Het is niet fijn om te weten en al helemaal niet om bij stil te staan. Maar kinderen worden misbruikt omdat mannen dat lekker vinden. En soms omdat de kinderen er zelf iets voor terugkrijgen.
Janine is tien als iemand haar misbruikt. Ze komt in een pleeggezin terecht.
De impact van het misbruik is er, maar Janine vecht door. Gaat van VWO-3 naar VWO-4.
Het gaat goed. Ze mag uiteindelijk weer naar huis. Naar haar vader. Die haar op een slechte dag ineens met een bos wortels het huis uit ziet gaan.
Wat moet een meisje van vijftien met een bos wortels?
Daar heeft ze seks mee.
Omdat een man van dik in de dertig dat wil. Omdat hij graag geile filmpjes maakt. Over kinderen met een mondspreider en een eendenbek. Of een paarse vibrator.
Omdat mannen van dik in de dertig met speels gemak meisjes van vijftien vinden op het internet.
Ik ben niet tegen details. Een journalist moet het verhaal vertellen. Gewoon. Zoals het is. Maar soms heb je geen details nodig.
Dan volstaat het om te zeggen dat Janine soms dagen slecht ter been was als ze weer eens bij hem langs was geweest.
Janine werd als kind misbruikt. Maar kreeg haar leven weer op de rit. Om vijf jaar later net zo hard weer neer te dalen. In de wereld van het sadomasochisme. Van anale plugs en plasseks onder de douche. Omdat een man van dik in de dertig haar aandacht geeft. Omdat hij haar de erkenning geeft die ze zo nodig heeft en zo erg mist. Haar eigen verklaring zegt alles:
,,Hij heeft verschrikkelijke dingen gedaan. Maar niet alles was slecht. Alleen de seks. Die was heel heftig.”
De VWO-leerling is dan al lang uit Janine verdwenen. Scholing zit er niet meer in. Ze is opgenomen op de 24-uurs crisisopvang. Slikt zware medicijnen om overeind te blijven. Heeft intensieve therapie. Maar durft er nog steeds niet over te praten.
De in zeden gespecialiseerde officier heeft haar verhaal bij de rechter voorzien van een literair randje:
,,Meisje van 15, je weet niet waar je heen moet, je kent je eigen grenzen niet. Dan krijg je aandacht. Een luisterend oor. Met een van de mannen gaat het heel ver. Chatgesprekken. Over seks. Je komt in een trein terecht die hard afstevent op de wereld van BDSM. Een trein die door jou niet te stoppen is, want je bent een meisje van vijftien.”
Verontrustend.
Maar het kan erger.
De man van dik in de dertig ontkent Janine misbruikt te hebben. Hij heeft haar naar eigen zeggen nooit gedwongen. De relatie was wederzijds en affectief.
Het verontrustende is dat de man waarschijnlijk gelijk heeft. Dat er van fysieke dwang helemaal nooit sprake was. Dat Janine heeft gedaan wat ze heeft gedaan omdat ze er iets voor terugkreeg.
De man van dik in de dertig heeft bij Janine veel sterkere wapens gebruikt. Veel krachtiger dan fysiek geweld.
Een wapen waarmee kinderen jaren kunnen worden misbruikt. Waarbij ze soms zelf het initiatief nemen.
De geest. En de menselijke hunkering naar aandacht.
Kippenvel, misselijk makend maar journslistiek top! Verslaggever die zorgt dat het binnenkomt en blijft hangen!
Heel ongemakkelijk, maar ontzettend waar en ontzettend verontrustend. Dat is het enge, iemand kan ze het idee geven dat ze het zelf willen, en dan zijn ze mede-dader omdat ze niet ‘STOP’ hebben geroepen. De boodschap dat een kind ‘nee’ moet zeggen als het niet goed voelt, en dat je het niet mag aanraken als het dat niet wil, is niet genoeg. Ook als mijn kind (denkt dat) het wel wil mag een volwassene niet aan haar zitten.
Hallo Chris,
Helaas is jouw schrijnende verhaal zo vaak de waarheid. En is de aandacht en liefde die jonge meiden zo broodnodig hebben het wapen om door mannen te worden misbruikt.
Werk zelf met deze meiden en hoor de verhalen die vaak onverteerbaar zijn aan. Soms kunnen we helpen maar in een net zo’n groot deel weet je dat de terugval niet te voorkomen is, de schade is te groot en de wonden niet te helen, althans niet op dat moment in hun leven.
Je hebt het mooi verwoord en dit is waarheid als een koe. Gelukkig zie ik ook de meiden waarbij het wel de goede kant op gaat en zie ze sterker worden en opnieuw het leven aan gaan op een alerte en sterke manier. Laten we zeker de hoop houden dat we met alle inspanning in ieder geval een aantal het juiste spoor kunnen laten zien en dat aandacht en liefde niet altijd pijn hoeft te doen. Dat is een taak die we als samenleving hebben. Voorkomen is beter dan genezen. Bedankt voor je heldere inzicht en het delen daarvan.
Bedankt Chris voor dit verhaal. Helder verwoord, te weinig gehoord.
Stilte bij deze mooie verwoording
ik wil zo vrij zijn een toevoeging te doen
De geest. En de menselijke hunkering naar aandacht….
welke gevoegd door je eigen zwijgzame gedachten dat je nooit meer kunt voldoen aan de onschuld om je heen’ (je leeftijdsgenoten). Goh, daar gaat weer zo’n knappe jongen die mij eigenlijk wel leuk vind. Hij moest eens weten …
Veroordeeld tot donkere eenzaamheid.
You don’t fit in.
Ze wilde het zelf !
Monica,
In deze zaak speelt het aandachtsaspect een zeer grote rol. Dat verzin ik niet zelf. Het is op de zitting aan de orde geweest. Naar voren gebracht door mensen die deze zaak uitgebreid hebben bestudeerd. En die ruime ervaring hebben met jonge slachtoffers van zedenmisdrijven.
Je theorie over herhaling van trauma’s sluit het bovenstaande verhaal niet uit. Los daarvan denk ik niet dat slachtoffers van zedenmisdrijven een herhaling van misbruik wensen, louter omdat ze getraumatiseerd zijn.
Stilte in mijn hart en hoofd. Terwijl mijn ziel blijft malen.
Hoewel mijn ervaring een incestsituatie is geldt het ook daarvoor. Alles wat het kind, de jongere, de (fysiek) volwassene wil is aandacht voor, en liefde van de machtige gebruikmaker…
Dat die affectie duur betaald wordt is op dat moment niet “belangrijk”. Ook het (subtiel) dreigen met teksten als : “als je hier wat over zegt gebeurt er iets ergs (ruzie, moord, scheiding, noem maar op)” spelen daarin mee. Het zwijgen is sterker
Monica,
Een kind (in de groei naar volwassenheid) is nooit geneigd zijn/haar trauma opnieuw te herhalen tot het verwerkt is (ook later niet). Zelfs de wil daartoe is niet aanwezig. Een bekend gegeven dat hier op 1 lijn gaat is ‘dissociatie’. Een kind is geneigd ‘kinderlijk te begrijpen, te overleven en te vertalen’ en daar start de geestelijke misvorming in de groei / opvoeding naar volwassenheid. Het is te simplistisch om te stellen dat een dergelijke misvorming ‘verwerkt’ kan worden.
De redenatie van een kind is ‘hoe ben ik veilig, hoe voel ik geborgen, hoe voel ik geliefd’. Onderdaan van eigen loyaliteit in al zijn facetten tot een volwassenen besef zijn intrede doet. Pas dan is het mogelijk om te leren omgaan met ‘deze vroegtijdig ontstane geestelijke misvorming’, vermits de juiste hulp aanwezig.
Bovendien zit er een groot verschil tussen oorlogsveteranen (volwassen beleving/ervaring) en ‘jong/kind’ seksueel misbruikte slachtoffers.
Pingback: Recht en onrecht… « Groningers in het nieuws
Goed verhaal.
Betrek dit soort zaken altijd direct op mijn gezin.
Hoe kan ik mijn dochters hiertegen beschermen. Wat moet ik doen? Wij proberen zoveel van ze te houden dat ze het niet ergens anders hoeven te zoeken. We proberen duidelijk grenzen te stellen. Lichamelijk respect. Jij mag mij geen pijn doen maar ik mag dat ook niet bij jou.
Probleem bij ouderschap is dat je nooit weet of je het goed doet. Resultaten zijn altijd achteraf. Ik hoop op grote weerbaarheid en zelfstandigheid.
Monica,
‘Seksueel misbruikte kinderen’ zijn niet geneigd trauma’s te herhalen, ook later niet. U slaat de plank hier echt volledig mis of u weet de inhoud van boeken niet in een juist perspectief te vertalen.
Ik wil graag een reactie tegenover uw reactie plaatsen:
Pedofielen en volwassen zijn met volle verstand geneigd ‘hun daad’ te herhalen en bezitten het vermogen om zich te richten op de zwakste binnen onze samenleving welke verhoogde bescherming verdienen.
De volgende citaten wil ik u aanbieden met de vraag: wenst dit kind haar trauma te herhalen?
citaat uit de geschriften van een moeder, wiens dochtertje op jonge leeftijd (8 jr) seksueel misbruikt werd en waar in respons al vroeg de jeugdhulpverlening zijn intrede deed:
‘… op een dag kwam ze terug van haar wekelijkse spel therapie bij de kinderpsycholoog en nam prompt mijn hand en drukte deze stevig en in wrijvende bewegingen tegen haar vagina. Ondanks ik even uit het veld geslagen was wist ik de rust in mezelf te behouden en vroeg haar waarom ze wilde dat ik haar zo aanraakte? Hierop nestelde zij zich liefdevol met haar duim in de mond nog dichter tegen me aan en antwoordde: “dokter (*naam*) zei dat er niemand meer aan mijn plassertje mag komen zonder mijn toestemming, jij mag dit wel van mij mama”.’
Ontdek de wereld mijn kleine meid, wij volwassenen zorgen dat je veilig bent?
Aan Monica: Schoenmaker, blijf bij je leest …
Monica,
Ik schreef:
‘Seksueel misbruikte kinderen zijn NIET geneigd trauma’s te herhalen, ook later niet.’
En ik vroeg: ‘Wenst dit kind haar trauma te herhalen’?
Uw antwoord wederom misplaatst.
Citaat Monica:
‘……jij maakt er “gewenst” van. Wat er niet staat…..’
en grappig genoeg: Wederom een citaat van jou zelf:
‘….Misschien goed om eerst even zorgvuldig te lezen dus, voor je reageert….’
Ik vrees Monica dat u hiermee voldoende duidelijk maakt dat u moeite heeft om teksten juist te lezen.
Inhoudelijk:
Ook laat het kind dat ik u als voorbeeld ter hand deed met mijn vraag ‘wenst dit kind haar trauma te herhalen’ – geen herhaling ‘van een trauma’ zien, lees nog eens goed.
Uw antwoord laat echter wel de gevaren van ‘ondeskundige hulpverlening en of kwakzalverij zien’. En daar wil ik me aansluiten bij een citaat uit uw 1e reactie hier welke: ‘schoenmaker(s), blijf bij je leest’ – want seksueel beschadigde kinderen hebben recht op bescherming.
Chris, je schrijft harder dan ik hebben kan…
Maar ik moet het gewoon lezen!
Het MOET!
Heel erg dank voor dit verhaal! Maakt me ook moedeloos.. Volwassenen die kinderen de vicieuze cirkel intrekken, gewetenloos, soms juist ook omdat zij ooit de vicieuze cirkel ingetrokken zijn..
Verdrietig, wanneer je niet anders weet dan veiligheid en zekerheid zoeken in dat wat je kent, terwijl je weet hoe schadelijk het voor je is, maar wat dan? Je hebt niet anders geleerd.. Hopelijk lukt het haar met de hulp die ze krijgt om stapje voor stapje uit die vicieuze cirkel te stappen en ooit echte liefde te kunnen en mogen krijgen!!
Ik wens dit voor haar en neem het in mijn werk als psycholoog met me mee voor anderen als haar..
ik denk dat jouw stuk ook een klein hart onder de riem voor haar en alle anderen kan zijn: je maakt het zichtbaar en dat geeft de mogelijkheid om een brug te kunnen vormen!! Tof!