Soms moet je even afwijken van wat je steeds maar weer doet.
Ik kwam net – 23.55 uur – ineens op het internet een blog tegen van een zo op het oog gelukkig gezin. Het blog stond hoog in de wordpress-top, vandaar.
Vader, moeder en twee kinderen.
Ze gingen het grote avontuur aan. Emigreren naar Noorwegen.
Op de voorpagina een bijzonder bericht.
3 december
‘Zeg me dat het niet zo is’.
en
‘Blijkbaar zag hij geen andere weg’
Het is duidelijk. Zelfmoord. De vader.
Oef…
Wie onbeschaamd verder kijkt, komt al snel op zijn laatste post. Een dramatische afscheidsbrief. Gericht aan zijn gezin, maar voor een ieder te lezen.
De zinnen dreunen er hard in. Verbijstering. Gewoon in letters op het internet.
1 december
‘De droom blijkt een nachtmerrie. Levend kan ik niet meer schitteren; dan aan de hemel.
Onvoorwaardelijk blijft mijn liefde naar Daan en Toon: kanjers,
herinner de woorden van vanmorgen en ook dit is goed!’
Vaarwel.
Stef
Ik kreeg het er letterlijk koud van. Zo lees je over een avontuurlijk gezin, met gezellige familie-foto’s en filmpjes
En zo trekt het leed je genadeloos mee. In een paar alleszeggende zinnen.
Eigenlijk weet ik niet goed waarom ik er op dit blog aandacht aan schenk. Het deed me nogal wat, kan ik wel zeggen.
Misschien schrijf ik dit omdat ik mensen ken die ooit suicidaal waren en – wie zal het zeggen? – het misschien nog wel zijn. Mijn heftigste begrafenis ooit was van een meisje dat ook geen uitweg meer zag. De gevoelige afscheidswoorden van haar vader doen me nog zeer.
Misschien is het ook wel het gegeven dat zulk groot persoonlijk leed ineens voor iedereen zichtbaar is, daar waar het normaal verborgen blijft in beperkte familiekring.
Misschien is het de combinatie.
Indrukwekkend en bijzonder. Of is bizar een betere omschrijving? Ik weet het niet.
ik heb een poging gedaan, maar eigenlijk zijn hier geen woorden voor.
Te heftig.
Ik heb het niet met droge ogen kunnen lezen.
Ik heb er moeite mee wanneer mensen zelfmoord plegen.
Velen onder ons maken in het leven vast wel iets mee waarbij je op dat moment denkt: ” ik hou het hier voor gezien…..”
Niet iedereen beseft dan -wanneer ‘de eigen nood’ hoog is- dat een weg terug er niet meer is.
Vaak is het voor de nabestaanden niet te begrijpen, zij blijven de rest van HUN leven met vele vragen en schuldgevoelens zitten.
Natuurlijk zijn er situatie’s waarbij ik het wel begrijp, zoals wanneer iemand ongeneeselijk ziek is of wanneer iemand iets verschrikkelijks op z’n geweten heeft (bijv. moord) en daarmee niet meer kan leven.
@mia:
volgens mij zeg je het zelf al halverwege je reactie.”Niet iedereen beseft dan dat een weg terug er niet meer is’
ik denk dat daar de kern zit. Blijkbaar denk je niet meer na over dat soort zaken. De wanhoop zal zo hevig zijn, dat er nog meer een bepaalde uitweg is. Het besef is er niet meer.
Maar goed, dat is slechts een aanname.
Zelfdoding is onomkeerbaar en gebeurt meestal in een opwelling, al dan niet onder invloed van het een of ander. We kunnen er alleen naar raden. Feit blijft dat het heel triest is voor z’n omgeving en niet in de laaste plaats voor z’n twee zoontjes.
Zo… Ondanks dit trieste onderwerp doet het me goed dat Chris eindelijk eens laat merken dat zelfs hij het soms niet meer weet, ondanks al zijn kennis. Er is een bres geslagen. Altijd goed voor mensen om er achter te komen dat ook zij zwakke punten hebben en het soms niet meer weten (ondanks alle geventileerde betweterij).
Dit is niet naar bedoeld Chris, en daar leent dit onderwerp zich ook beslist niet voor.
Zie het als opbouwende kritiek en ga zo alsjeblieft door !
vrgr
Beste Mike,
Als je daadwerkelijk interesse hebt in mijn verhalen, dan zou je ook hebben gezien dat ik veel meer vraagtekens plaats, dan uitroeptekens. Blijkbaar sla je meer aan op de uitroeptekens. Wellicht omdat deze niet passen in je eigen wereldbeeld.
Dat kan. Je bent bepaald de enige niet. Maar het is mi een verkeerde voorstelling van zaken om mij te betichten van het constant verspreiden van uitroeptekens.
In sommige gevallen heb ik het idee dat ik het inderdaad beter weet dan mensen die vanaf de zijlijn ongenuanceerd maar wat in het wilde weg roeptoeteren.
Maar dat is niet echt een verdienste.
Onderschat mij svp niet Chris. Ik ben geen roeptoerer. Wel iemand die tracht wat nuances aan te brengen. Dat is alles, en voor de rest ben ik jouw “vijand” echt hoor. Ik zou niet weten waarom.
Weet je ? Ik heb “elders” als eens een tip gegeven : plak aan dit weblog een forum… Op het weblog zelf plaats je de de artikelen, zonder jouw eigen emoties en overtuigingen. In het meelopende forum kan iedereen zijn of haar mening wereldkundig maken. Ik denk dat je dat heel wat stress scheelt.
En wellicht ten overvloede : dit is niet naar bedoeld.
@mike:
Mijn weblog zou mijn weblog niet zijn als ik mijn eigen emoties en overtuigingen er niet in kwijt kan.
Ik zie geen heil in een forum. De reacties op bijvoorbeeld misdaadjournalist.nl bewijzen veelal dat een chatbox al snel volloopt met klinklare onzin en persoonlijke vetes.
Chris,
Je bent het best met uitroeptekens. De vraagtekens komen ongeloofwaardig over en ontkrachten hetgeen je uiteindelijk wilt zeggen. Geen valse schaamte en laat de ‘nuances’ toch aan anderen over. We begrijpen best zonder meer wel dat Chris een goed mens is met goede bedoelingen. Hou er voortaan ajb mee op jezelf steeds maar weer te justifieeren met je ‘noodzakelijke’ en voor de lezer misleidende nuances.
Een mens kan niet tegelijkertijd op meerdere plaatsen aanwezig zijn.
Deze inzending ’te heftig’ vind ik een goede inzending.
En mijn dank hiervoor.
Beste Jacob,
Ik ben iedere dag in gedachten op meerdere plaatsen tegelijkertijd.
beste Chris,
sorry dat ik zo laat reageer maar ik weet het echt niet.
ik ben Casper k ben 14 jaar en ik zat voor dat ze naar Noorwegen emigreerde bij toon in de klas. het nieuws dan zijn vader was overleden kwam bij mij als een schok aan maar dat is nu al zeker 5 jaar geleden. soms heb ik het er nog over met mijn tweelingbroer die bij Daan in de klas zat.
laatst hoorde ik viavia dat de jongens hun moeder ook is overleden. daarom schrijf ik dit. ik ben op internet opzoek gegaan maar ik kwam alleen vage berichten tegen op twitter of instagram dus ik vond het een beetje vreemd om het daarop zo openbaar te vragen.
daarom vraag ik aan jou of jij weleens contact hebt gehad met de jongens ofzo zodat jij dit bericht kan bevestigen
en daan of toon, als je dit leest. ik hoop dat het goed gaat.
Casper
Het klopt, hun moeder is vorige week overleden aan een hartstilstand.