Steken met een mes is strafbaar.
Maar dat wil niet zeggen dat een steekpartij ook altijd strafbaar is.
Yvonne is een 21-jarig meisje. Dat wil zeggen. Ze is officieel een vrouw, maar ziet er uit als een meisje. Klein en tenger.
Yvonne heeft al zeven jaar ruzie met een familie uit een niet al te beste buurt in de stad Groningen. Ooit kreeg ze verkering met een jongen en die relatie werd niet door iedereen op prijs gesteld. Wat volgde was een aaneenschakeling van ruzies, bedreigingen en mishandelingen. Zelfs op haar werk kreeg ze te maken met agressie en intimidatie.
Leuk is anders.
Op 2 september 2007 ging het echt goed mis op het pleintje voor de Lewenborgbar. Yvonne wilde naar huis, haar belagers wilden haar eens flink de waarheid zeggen. De verbale strijd werd al snel een kansloos gevecht tegen vier, vijf, wellicht zes personen. Twee paar mannenbenen en een hoop schoppende vrouwenbenen aan de ene kant en de tengere Yvonne aan de andere kant. Door een harde schop in haar rug viel ze op de grond, waar ze zich slechts met de moed der wanhoop kon verdedigen tegen de vele schoppen en klappen.
Yvonne dacht dat ze dood zou gaan als het geweld niet snel zou stoppen. Met een arm probeerde ze haar hoofd te beschermen, met de ander haar buik. Wat kon ze doen om dit te stoppen?
In een flits dacht ze aan het mes dat ze sinds twee weken bij zich droeg om zich te kunnen verdedigen tegen de overvallers die het in haar woonomgeving hadden gemunt op jonge fietsters. Ze pakte het mes, klapte het open en hield het opengeklapt boven haar hoofd. Toen een van haar belagers met haar hand tegen het mes aan kwam, was er ineens bloed.
Genoeg bloed om de aanval te stoppen.
Een poging tot het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.
Dat stond er op de dagvaarding van Yvonne.
Yvonne voelt zich slachtoffer, maar is volgens justitie verdachte. Door met het mes boven haar hoofd te zwaaien nam ze de aanmerkelijke kans op de koop toe om een ander zwaar lichamelijk letsel te bezorgen.Een misdrijf, dus.
En toch eist justitie geen straf voor Yvonne.
Zij had namelijk in de ogenvan justitie het recht om zich te verdedigen tegen de agressieve aanval van de vrouwen. Ze werd niet alleen buiten haar schuld in een gevaarlijke situatie gebracht waar zij niet aan kon ontkomen, ze gebruikte ook nog eens een proportioneel verdedigingsmiddel om haar belagers af te weren.
Noodweer, dus.
Beide voorwaarden zijn nodig om tot een noodweersituatie te ontkomen. Je moet in een (levens)bedreigende situatie geen realistische mogelijkheid hebben om weg te komen en het geweld dat je toepast moet in verhouding staan tot het geweld waar je mee te maken krijgt.
Normaal gesproken staat een mes niet in verhouding tot een vuist of voet.
Maar een mes weegt wel op tegen het geweld van vier, vijf, zes schoppende agressievelingen.
Dat levert de juridische term noodweer op. En waar noodweer is, daar is een OVAR.
Een ontslag van alle rechtsvervolging.
U heeft het gedaan, maar wij gaan u er niet verder voor vervolgen.
UPDATE
De rechtbank ziet de nuance en stelt vast dat het meisje zich mocht verdedigen tegen de aanval. Dat betekent in concreto: wel schuldig aan mishandeling, maar geen straf.