De politietop in Nederland is teleurgesteld.
De rechtbank in Amsterdam heeft nagelaten de plegers van (verbaal) geweld tegen agenten dubbel zo hard te straffen. Volgens de rechter moeten agenten namelijk tegen een stootje kunnen.
Wat de politie betreft gaat er van de vonnissen een verkeerd signaal uit.
Ik heb die dubbele strafeis nooit zo goed begrepen. Wat mij betreft is rechtspraak maatwerk en moet een rechter iedere situatie op zich bekijken en alle unieke omstandigheden meewegen. Waarom zou geweld tegen een agent per definitie en bij voorbaat al zwaarder moeten worden gestraft dan geweld tegen (ik noem maar wat) je zus, moeder, broer of vriendin?
Omdat de politie ongestoord moet kunnen werken en belast is met het gezag.
Zeggen de mensen die bij de politie werken.
Tsja. Dat zou je zo kunnen zeggen. Maar dwing je gezag af door mensen hard te straffen?
Maar je kan ook zeggen dat de politie al wettelijk is gezegend met het monopolie op geweld. Zelfs geschoold is om te kunnen omgaan met agressie. Wel eens een koppel van een agent van dichtbij gezien? Het stikt er van de wapens. Als er ergens een groep in deze samenleving klaar is voor geweld, dan is het de politie wel. Als geen ander kunnen en mogen zij (hard indien nodig) optreden tegen ongewenst gedrag. Ze mogen die beslissing zelfs geheel zelfstandig en zonder tussenkomst van een rechter nemen.
Dat is best een heftig recht, als je er zo over nadenkt.
Ook het strafrecht houdt al behoorlijk rekening met de rol van slachtoffers en daders.Als je een bejaarde of kind aanvalt, dan werkt dat in de regel strafverzwarend. Durf je wel tegen een weerloos iemand?
Zou het dan niet een beetje van de gekke zijn om een aanval op een bewapende agent ook als strafverzwarend te zien?
Daarnaast erger ik me (beroepsmatig) een klein beetje aan de opstelling van de politie. In een strafzaak over agressie tegen agenten, is de politie een duidelijke partij. Een partij met een doel en een belang. Het lijkt mij niet zo heel kies om in deze situatie een vonnis van een rechter van een dergelijk commentaar te voorzien.
De politie moet op zoek naar verdachten. Die zoektocht levert een dossier op en dat dossier moet door een onafhankelijke rechter worden gewogen. Het is niet aan de politie om een oordeel te hebben of invloed uit te willen uitoefenen op de strafmaat.
Die rollen hebben we nu juist lang geleden zo duidelijk en met klemmende redenen uit elkaar getrokken.
Ik kan een heel eind met de schrijver meegaan. Als je ziet wat een politieman/vrouw aan spul aan zijn riem heeft hangen, als je kijkt naar het geweldsmonopolie dat de overheid/samenleving de politie toegekend heeft, dan zou de schrijver gelijk kunnen hebben.
Echter ik durf te stellen dat de schrijver en de samenleving in deze de wereld op hun kop zetten. Het is niet zo dat je een politieambtenaar maar kunt bejegenen op de manier die jou uitkomt, omdat hij uitgerust is met wapens ed.
De politie is uitgerust met die wapens omdat de samenleving zich naar elkaar en naar de politie toe steeds geweldadiger opstelt. Met andere woorden, de politie wordt ongevraagd en door de ambtenaar zelf ongewenst geconfronteerd met geweld. Ons besef, onze normen en waarden zijn in dit opzicht verziekt. Je mkoet maar tegen geweld kunnen omdat we je uitgerust hebben met beschermingsmidelen tegen geweld??? Dit is de wereld echt omdraaien. Als ik iemand uitrust met beschermende middelen zal ik hem ook procedureel moeten beschermen tegen datzelfde geweld. Niet zeggen goh, doen ze lelijk tegen je, help ik je met uitrusting tegen dat geweld en dan niet meer zeuren ja?
Gelukkig prijst de politie zich in ons land nog in enige mate gelukkig dat de geweldscontacten tegen ambtenaren vergeleken met andere landen binnenen buiten Europa laag is. Dit heeft heel veel te maken met het sociale aspect dat in de opleiding van de Nederlandse politie veel aandacht krijgt. Meer aandacht dan geweldsbeheersing, geweld gebruik enz.
Overigens gaat de schrijver voorbij aan de impact die het gebruik van geweld door de politie als gevolg voor die politieambtenaar kent. In een spiltsecond beslissen wat je moet doen om vervolgens onder het vergrootglas uren onderzocht te worden in je optreden. En iedereen die er niet bij is geweest heeft er ineens verstand van.
Voor onze samenleving moet een ding duidelijk zijn:
van mensen die zich inzetten voor het algemeen belang en daar is de politie er een belangrijke van, blijf je af en ga je fatsoenlijk mee om. Zo niet dan is het bingo en zul je weten dat je een belangrijke lijn voorbij gegaan bent.
Laten we vooral niet vergeten dat met name politie, brandweer en ambulancepersoneel daar op treden waar de samenleving het liefst achteruit gaat. Daar kiezen deze hulpverleners voor, maar ze kiezen niet voor een onrespectvolle omgang of voor een confrontatie met geweld als zij hun door of namens de samenleving opgedragen taak uitvoeren.
Tot slot:
Het wetboek van strafrecht kent een artikel: belediging van een ambtenaar in functie. Dit stamt uit een tijd dat verbaal geweld tegen de politie voorkwam, maar feitelijk geweld tegen de politie nog niet echt aan de orde was. Misschien zijn we nu de tussentijd wel in een stadium gekomen dat er in het wetboek een artikel opgenomen moet worden: geweld tegen een ambtenaar in functie.
Het is niet allemaal zo simpel als dat het lijkt en ook ik zal in mijn beschouwing mogelijk wel het e.e.a. over het hoofd hebben gezien.
@theo: ik vind dat je helemaal gelijk hebt.
Je vergeet alleen dat mijn betoog helemaal niet gericht is op het accepteren van geweld. Ik stel slechts dat het onzin is om dit geweld al bij voorbaat DUBBEL af te straffen. Rechters dienen naar iedere zaak afzonderlijk te kijken en vervolgens te beoordelen welke straf passend is. Dat kan betekenen dat geweld tegen agenten soms zwaar bestraft moet worden, maar het kan ook betekenen dat er soms naar andere omstandigheden gekeken moet worden.