Op 24 december 2008 doet de rechtbank in Groningen uitspraak in een kinderpornozaak.

Ik ken de verdachte, maar dat doet hier niet ter zake.

De rechtszaak lijkt een gelopen koers. Op zijn thuiscomputer stond een kleine hoeveelheid kinderporno. De verdachte bekent. Hij had de kinderporno nodig voor zijn werkzaamheden voor de media.

Zegt hij.

Illegale afbeeldingen gevonden plus een bekentenis. Lijkt een kat in het bakkie.

Maar er is iets geks met deze zaak.

Er is namelijk een -kleine- kans dat de rechtbank helemaal niet toekomt aan een oordeel over de aangetroffen kinderporno.

Dat zit zo.

De regiopolitie Groningen kwam de verdachte op het spoor door een tip van de Duitse politie. Die had ontdekt dat op een bepaalde site kinderporno werd uitgewisseld. Computergebruikers haalden massaal kinderporno van de site via allerlei links. De politie besloot in te grijpen door de downloaders in kaart te brengen. Men koos daarvoor een bepaald kinderpornobestand uit, opmerkelijk genoeg met een vrij neutrale naam. Iedere computergebruiker die dit illegale bestand van de site plukte, kwam automatisch terecht op een lijst. 

Dat is ook niet zo moeilijk. Iedereen laat op het internet met enige regelmaat zijn eigen unieke IP-nummer en computernaam achter.

Op deze manier ontstond een lange lijst met IP-nummers. Aan elk uniek nummer zitten de persoonsgegevens vast van een unieke computergebruiker. Als justitie aan de provider vraagt wie nummer 82.XX.XX.XXX is, dan geeft de provider naam, adres en woonplaats.

Dat u niet denkt dat uw provider u de hand boven het hoofd zal houden.

Maar nu komt het:

Om niet beticht te worden van het zelf verspreiden van de kinderporno, haalde de politie de bewuste kinderporno uit het bestand. Een soort van gecontroleerde doorvoer in extremis, zeg maar.

En laat het nu net dat ‘kale’ bestand zijn (met dus een redelijk neutrale, niet kinderporno-achtige naam) waardoor de politie bij de verdachte in dit verhaal terechtkwam.

Op basis van dat specifieke strafbare feit werd zijn thuiscomputer in beslag genomen.

En dat zou best wel eens een probleem kunnen zijn.

Om de spullen van iemand in beslag te mogen nemen, moet justitie namelijk een redelijk vermoeden van schuld hebben.  Zo staat dat nu eenmaal in de wet.

Art 27 Sv. lid 1:

Als verdachte wordt vóórdat de vervolging is aangevangen, aangemerkt degene te wiens aanzien uit feiten of omstandigheden een redelijk vermoeden van schuld aan eenig strafbaar feit voortvloeit.

Het gaat hierbij om een genormeerd vermoeden. De omstandigheden en de context zijn van belang.

En is het downloaden van een bestand zonder kinderporno een redelijk vermoeden van schuld? Kan justitie denken dat iemand kinderporno binnenhaalt als hij een bestand zonder kinderporno op zijn computer zet?

Wat advocaat Mathieu van Linde (De Haan advocaten) betreft niet.

Ik ben benieuwd wat er op 24 december gaat gebeuren.

Update

De rechtbank heeft mijn weblog gelezen en is het met mij eens. Dat ‘redelijk vermoeden’, dat is toch wel belangrijk. Zo belangrijk dat justitie daar nog maar eens goed naar moet kijken. Hoe zat het nu met dat vermoeden tijdens het afpakken van de computer. Extra onderzoekje dus en dus ook uitstel van het vonnis.

To be continued