechter dat hij een misdadiger is. En dringend naar een TBS-kliniek moet. Omdat hij zo gevaarlijk is.

Omdat Edwin een poging heeft gedaan om zijn vriendin om het leven te brengen. Enige tijd bij de keel gepakt.

Zegt zijn vriendin.

Een rode striem in haar nek is onderdeel van het bewijs.

Op 5 februari 2009 (ruim vier jaar later) rond een uur of elf loopt Lianne zenuwachtig en schuldbewust de rechtbank in Groningen binnen.  Ze eist van de politierechter een straf. Boete moet ze doen. Haar advocaat heeft de strikte opdracht om louter en alleen iets te zeggen over de hoogte van de straf.

Want Lianne heeft iets heel ergs gedaan. Ze deed naar eigen zeggen in 2004 (en 2007) een valse aangifte. Ze dacht dat haar vriend haar iets had aangedaan, maar dat is niet zo.

Misschien voelt u hem al aankomen.

Lianne was ooit de vriendin van Edwin.

Als alles klopt wat Lianne nu zegt, dan is Edwin op 20 december 2004 door de meervoudige kamer van de rechtbank in Groningen ten onrechte veroordeeld tot een tbs.

Gelukkig voor Edwin was het Gerechtshof in Leeuwarden iets scherper. In 2006 besluit het Hof dat er geen bewijs is voor de poging tot doodslag. Dat er slechts sprake was van een eenvoudige mishandeling. Edwin krijgt wel een straf. Drie maanden cel, waarvan twee maanden voorwaardelijk.

Helaas voor Edwin zat hij toen al bijna 20 maanden in de gevangenis.

Twintig maanden in een cel. Grofweg 600 dagen. Ongeveer 14.400 uren.

Om nu van Lianne te horen dat haar aangifte niet klopt. Dat Edwin haar nooit met een vinger aangeraakt heeft.  En dat de rode striem gewoon eczeem was.

Je zou met een beetje kwade wil kunnen zeggen dat Lianne gemeen is.

Maar achter elk verhaal zit nog een ander verhaal. Lianne heeft namelijk een post-traumatische stress-stoornis. Ze is vroeger vaak door haar vader geslagen en als iemand nu dicht bij haar komt, schiet ze weer terug in het verleden. En dan projecteert ze die gebeurtenissen op het heden.

En dus op Edwin.

De politierechter die vandaag een half uur naar Lianne luisterde, weet niet goed wat ze met de zaak aan moet. Ze vertelt onomwonden dat ze de zaak vanwege de complexiteit liever niet alleen wil doen. En dat ze graag een psychiater naar Lianne wil laten kijken.

Zoals de zaak nu ligt, is het de politierechter niet duidelijk. Want wat als zij inderdaad tot de conclusie komt dat de aangifte vals is?

En dat Edwin dus ten onrechte veroordeeld is?

De rechter besloot de zaak door te verwijzen naar de meervoudige kamer. Daar waar drie rechters zich kunnen buigen over een zaak.

Dat kan. Ik vind het zelfs erg professioneel.

En drie weten meer dan een.

De rechtbankverslaggever blijft achter met een hoop vragen.

Is Edwin inderdaad ten onrechte veroordeeld?

Of probeert een nog steeds verliefde Lianne alsnog de liefde van Edwin terug te krijgen?

 

UPDATE!!!

 

Het verhaal krijgt een gek staartje. Vandaag heeft justitie een vrijspraak geeist tegen Lianne. Volgens justitie kan het best zo zijn dat Lianne gelogen heeft, maar ze heeft nooit de opzet gehad om te liegen. Omdat ze last heeft van een stoornis, haalt ze bij spanningen en stress het heden (een ruzie met haar vriend Edwin) en het verleden (geweld in haar jeugd) door elkaar.  Dat kan weliswaar leiden tot het doen van een valse aangifte, maar dat moet dan wel willens en wetens gebeuren. En dat was niet zo.

Ik weet het niet. Er is meer aan de hand in deze zaak. Binnenkort meer.

Inmiddels heeft mijn collega de zaak ook ontdekt: http://robzijlstra.wordpress.com/2009/06/24/een-knuffel/

 

UPDATE II

De rechtbank gaat mee in het verhaal van justitie en spreekt Lianne vrij. Ze heeft geen opzet gehad. Ze dacht bij het doen van de aangifte dat ze het echte verhaal aan het vertellen was. Bovendien meent de rechtbank dat de aangifte van Lianne op onderdelen wel juist is. Ze vertelde de waarheid over het letsel en een kapotte deur, bijvoorbeeld.

Delen

0 reacties

  1. Mooi verhaal als altijd. Het komt wel vaker voor dat door hun partners mishandelde vrouwen de beschuldigingen ineens intrekken. De politie zou juist bij dit soort mishandelingen gelijk bij aangifte heel goed naar het bewijs moeten kijken, bijvoorbeeld de rode streep fotograferen, dokter naar laten kijken, goed doorvragen over de details en zo. Na ruim vier jaar de boel nog reconstrueren lijkt mij erg lastig. Ik begrijp trouwens dat het vandaag de zaak tegen Lianne was en dat er (nog) geen herziening voor Edwin is gepland? Want als Lianne inmiddels is gedagvaard voor valse aangifte dan lijkt mij dat de grond onder de veroordeling van Edwin ook is weg gevallen.

  2. @jaap: Lianne heeft de dagvaarding ontvangen, maar haar rechtszaak is aangehouden en dus ligt er nog geen oordeel. Daar komt bij dat het nog niet zeker is of justitie ook daadwerkelijk voor een strafeis gaat, of bijvoorbeeld toch vrijspraak gaat vragen.

    Het is een complexe zaak, mede omdat het Hof uiteindelijk wel tot een veroordeling is gekomen.

    Voor zover ik weet is een herziening nog niet aan de orde. Ik kon vandaag de advocaat van Edwin niet bereiken. Die weet vast meer.

  3. `agenten te zandvoort mishandelen invalide vrouw´
    Middels een valse aangifte van een vriendje van de politie te zandvoort, ben ik door politie agenten te Zandvoort bewust mishandeld en gedupeerd.(mijn rijbewijs werd zonder reden ingenomen)
    Ik ben een vrouw van 61 jaar met tekst, gehandicapt maar niet debiel of hysterisch..Ik heb daardoor blijvend verdere invaliditeit opgelopen.
    Op allerlei wijze wordt de aanklacht tegen de betreffende agenten getorpedeerd door hun superieuren.
    Men dacht het zelfs af te doen met een bouquet bloemen…!
    Gaarne zou ik u mijn verhaal in totaal vertellen/laten zien.Het is schandelijk dat zulk gedrag niet in de openbaarheid zou komen, het blijkt namelijk zomaar eenieder te kunnen overkomen.
    Ik hoop dat u met mij in contact zou willen komen, opdat ik u van de ware toedracht op de hoogte kan brengen.
    met vr. groet,
    N.Driessen

  4. @N.Driessen: ik weet niet of dat verhaal wel iets voor mij is. Mijn verspreidingsgebied beperkt zich in principe tot de provincie Groningen. Ik denk daarom dat het handiger en effectiever is om een journalist uit de regio Zandvoort te benaderen.

  5. Dag allemaal,

    Ik ben “Harm”, de jongeman die 19 maanden onterecht vast zat.
    Ik ben “Harm”, de jongeman voor wie recht altijd recht was en krom altijd krom.
    Nu niet meer…en ik denk nooit meer.
    Ondanks alle bewijzen die op tafel lagen heeft zowel Justitie als de rechtbank Groningen Els tegen haar wil vrij gesproken en mij zo mijn laatste kans op gerechtigheid ontnomen.
    In het proces verbaal van de zitting van 5 februari 2009 staat namelijk en ik quote:”Een veroordeling van verdachte (Els) heeft veel gevolgen, omdat “Harm” veroordeeld is op basis van de aangifte van verdachte (Els) Wellicht ontstaat er, als verdachte (Els) wordt veroordeeld, voor “Harm” een claim op de Staat in verband met de ondergane detentie.”
    Er staat nog veel meer, maar dit is even de belangrijkste zin.
    Want gelukkig was er nog een uitweg voor de Ovj, een PO-rapport, opgemaakt door M. V., psychologe te Assen. En Els moest wel meewerken, want anders zou de zaak worden geseponeerd, aldus de politierechter. En dat wilde Els niet, dus werkte ze mee.
    Het maakte Ovj Joosten-Van der Veen ook niet uit, dat mevrouw V. al “gekleurd” was, omdat Harm een intake had gehad in het kantoortje naast deze mevrouw. Dat kwam haar waarschijnlijk zelfs goed uit.
    Want zij wist dat als Els labiel kon worden verklaard vwb het doen van valse aangftes vanuit haar PTSS en het goed onderbouwd bij de rechters kon worden gebracht, een schadeclaim voorkomen kon worden. Maar dat was nog niet genoeg. Dus zette mevrouw V. er ook in: (nadat ze contact had gehad met de kliniek waar Els een tijd was behandeld)
    ”Mevrouw (Els) wordt in het telefoongesprek beschreven als een zeer kwetsbare jonge vrouw die bovendien erg beinvloedbaar is, mn door haar ex-vriend” (Harm)
    En dat was genoeg.
    Maar wat mevrouw Joosten 5 februari 2009 nog niet wist, was dat Harm op 2 september 2004 heeft gezien dat Els zichzelf tegen het hoofd sloeg, (voor de zoveelste keer in de 4 jaar relatie) omdat Harm haar afwees.(haar “liet vallen”)
    En dat terwijl Els “alles” voor Harm deed…
    Ook wist de Ovj niet van Els haar zelfmoorddreigingen, die Harm zo bang maakten dat hij daardoor niet bij Els weg ging. De zelfmoord van Els wou Harm niet op z’n geweten hebben.
    En Harm weet ook dat Els helemaal niet wist dat hij dat heeft gezien. Dat blijkt ook uit haar bekentenis aan rechter-commissaris Eelsing van 18 mei 2008
    Toen Harm dit 10 juni 2009 per brief aan het OM meedeelde en daarna in een gesprek met een vervangend Ovj (Joosten wou graag “zuiver” blijven) werd hem gezegd dat het allemaal maar een “gelieg” en “gedraai” was.
    Grappig was wel dat die Ovj, Van-Slooten er niet bij zei van wie…
    Harm gaf hem aan te willen getuigen onder ede, maar dat werd afgewezen. En dat terwijl bij de politierechter nog was aangegeven Harm wel op te roepen.
    Ook de belangrijkste getuige in de zaak die met Els mee ging naar de politie in 2006, toen Harm nog NIET definitief was veroordeeld, werd niet opgeroepen. En ook H S., de agent in kwestie die niets met Els haar bekentenis deed, werd niet opgeroepen.
    En dat terwijl die getuige juist meeging om aan te tonen dat Harm Els niet beinvloedde, maar Els onder druk aldoor haar verhaal niet kon doen en vanuit die druk steeds bleef draaien.
    Harm is ervan overtuigd dat als Justitie dit had door gegeven aan het gerechtshof in Leeuwarden, hij niet was veroordeeld. En u, wat denkt u?
    Maar in plaats daarvan koos Justitie ervoor om op 24 mei 2006 toch weer 12 maand en TBS te eisen voor een poging tot doodslag. Terwijl er allerlei ontlastende bewijzen lagen.
    Gelukkig voor Harm was dat nou net z’n redding. Maar aan een mishandeling kon hij helaas niet meer ontkomen.
    En toen Harm in juni 2006 schadevergoeding vroeg bij datzelfde gerechtshof, werd dat afgewezen. Omdat hij niet helemaal was vrij gesproken. En daardoor geen recht had op schadevergoeding. De 19 maanden had Harm ook wel een beetje aan zichzelf te wijten.
    Hij had immers zelf een “bekentenis” afgelegd. En hij had een stoornis die aan het “delict” kon worden gelinkt dus dan is TBS niet eens zo raar. En bovendien is dat vonnis vernietigd, dus die hele TBS is er nooit geweest. En over dat DNA. Iedereen in NL staat straks toch geregistreerd. Dus Harm…
    Feit en realiteit is nu dat er 6 juli 2009 een uitspraak is gedaan die niet deugt en die nooit zal deugen.
    Ik belde van de week Anker & Anker, u weet wel die strafrechtadvocaten die ontzettend slecht tegen jurisch onrecht kunnen. Ik vroeg een woordvoerder of ze mij wilden helpen.
    Het antwoord was en ik quote:”We zijn wel een bedrijf en er moet geld verdiend worden. Wilt u dat we helpen, dan kost dat 2500,-“
    En dat geld heb ik niet. En dat terwijl Hans & Wim in een documentaire op tv zeiden dat ze ook pro-deo zaken doen, als duidelijk is, dat Justitie de plank juridisch (moedwillig) volledig heeft misgeslagen.
    Nee Harm jongen, je leeft nou eenmaal in een land waar de knuffels duur betaald worden en waar maar weinig schiedamse toestanden aan het licht worden gebracht bij de juiste mensen.
    En waar “verantwoordelijke” mensen onverantwoordelijke mensen een TBS kliniek insturen, omdat ze een “lacunair” geweten hebben.
    Kan iemand mij vertellen hoe je een geweten noemt, waarin je moedwillig en volledig toerekeningsvatbaar bewust iemand veroordeeld om een schadeclaim te voorkomen?
    Mss kan dat dan in de toekomst worden toegevoegd aan de DSM-4.
    Ina Post, ik wens je heel veel sterkte bij je herzieningsprocedure. Voor mij stopt het hier… voorlopig. Mss komt er ooit iemand die mij ook wil helpen, voor niks. Gewoon omdat ie wil dat voor Harm recht weer recht is en krom weer krom. De tijd zal het leren…
    I rest my case your honors: PHM Tapper-Wessels, HL Stuiver en G Laman.
    Dank u wel voor de laatste overtuiging dat het rechtssysteem in NL niet deugt.
    En dat je echt moedwillig veroordeeld kan worden. Want het is ook best veel 2 ton schadevergoeding…En wat dacht je van dat onderzoek in het PBC van 34000,-? Maar ja, die was nou eenmaal nodig om Harm bij het gerechtshof definitief veroordeeld te krijgen.
    En voor allen die dit lezen. Als er op tv weer een juridisch “incident” naar voren komt en meneer H. Brouwer geeft weer toelichting, denk dan aan mij.
    Denk dan aan “Harm”. Die 30-jarige jongeman uit Groningen, die aantoonde dat juridische incidenten niet bestaan. En voor alle mensen die de gevangenis beschrijven als een hotel, zelfs 19 maanden tussen 4 muren konden Harm niet breken.
    Nu wil ik VRIJ zijn, van buiten en van binnen. Daar KIES ik voor!
    En als iemand van u “Els” ziet, geef haar dan een dikke knuffel, want die kan ze nu vast wel gebruiken. Ze heeft immers zo’n moeilijke jeugd gehad. En nu heeft Harm het ook nog eens officieel uitgemaakt. Gewoon omdat ie dat nu wel durft en niet meer bang is dat Els hem vals gaat aangeven of dat ze zichzelf wat aan doet.
    Ik weet wat je nu denkt Els:”Kon ik maar in hoger beroep tegen vrijspraak”
    Sorry lieverd…

    Was getekend,

    ”Harm”

    PS: Rob Zijlstra, heel erg bedankt voor je steun en van mij mag je deze reactie zo in de krant plaatsen.

  6. Dag ‘Harm’, ook jouw verhaal heb ik inmiddels gelezen.
    Moeilijk te bevatten, doch ik geloof dat juridische missers wel degelijk gebeuren.
    Helaas kan ook ik uit eigen ervaring putten, maar niet in deze mate vergelijkbaar met jouw verhaal.
    In mijn verhaal, om alle vragen meteen te beantwoorden, ging het om een stom auto ongeluk, waarbij mijn man schuldig werd bevonden door een foutief ingevuld politierapport. Later werd hij trouwens door de rechter vrijgesproken. Doet niet ter zake, is lang geleden en ook niet meer belangrijk.
    Het gaat hier om jouw persoontje. Het is niet voor te stellen wat er met je gebeurd als je ten onrechte zo lang opgesloten hebt gezeten.
    Ik hoop dat je doet wat je hier hebt geschreven….
    VRIJ. En weer mag meemaken wat dat woord écht betekent!

    Ik groet je, met respect,

    Cleo.

  7. @Harm: ik ken je zaak, maar met die uitspraak van 9 juli is niets mis. Het gaat er in deze niet om of Els heeft gelogen of niet, het gaat er om dat de rechtbank meent dat Els op dat moment (door haar stoornis) DACHT dat ze de waarheid sprak. Ze kan dus nooit de opzet hebben gehad op het doen van een valse aangifte. En zonder opzet is het over en uit met een rechtszaak.

    Dat laat onverlet dat de 19 maanden in de cel natuurlijk nooit had gemogen. Ik heb daar in het verleden in de krant aandacht aan geschonken en ook mijn collega Rob Zijlstra heeft dat onlangs dunnetjes over gedaan. Meer kunnen wij niet doen.

  8. Ja hoor Chria en daarom zei Els in 2007 nogmaals tegen de politie in enschede dat ik haar in 2004 van het leven had geprobeerd te beroven, nadat ik haar had gezegd dat ik niks meer met haar te maken wou hebben! Wil je de stukken even lezen?
    Ik probeer je duidelijk te maken dat, hoe erg Els er ook aan toe is qua PTSS, ze heel BEWUST dingen over mij heeft verklaard die niet waar waren.
    Zoals veel gestoorde vrouwen doen, als ze niet van een man gedaan krijgen wat ze willen. Maar ik had nooit gedacht dat het mij kon overkomen.
    En nu heeft iedereen alleen nog z’n eigen weten en kan Els eindelijk zeggen dat Harm, die grote vriendelijke dreumes, maar tegelijkertijd die grote klootzak haar heeft laten vallen.
    En ik ben er nog trots op ook…
    Want Els is, als het aan mij ligt, het laatste vrouwelijke “slachtoffer” geweest, die wraak kon nemen op haar man(netje).
    Vanaf nu gaan HARM SCHOONVELD en de rest van de regiopolitie Groningen zowel de dader als het slachtoffer goed verhoren, als het gaat om zaken in de relationele sfeer. Of denk je van niet?
    Want het is dankzij agent Chris van Dijken dat ik heb kunnen aantonen dat het verhaal toch echt anders was.

    Harm

    PS: De uitspraak was 6 juli.

  9. En als aanvulling:

    @ Chris
    Vraag je collega maar naar de stukken, want het liefste gooide ik ze allemaal online…
    En waar doel je nou op, op de kapotte deur?
    Of op het letsel wat “Els” bij zichzelf veroorzaakte door zich, al schreeuwend keihard met beide vuisten tegen het hoofd te slaan?
    Els heeft op 18 mei 2008 een complete bekentenis afgelegd in een brief van vele pagina’s aan rechter-commissaris Eelsing, waarin ze bekende willens en wetens uit wraak te hebben gehandeld.
    Justitie wilde in april 2008 al seponeren, maar door die bekentenis kwam het uiteindelijk toch voor.
    Ik heb Els 4 dagen geleden pas verteld dat ik al die tijd al wist dat ze zichzelf die avond heeft beschadigd. Zij was er namelijk van overtuigd dat ik haar niet kon hebben gezien, omdat ik “die avond” met de rug naar haar toe zat. Maar als je aan de telefoon zit en iemand schreeuwt, dan wil je graag dat diegene ophoudt, dus draaide ik mij om. Dat heb ik de politie toen ook verteld, maar ze geloofden me niet en dwongen een bekentenis bij me af. Daarna zou ik naar huis mogen(dacht ik)
    En omdat de advocaat destijds zei dat ik het beste maar kon zeggen dat ik niet meer wist wat er was gebeurd, heb ik het daarna niet meer kunnen vertellen. Zo belastend waren de valse aangiftes van Els. Mijn enige hoop was dat Els ooit tot inkeer zou komen…en dat is gebeurd.
    Ik stuurde Els na een week achter de tralies een brief waarin ik haar wees op haar geweten. En gek genoeg legde ze een week daarna een 2e belastende verklaring af bij de politie en vroeg ze vervolgens in een slachtofferverklaring om mij een verplichte behandeling op te leggen, omdat het “zomaar nog eens zou kunnen gebeuren”
    En toen ze zag wat ze had aangericht kon ze het niet meer rechtzetten. Maar Justitie en de rechtbank/gerechtshof hadden al heel vroeg signalen dat het niet goed zat.
    En waarom mogen de hulpverleenster en de agent niet gewoon bij naam worden genoemd, ze zijn toch geen verdachten?
    En dat jij (om welke rare reden dan ook) naief wilt zijn, ik ben het niet meer.
    En ik denk dat ik niet de enige ben…

  10. Beste Harm,heb jouw verhaal net met ingehouden adem gelezen. En het verhaal van Lianne ,waarin ook eveneens een valse aangifte is gedaan. Persoonlijk ben ik van mening dat PTSS nimmer het excuus mag zijn om een valse aangifte met verstrekkende gevolgen vandien een reden mag zijn tot vrijspraak voor de ander in deze kwestie. Jou is groot onrecht aangedaan. Ook tegen mij is een valse aangifte gedaan. Dit had weliswaar geen gevolgen voor mij. Maar op dat moment draaide de wereld even om mij heen en zag ik alles zwart voor mijn ogen. In de vrouwenopvang had ik eveneens het gevoel dat mijn vrijheid letterlijk van mij af is genomen. Ondanks dat ik met alle voorzichtigheid geboden in vrijheid kon voortbewegen vond ik het erg zwaar op deze wijze te moeten leven. I.p.v. dat mijn ex partner ons huis verliet moest ik met mijn kinderen elders naar een veilig onderkomen zoeken. Dat vond ik destijds al schokkend genoeg. En dan lees ik met afschuw wat jij hebt moeten doorstaan.Vreselijk! Ondanks de PTSS die ik in 7 lange jaren heb ondervonden zal het niet in mij opkomen de grootste leugens te verzinnen over mijn obsessieve stalkers om hem op deze wijze achter de tralies te krijgen.Al zal ik niet ontkennen dat ik zeker mijn donkere kanten heb ervaren vanwege de stalking. Gelukkig heb ik alles steeds weer in iets positiefs om kunnen buigen.Waarvan mijn website over stalking er een van is. Wat ik wel weet is dat een van mijn stalkers een vrouw is. Dat heeft mij zeker ernstige zorgen gebaart.Van vrouwen die stalken is bekend dat zij sluwer ,doortrapter en gevaarlijker te werk gaan. Dat neemt niet weg dat mannelijke stalkers eveneens gevaarlijk kunnen zijn. Maar even om aan te geven waar toe gestoorde vrouwen in staat zijn.En helaas ben jij hier dan ook de dupe van. Ik kan mij hier dan werkelijk alles bij voorstellen wat dit gevoelsmatig met je doet.
    Ik vind het dan ook vreselijk voor jou.En begrijp dat je hierin graag gerechtigheid in had gezien.
    Ik hoop van harte dat jij in elk geval in vrijheid en vrede iets moois kunt maken van je toekomst.
    Dat is ook hetgeen waar ik enige tijd naar streef.

    Groeten,
    Ans

  13. In maart 2009 heb ik (man)mijn relatie beeindigd met mijn ex omdat de relatie niet meer werkte en ze gebruikte steeds meer hash.. ong 1 gram per dag. Uit wraak heeft ze valse aangifte gedaan wegens mishandeling en ze heeft haar zus zo ver gekregen dat zij een valse getuigenis gaf.. Op basis daarvan heeft de politie mij een huisverbod opgelegd en na die 10 dagen was mijn woning leeg. Mijn ex heeft alle rekeningen en admistratie weg gegooid en nu krijg ik nog steeds aanmaningen binnen daarvan.
    Ik heb aangifte gedaan bij de polite van mishandling van mijn ex partner en wegens het doen van valse aangifte ik had genoeg bewijs om mij zlef vrij te pleiten en dat mijn ex en haar zus niet de waarheid vertelden.. Na een paar maanden kreeg ik te horen van de ovj dat ze geen zaak tegen mij kunnen maken en dat ze van mening zijn dat de aangifte vals kon zij. Wat kan ik verder doen.. kan ik nu mijn ex en haar zus aanklagen wegens het doen van valse aangifte en getuigenis en smaad??

  15. @djago..

    Kijk naar je eigen aandeel, voor je dat doet.
    Zorg dat je jezelf recht in de ogen kan kijken!

  16. Tja Zuur …als Je uit de handen van de misdaad Wil Blijven is uit de handen van de staat met hun geile handjes blijven Tóch echt een Pré

  17. wat is er voor iemand je zoon bijv.
    die in zo’n kreng van een wijf trapt.
    heb die jongen nog enig sinds van genoegdoening gehaald. zoals bijv een tegenaangifte of een laster aangifte?
    of zijn jongens gewoon vogelvrij verklaard??????
    afz kreng van een moeder

  18. @Harm… heftig.

    Ik ben zoals veel mannen NA scheiding ook slachtoffer van valse aangiften door mijn ex-vriendin. Of zij dat bewust of onbewust heeft gedaan dat interesseert mij eigenlijk niet. Ik heb 4 dagen voorarrest gezeten voor poging tot moord, stelselmatige fysieke en geestelijke mishandelingen, verkrachting, stalking en sabotage auto. Ik wilde alleen een omgangsregeling met mijn dochtertje.

    Ik heb direct bij de verhoren en na mijn vrijlating aangifte gedaan tegen de valse aangiften. Hier is nooit meer iets aan gedaan. Het enige wat de Politie Zaanstreek Waterland heeft gedaan is;
    – Sepot in het belang van de benadeelde (mijn ex-vriendin die dus aantoonbaar heeft gelogen);
    – Mij proberen te bestempelen als verdachte vanwege smaad/laster aangezien in een weblog bijhoud met de ontouderingskwestie.

    Mijn ex-vriendin is dus nooit gestraft voor de door haar gedane valse aangiften en blijft bij instanties (zoals Kinderbescherming en Bureau Jeugdzorg) roepen dat ik haar mishandeld heb.

    Mijn gevoel voor rechtvaardigheid is ver te zoeken.

Geef een reactie