Onlangs schreef ik over een opmerkelijke rechtszaak.
Over Peter en zijn zwangere vriendin die het in een bowlingcentrum aan de stok kregen met een agressieve groep. De groep wachtte Erik buiten op en belaagde daar zijn zwangere vriendin. Ondanks de agressie wist Erik met zijn gevolg in zijn auto te stappen. In paniek reed hij vervolgens snel van de parkeerplaats af. Iets te snel, want hij raakte een van zijn belagers. Ondanks de salto, raakte de man niet noemenswaardig gewond.
Justitie: poging tot doodslag. De ruzie was al voorbij. Erik had voorzichtiger moeten zijn.
Advocaat Erik: het was noodweer-exces. Erik was in paniek. Hij moest zich wel verdedigen, ook al gebruikte hij daar een wat zwaar wapen voor.
Twee op zich te verdedigen stellingen bij elkaar en de vraag aan de rechtbank: wat is wijsheid?
Een veel te zware illegale reactie op een ruzie of een noodzakelijke verdediging tegen de agressie van een ander (noodweer)?
Geen van beide. Zegt de rechtbank vandaag.
Volgens de rechters moet Erik om een hele andere reden vrij worden gesproken. Hij had simpel niet de opzet om zijn belager aan te rijden.
Een derde stelling dus. Als opzet ontbreekt, kun je niet schuldig zijn aan een strafbaar feit.
De rechtbank redeneert als volgt: er was sprake van een agressieve situatie waar de belagers verantwoordelijk voor waren. Erik wilde juist het conflict vermijden door weg te rijden. Tussen het ‘wegrijmoment’ en de botsing zitten slechts drie seconden. In de enkele seconden voor de aanrijding ging er veel door verdachte heen.
De rechtbank acht het aannemelijk dat verdachte in de bedreigende situatie die was ontstaan en zijn drang om daaruit zo snel mogelijk weg te komen, aangever bij het wegrijden niet heeft gezien.
Geen opzet. Dus geen veroordeling.
Ik vind dit een mooi vonnis, maar dacht bij het lezen wel even het volgende:
Zouden de rechters zich het hoofd hebben gebroken over het noodweer-probleem (bij wegrijden immers geen gevaar voor lijf en leden meer en dus ook geen noodzaak tot zelfverdediging) en vervolgens zijn uitgeweken naar een andere oplossing?
Ik vind het ook een mooi vonnis, zeker gezien de discussie naar aanleiding van je eerste blog over deze zaak onder de titel “De PVV deugt niet” Daarin gaf je met zoveel woorden aan dat als de PVV aan de macht zou komen deze Peter zich ernstige zorgen zou moeten maken wegens dagvaarding voor poging tot doodslag en de door PVV voorgestelde minimumstraf daar op. Dat blijkt dus nogal mee te vallen in de praktijk omdat een dagvaarding voor poging tot doodslag niet heeft geleid tot veroordeling wegens poging tot doodslag. En terecht in dit geval lijkt me.
@jaap: volgens mij heeft de vrijspraak niets te maken met mijn vergelijking met de PVV. Die partij wil nadrukkelijk louter kijken naar het strafbare feit zelf (immers minimumstraf) en niet naar de omstandigheden. In dit specifieke geval heb je met een vrijspraak ‘mazzel’. Ik ken honderden zaken waar dat niet het geval zal zijn….
Zeker, een mooi vonnis, dat recht doet aan de situatie.
Denk je maar eens in, dat je je in zo’n bedreigende situatie bevindt, met een zwangere vrouw/vriendin, die op jou vertrouwd.
Dan wil je maar één ding: wég van de onheilsplaats.
Ik had precies hetzelfde gedaan, veligheid vóór alles, en voor de zwangere vrouw in het bijzonder.
Auto starten, het gas erop, en wegwezen. Vooral in de eerste drie seconden.
Volgens mij heeft de rechter zich dat terdege gerealiseerd.
En de hersens erover gebroken heeft zij/hij vast niet, het zo snel mogelijk wegrijden van de onheilsplek was (meen ik) de enig mogelijke redelijke optie. Heel voor de hand liggend ook. Ik denk dat de rechter er nét zo over heeft gedacht.
Wat er gebeurd is, was dus louter menselijk, en begrijpelijk. Volgens mij heeft de rechter dat helemaal goed ingeschat.
O, en ‘vertrouwd’ moet met een ’t’, vertrouwt dus.. Sorry!
@erwin: de rechters zullen er in ieder geval over nagedacht hebben, al was het maar omdat de advocaat met een noodweer-verweer kwam. Door het opzet niet bewezen te verklaren, komt men echter ook niet toe aan een noodweersituatie.