Einde
Er is een tijdperk ten einde. De kroeg waar ik jarenlang wekelijks wat loze uurtjes sleet, is niet langer mijn kroeg. Het is voorbij. Er is een nieuwe eigenaar, er gaan ongetwijfeld wat dingen veranderen, maar dat is niet de reden dat ik er niet meer naar toe ga. Het is op.
En ik weet eigenlijk niet eens precies waarom het op is. Misschien zijn het al die kleine ergernissen of het besef dat al die leuke, aparte stamgasten soms ook doodgewoon vervelende alcoholisten zijn. Misschien is het wel het geld dat ongemerkt toch maandelijks weer uit het budget verdwijnt. Of is het dan toch de alcohol. Die o zo lekkere, maar o zo vernietigende kracht.
Wellicht baal ik wel van de immer aanwezig blauwe tabaksdampen. Of misschien vind ik het gewoon wel niet leuk meer dat ik steeds meer het gevoel krijg dat er een fooi van me wordt verwacht.
Hoe het ook zij. Voor mij hoeft het niet meer. Ik ben er klaar mee. De kroeg was soms een luisterend oor, soms een rokerige plek waar je met een volstrekt vreemde ruzie maakte of een bijzondere conversatie had. Soms was het meer dan dat, soms stukken minder.
Het is mooi geweest.
Tot nooit meer straks