Ik schreef laatst over een rechtszaak waarbij een vader zijn een maand oude babydochter mishandelde.
Resultaat: vier gebrokken ribben en een dubbele onderarmfractuur. Bij zo’n klein hummeltje.
Vandaag heeft de rechtbank gesproken. De vader is strafbaar, maar we leggen geen straf op.
Tot zover genoeg reden voor de maatschappij om achterover te vallen van verbazing.
WAT??ZIJN ZE HELEMAAL GEK GEWORDEN DAAR? GEEN STRAF VOOR DE MISHANDELING VAN EEN BABY?
Ik vind het een mooi vonnis.
Wat is er namelijk aan de hand? De baby was ziek. Kinkhoest. Het arme kind wilde niet meer eten, was een grote zorg voor de ouders. Door de kinkhoest liep ze soms blauw aan, haar adem stokte, paniek.
Op een slechte dag zag vader het niet meer zitten. Weer gooide de baby alle melk eruit. En het ging al zo slecht met haar. Vader Karl was moe, overspannen, gestresst. Hij gooide zijn babydochter met een bats op de commode. Uit frustratie. Wanhoop. Door de klap brak het armpje.
Twee dagen later stokt de adem van het meisje. Opnieuw slaat de kinkhoest toe. Een levensbedreigende situatie. Geen adem, geen leven. Vader Karl schrikt en doet wat hij voelt dat hij moet doen. Hij slaat het kind hard op de rug terwijl hij haar tegen zijn borst heeft. Resultaat: vier gebroken ribben. En weer een ademhaling.
De verwondingen komen aan het licht tijdens een bezoek aan het ziekenhuis. Justitie zet vervolging in. De hulpverlening haalt het jonge gezin uit elkaar. Vader moet een jaar lang ergens anders wonen. Op afstand.
Vandaag deed de rechtbank uitspraak. De rechters menen dat de vader een grens heeft overschreden, daar op die commode. Juridisch: mishandeling. De dader is strafbaar,
Ook de klappen op de rug vallen juridisch onder de noemer mishandeling.
MAAR
In bepaalde gevallen mag iedere Nederlander zich schuldig maken aan een strafbaar feit. In sommige gevallen kan een dader namelijk niet anders. Er is sprake van een zogenaamde rechtvaardigingsgrond.
Simpel gesteld: je mag soms de wet overteden als je daar grotere problemen mee kunt voorkomen.
In dit geval neemt de rechtbank aan dat de baby door de ademnood in levensgevaar was. En dat de vader op dat moment iets moest doen om zijn jongste aanwinst te redden. Ook als dat zou betekenen dat hij haar moest mishandelen.
Al met al kan de rechtbank er niet omheen dat de vader zich schuldig heeft gemaakt aan mishandeling. Een straf volgt echter niet omdat de dader:
a) voor de klappen op de rug – niet strafbaar is (rechtvaardigingsgrond – Ontslag Van Alle Rechtsvervolging)
en
b) voor het onderarmpje – al erg genoeg gestraft is, omdat hij op last van de hulpverlening een jaar gescheiden werd van zijn gezin.
Er is volgens deskundigen geen kans op herhaling, de vader woont weer bij het gezin en kan met zijn baan de kinderen en zijn vrouw onderhouden. Dat zou in de gevangenis niet mogelijk zijn.
Ik vind het een mooi vonnis. Omdat het laat zien dat onze rechtspraak maatwerk is. Dat zelfs een zo op het oog heftige mishandeling van een zeer klein kind nog zo genuanceerd opgelost kan worden.